Het is echt te bizar voor woorden: vrijwel dagelijks predikt één of ander parelkettinkje van D66 − met een Beatrix-accentje − het evangelie van schaarsheid, ontbering en ascetisme bij de NPO. Uiteraard zonder enige tegenspraak door de lakeien van dienst.

Bij de gefossiliseerde bankbintjes, die ook nog eens wortel hebben geschoten in hun treurbuissofa, glijden de woorden van de nieuwe Nederlandse adel erin als Gods woord in een ouderling en lauwe jongensbut in meester Cindy Smeets.

Holle Bolle Frenske, een volgevreten Eurocraat met kasten van huizen en een astronomisch inkomen, predikt dagelijks dat zijn onderdanen de broekriem moeten aanhalen. Ze mogen niet meer vliegen, ze moeten gaan fietsen, ze moeten minder eten en vooral minder vlees. Als Frenske zichzelf weer eens uitnodigt bij Buitenhof, op aandringen van zijn streekgenoot Twan Huys, kan hij zijn onzin spuien en wordt hem geen strobreed in de weg gelegd. De meest kritische vraag van Twannie is dan ook: ik durf het bijna niet te vragen, excellentie, maar hoe was uw diner gisteravond bij de Librije in Zwolle? Heeft u de rekening naar de boekhouder van de NPO gestuurd, excellentie?

En wat te denken van klimaatjoker Ed Nijpels, alias Edje Raketje, met zijn woonboerderij die het allerslechtste energielabel had.

Klimaathofnar Rob Jetten vliegt zich een ongeluk. Mager Mannetje Daan Bonenkamp, hoofd voorlichting van D66 kent net zo weinig vliegschaamte als klimaatminister Rob Jetten.

Om nog maar te zwijgen van GroenLinks-gekkie Laura Bromet, die tegen houtkachels is, maar zelf stookt alsof ze een goed bezocht crematorium draaiende moet houden.

Het valt bijna niet meer te begrijpen. De rol van de media is volslagen dubieus. Van de vijfde macht zijn ze verworden tot de roeptoeter en buttplug van Rutte.

Waar is dat fout gegaan?

De verstrengeling van journalistiek en macht is niet van vandaag, maar was nooit zo schaamteloos. Vroeger werd een ouder wordende journalist vanzelfsprekend voorlichter, maar tegenwoordig is de hoernalist al voorlichter als hij nog bij de krant of bij de NPO, de roeptoeter van de macht, werkt.

De rol van de media is volslagen dubieus. Van de vijfde macht zijn ze verworden tot de roeptoeter en buttplug van Rutte

Over kakker Kaag, tot voor kort het lievelingetje van gans journalistiek Nederland, hoeven we het niet eens meer te hebben. Zij is door de mand gevallen en zelfs de journalistiek neemt haar nu niet meer serieus.

Het belangrijkste doel van die andere Pechtold-babe én nepkakker, Karin Ollongren, is zich omhoog te likken in de endeldarm van ons vorstenhuis. Ik schreef al eens: ‘De minachting van prinses Ollongren voor het klootjesvolk is weerzinwekkend. Dat is fopadelborst Ollongren ten voeten uit. Bevoogdend, wereldvreemd en hooghartig. Maar…. Sire, het volk mort! Pas nou toch op voor bijltjesdag, want zelfs het insipide Nederlandse plebs komt een keer in opstand tegen die zoutzakken in Den Haag.’

Vroeger luisterde men naar de dominee of de priester, nu naar de ijspegels Baarsma, Phlippen en Kaag. Bij deze dames denk ik niet aan een florerende stoelgang en een gezonde spijsvertering, maar eerder aan met pijn en moeite uitgeperste konijnenkeuteltjes. Anders zou ik Gerard Reve graag citeren.

Als de kardinaal een scheet gelaten heeft zeggen ze:

‘Sjonge, sjonge, wat ruikt het hier lekker,

Net of iemand lever met uien staat te bakken’.

Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op.

Het dieptepunt is vooralsnog bereikt met die in alle opzichten griezelige en enge Baarsma.

Het krankzinnige idee van Baarsma werd gretig opgepakt op Twitter en dan vooral in negatieve zin. Veel mensen zien in het plan een opmaat voor een ‘ontzettend guitig klassenmaatschappij-ideetje’, zoals Tim Hofman het noemt. Andere twitteraars noemen het idee ‘ziek’: ‘De rijken kunnen gewoon lekker door blijven vliegen als de armen straks hun CO2-rechten verpatsen. Over ongelijkheid (of een betere wereld) heeft Baarsma het voor het gemak maar even niet.’ Of zoals Wierd Duk het plan van Baarsma laatdunkend in zijn eigen woorden samenvatte: ‘Laat die paupers aan mij hun CO2-rechten verkopen zodat ik kan vliegen en groot kan wonen.’

Baarsma, Kaag, Ollongren, Phlippen, Timmermans en Jetten (ik ben er nog een heel zooitje vergeten) zijn de nieuwe feodalen. Ze hebben een diepe walging voor het klootjesvolk en het falderappes. Zelf leven ze in grote weelde, reizen ze de hele planeet over en verkondigen tegelijkertijd het evangelie van de Green Deal en maken het gepeupel bang met de klimapocalyps.

Eens moet het kwartje vallen en zullen de bankbintjes beseffen dat de elite een soort vretend en zuipend Romeins rijk is

Teun Voeten beschreef het fenomeen neo-feodalisme voor mijn serie Safari Eurabia op treffende wijze:

‘Ten westen van het kanaal van Brussel dat naar het failliete Charleroi voert, liggen de migrantenwijken Anderlecht en Molenbeek: armoede troef en met een werkloosheid van bijna 30 procent zijn het chronische crisiszones. De gemiddelde EU-klerk heeft geen weet van deze zones en durft er geen voet te zetten. Op het Luxemburgplein tegenover het Europees Parlement voeren blanke EU-yuppen met drank overgoten paringsrituelen uit, terwijl op amper een kwartier fietsen het miserabele Noordstation ligt: een winderige, stedenbouwkundige nachtmerrie waar uitgebuite prostituees, kansloze asielzoekers, Afrikaanse straatdealers, daklozen en gefrustreerde hoerenlopers op voet van oorlog met elkaar leven terwijl ze om de kapitalistische kruimels vechten. Dit is het dystopische scenario dat zo treffend door Joel Kottkin is beschreven in zijn boek The coming of neo-feudalism. A warning to the global middle class. Aan de top de superkapitalisten en de meesters van de internationale instituties, op de bodem een steeds groter wordende groep van buitengeslotenen. En daartussen de middenstand die steeds meer verdwijnt en afglijdt naar de rangen der armen en de paupers. De middenstand zit er in Brussel letterlijk en geografisch midden tussen in: de kleine winkeltjes en middenstanders die niet meer per auto te bereiken zijn en die één voor één over de kop gaan in de zogenaamde voetgangerszone.’

De prangende vraag is nu: hoe langt duurt het geduld van het gepeupel nog? Eens moet het kwartje vