Spring naar de content
bron: anp

Ik ben blij dat de feestdagen weer voorbij zijn

Ilja Leonard Pfeijffer is blij dat de feestdagen weer voorbij zijn. ‘Feesten en vertier vormen voor mij een hinderlijke onderbreking van de routine die mij gelukkig maakt.’

Gepubliceerd op:
Geschreven door: Ilja Leonard Pfeijffer

Hoe bevoorrecht moet je zijn om de normaliteit te prijzen? Na de donkerste dagen van het jaar, die om een onnavolgbare reden de feestdagen worden genoemd, is het voor mij een opluchting en een zegen om mijzelf te mogen terugvinden in betekenisloze, grijze dagen, waarop de tijd verglijdt zonder bijzonderheden.

Nu heb ik natuurlijk een Italiaanse schoonfamilie, dat moet ik er wel bij vertellen. Die bestaat uit stuk voor stuk fantastische mensen, van wie ik innig houd, maar die bepaling ‘stuk voor stuk’ is daar wel essentieel bij. Nu Stella en ik een nieuw, groot huis hebben en de epidemie niet meer als excuus kan worden ingezet, waren wij slachtoffers van het comfort dat wij voor onszelf hebben geschapen en viel ons het niet onderhandelbare voorrecht ten deel om de gehele familie en masse gedurende meerdere dagen te mogen ontvangen. Ik zal de officiële rapporten die beweren dat het geweldig was niet tegenspreken. Iedereen kijkt blij op de foto’s. Maar zonder personeel is het aanpoten. 

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Kies een abonnement

Dit doet mij, zoals zoveel dingen, aan mijn oude vriend Gerrit Komrij denken. ‘Sommige mensen verzuchten wel eens dat zij graag in de negentiende eeuw zouden hebben geleefd,’ zei hij mij eens, ‘omdat ze dan tenminste personeel zouden hebben gehad.’ Hij grijnsde vals. ‘Wat ze vergeten, is dat zij, als zij in de negentiende eeuw hadden geleefd, waarschijnlijk personeel zouden zijn geweest.’ 

De Fear Of Missing Out die mij als jongeling kenmerkte, heeft plaatsgemaakt voor de Joy Of Missing Out en voor het immer sterker wordende verlangen om overal buiten gehouden te worden.

Mijn arme roman kwijnde weg als een plantje in het donker onder het geweld van alle verplichte gezelligheid. Ik verlangde ernaar Thomas Mann te zijn, die zich vanuit de onneembare veste van zijn hoge werkkamer niet verlaagde tot bemoeienis met zijn gezin en die zijn eigen kinderen pas op hun achttiende verjaardag toeliet tot zijn werkkamer voor het eerste kennismakingsgesprek. Het wordt erger naarmate ik ouder word. De Fear Of Missing Out die mij als jongeling kenmerkte, heeft plaatsgemaakt voor de Joy Of Missing Out en voor het immer sterker wordende verlangen om overal buiten gehouden te worden. Op Oudejaarsavond hoorde ik het gebonk en het gedreun van het massale concert op Piazza De Ferrari en mijn dankbaarheid vanwege het feit dat ik daar niet heen hoefde, compenseerde de stress vanwege mijn eigen volle huis enigszins. 

Maar het is voorbij. Nu is het alleen nog een weekje wachten tot alle middenstanders, ambtenaren en werklieden terugkeren van hun ergerniswekkende vakanties en tot winkels en loketten weer openen en er weer afspraken kunnen worden gemaakt, en dan zal alles weer goed zijn. 

Als je mij vakantie geeft, ga ik een tafeltje zoeken waaraan ik kan schrijven.

Dus ik ben bevoorrecht, dat besef ik goed. Feesten en vertier vormen voor mij een hinderlijke onderbreking van de routine die mij gelukkig maakt. Het kleine grappige leven met Stella is mij genoeg. Mijn werk is na alles wat ik met haar samen doe mijn lievelingsactiviteit. Als je mij vakantie geeft, ga ik een tafeltje zoeken waaraan ik kan schrijven. Alle ophef en opsmuk, alle pogingen om bijzondere momenten af te dwingen met de hulp van kalenders en festivalorganisatoren, alle hoempa en al het gehos ervaar ik als hinderlijke onderbrekingen van een fragiel en kostbaar evenwicht. 

Dat zou mijn welgemeende nieuwjaarswens voor u zijn, mijn dierbare lezer: dat u evenals ik naar de normaliteit mag verlangen. Ik gun u 363 schitterende dagen per jaar, die een ruime compensatie vormen voor de horror van de beide kerstdagen. Ik gun u een dermate vol en vervuld leven dat u er niet meer aan moet denken om op vakantie te moeten. Ik gun u de vrijheid om verplichtingen als een hinderlijke uitzondering te beschouwen en het geluk dat vertier overbodig maakt.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.