Het is zo’n stuk dat volkomen logisch lijkt, tot je het een tweede keer leest, en het ineens meer vragen oproept dan het beantwoordt. Want waarom eigenlijk? Waar is het een oplossing voor? Hoezo is het überhaupt een probleem? Voor wie? En waarom niet 2,1 kind per man?

Ik krijg er de kriebels van, wanneer er in een stuk alleen over vrouwen gesproken wordt in termen van hun vermogen tot reproductie. Ja, vrouwen kunnen kinderen baren en mannen niet. Dat is een biologisch gegeven. Maar vrouwen zijn geen wandelende baby-incubators die gereguleerd moeten worden. Mijn baarmoeder is godverdomme geen nutsvoorziening waar de maatschappij als geheel vanuit algemeen belang aanspraak op kan doen.

Mensen reduceren tot hun biologische kenmerken lijkt op het benoemen van oersimpele waarheden, maar is negen van de tien keer niets meer dan een bevestiging van de status quo. Vrouwen zijn nu eenmaal meer geïnteresseerd in familie-achtige aangelegenheden omdat het in hun natuur zit om te baren. Mannen willen nu eenmaal vreemdgaan en vechten want testosteron en boys will be boys.

Want hoe onschuldig het ook klinkt, het is een retoriek die – wanneer die als vanzelfsprekend wordt aangenomen – leidt tot hele enge scenario’s. Voordat je het weet denk je dat vrouwen niet te veel meer afgeleid moeten worden van hun natuurlijke, biologische rol om kinderen te baren. Denk je, net als Thierry Baudet, dat vrouwen daarom gewoon van nature minder excelleren. Zet je, net zoals Jordan Peterson, zo je vraagtekens bij de rechten van vrouwen om vrijgezel te zijn of anticonceptie te slikken. Daar is vast wel genoeg bijbels precedent voor te vinden, als je het ook nog over die boeg wilt gooien. 

Voor dat je het weet ben je zo overtuigd van je recht om mensen in biologische kooien op te sluiten, dat je het volledig gerechtvaardigd vindt om mensen te dwingen om hormonen te slikken totdat ze voldoen aan jouw norm van acceptabele biologische vrouwelijkheid. Alleen omdat je het niet kan verkroppen dat een zwarte, gespierde androgyne vrouw wint van Arische atleten.

En dan komt de kern van de kriebels die ik krijg bij dit stuk: waarom is het zo belangrijk dat we de ‘Nederlandse’ bevolking op het huidige peil houden? Ik heb namelijk net zo’n vijftien jaar lang aan moeten horen dat vol nou eenmaal vol is. Dat Nederland het met geen mogelijkheid aankon om zo’n vijfduizend oorlogsvluchtelingen op te nemen. Waarom moeten het per sé volbloed Hollandsche baby’s zijn die we met zijn allen gaan baren? Welk probleem lossen we daarmee op?

Kunnen mensen die naar Nederland migreren het werk niet doen? Kunnen de kinderen van vluchtelingen niet naar universiteiten sturen om onze verlichte Neerlandse cultuur levendig te houden? Of zijn we nu al zo ver dat we bij ‘het Nederlandse volk’ impliciet aannemen dat dat een volbloed Arische baby moet zijn die De Vries of De Boer heet? Dat je, wanneer je meer pigment in je huid hebt of een Noord-Afrikaanse achternaam, nooit echt helemaal volledig ‘Nederlander’ zult worden. Nooit opgenomen zult worden in het ‘Nederlandse volk’ wanneer je er niet geboren bent en niet de goede kleur hebt. 

Deze aanname is de kern van een retoriek die, wanneer hij als vanzelfsprekend wordt aangenomen, leidt tot het verdelen van mensen in ‘wij’ en ‘zij’. Beter en minder. Voor je het weet kijk je er niet meer van op dat Tweede Kamerleden speculeren over ‘geboortebeperking’ om zwarte, arme, en dus door hen ongewenste bevolkingsgroei in Afrikaanse landen te reguleren . En uiteindelijk, ben je zo bang voor het ‘Kalergi complot’ , en ‘omvolking’ door ‘indringers’ die de demografische cijfers met al hun buitenlandse baby’s ‘uit balans brengen’, dat je met een machinegeweer een moskee inloopt .