Lieve vrienden, wat is het toch een feest om in de Algarve te wonen. De afgelopen week was het stralend weer en dan is er niets fijners om nieuws uit Nederland door te nemen terwijl ik oesters slurp in een strandtent. tr

Ik moet daar bij opmerken dat er een inktzwarte schaduw is geworpen over mijn verder zonnig bestaan omdat mijn oudste hond Raya doodziek is. Maar mijn gevoelige kant bewaar ik voor mijn cursiefjes in de Volkskrant en volgende week maandag kunt u daar het vervolg op deze hartverscheurende column lezen.

Mijn verdrietige maandagpreek.

"Het hospitaal waar Raya nu ligt, is het beste van Zuid-Portugal en qua tarieven net een chic bordeel: alleen al bij binnenkomst ben ik 100 euro lichter."https://t.co/kAK637xS2b

— Arthur van Amerongen (@DonArturito) February 3, 2020

Verder gebeurt er nooit iets in de Algarve maar toch heb ik, ondanks mijn stil verdriet, een leuk plaatselijke nieuwtje voor u.

Een paar dagen geleden landde er een bootje met zes Marokkaanse klimaatvluchtelingen op het strand van Fuseta. Ze waren vijf dagen eerder uit Barbarije vertrokken, met de bedoeling politiek asiel aan te vragen in Cadiz. Ik weet niet of u de kaart van het Iberische schiereiland een beetje kent, maar het is een flink eind peddelen van Cadiz naar Fuseta. De arme drommels hadden niet eens hasjiesj bij zich.

In mijn Algarve dus geen Brede Maatschappelijke Discussie over regenboogzebrapaden, genderneutrale toiletten, moorkoppen en het klimaat. Nee, dan mijn trieste moederland. Als ik met mijn blote voetjes in het zand de kranten lees, krijg ik het idee dat er een oorlog woedt in Europa, met klimaclown Frenkse als briesende oorlogshitser.

Er gaat geen dag voorbij of hij komt weer in het nieuws, schuimbekkend van woede. Deze week was het bijna iedere dag raak. Het begon vorig weekeinde met een interview in Het Financieele Dagblad:

“Volgens Timmermans bestaat het gevaar dat Nederland, als het ‘categorisch’ blijft weigeren water bij de wijn te doen, alleen komt te staan in het Europese begrotingsoverleg. Dat moet het kabinet-Rutte proberen te voorkomen, want anders gaan volgens hem de andere 26 EU-landen kijken hoe ze Nederland het hardste kunnen raken.”

In mijn Algarve dus geen Brede Maatschappelijke Discussie over regenboogzebrapaden, genderneutrale toiletten, moorkoppen en het klimaat

Op 20 februari is in Brussel een speciale EU-top over het meerjarig financieel kader (mfk) zoals de Europese meerjarenbegroting officieel heet. Meneer Rutte riep van de week heel stoer dat hij die extra twee miljard euro die Brussel van Nederland eist mooi niet gaat ophoesten. We weten allemaal dat onze premier nog minder ruggengraat heeft dan een kwal of voor mijn part een emmer vol gelatine en dat hij toch gaat betalen. Alleen zal hij die twee miljard dan ‘een bijdrage noemen aan die schitterende en bitter noodzakelijke Green Deal van zijn grote vriend Frans Timmermans’.

Het is toch onvoorstelbaar dat pias Frenske tegen een journalist van Het Financieele Dagblad brult dat Nederland keihard gaat bloeden als ze hem weigeren te betalen. Als enige land want de andere landen – minus het Verenigd Koninkrijk – betalen volgens Frenske wel braaf mee. Maar onze klimaclown is een jokkebrok. Denemarken, Oostenrijk en Zweden zijn ook tegen een verhoging van het budget. Ook de Duitse regering liet onlangs weten dat ze weigeren meer te gaan betalen voor Frenskes megalomane en praktisch onuitvoerbare plan.

Ook Amsterdam, de mondiale gidsstad voor klimaat- en genderneutraliteit, krijgt billenkoek van klimaclown Frans Timmermans.

De gemeente Amsterdam stuurde van de week een schaamteloze bedelbrief aan de Tweede Kamer. “De laatste financieringsronde uit de subsidiepot voor duurzame energie SDE+ is eind vorig jaar zwaar overtekend. In de brief wordt geschat dat zesduizend plannen voor zonnepanelen op grote daken buiten de boot vallen. In de brief wordt daarom opgeroepen om het budget voor de laatste financieringsronde alsnog met 2,5 miljard euro te verhogen.”

Maar Frenske wil helemaal geen subsidies vrijmaken voor de linkse hobbies van Amsterdam, hij wil ze straffen. De onverzadigbare Holle bolle Gijs wil juist 2 miljard en meer.

Maar ook de rest van Nederland, het braafste jongetje van de EU-klas, moet dus bloeden voor de Green Deal, Frenske’s krankzinnig dure hobby.

In de Nederlandse media wordt Timmermans nog steeds op handen gedragen omdat hij zes talen spreekt. Vrijwel niemand van het journaille vraagt zich af of het wellicht onverstandig is om de beste man – die Frans studeerde in Nijmegen, in het beste geval word je daarna grondsteward op luchthaven Maastricht Aachen – tweederde van het budget van de EU te geven. Je kan nog beter Bessie Turf bedrijfsleider van een Jamin-filiaal maken.

Frenske briest, dreigt en schuimbekt omdat hij natuurlijk nog geen cent binnen heeft. Zijn eeuwige colbertje kan niet meer dicht omdat zijn embonpoint flink gegroeid is door het troosteten in door Michelin bekroonde restaurants. Ik blijf er bij dat Frenske enkel handelt uit rancune omdat hij de hoofdprijs niet won. De pijn zit diep. In 2011 wilde hij Commissaris van de Koningin worden in Limburg maar werd gepasseerd door CDA’er Theo Bovens. Kort daarna stelde hij zich kandidaat voor de baan van Commissaris van Mensenrechten bij de Raad van Europa en kreeg nul op het rekest. In februari 2012 wilde Timmermans lijsttrekker worden van de PvdA nadat hij volgens velen – als een ware Brutus – Job Cohen ten val had gebracht. Ook dat leiderschap ging niet door. En toen werd Frans op 5 november 2012 minister van Buitenlandse Zaken, enkel en alleen door de leugenspeech voor de Verenigde Naties. Loon naar werken, na dertig jaar folderen op verregende braderieën en winderige markten in Dronten, Zoetermeer en tussen de krijsende junks in Heerlen.

Ik blijf er bij dat Frenske enkel handelt uit rancune omdat hij de hoofdprijs niet won.

De vraag is wat hij gaat doen als hij de triljoen euro voor zijn hobby niet krijgt. Vermoedelijk gaat onze kinderachtige, wraaklustige topdiplomaat dan in staking. Dat deed hij al want in 2010 heeft hij als PvdA-Kamerlid een half jaar helemaal niets gedaan omdat hij niet de door hem gewenste portefeuille kreeg.

Ronald Plasterk tegen de Volkskrant in december 2016:  ‘Toen we in 2010 in de oppositie belandden, was Frans Timmermans net staatssecretaris van Europese Zaken geweest. Hij speelde het snoeihard. Timmermans zei eenmaal terug in de Kamer: ‘Ik wil de buitenlandportefeuille.’ Maar daar zat al iemand op. Bovendien is het een beetje not done. Je komt uit een kabinet, je kent iedereen op het departement. Maar Timmermans heeft net zo lang zijn adem ingehouden totdat hij dat woordvoerderschap had. Hij zei: ‘Nou, dan doe ik gewoon niks.’ Echt, die heeft een half jaar niks gedaan. Ik vond het een rare vertoning.”

Ik voorspel dat Timmermans en zijn knecht Diederik binnenkort in zwaar weer komen. Uiteindelijk zullen de twee insipide klerken maar een fractie van de gewenste centjes krijgen. Eens kijken of Mister Creosote dan nog zo hoog van de toren blaast.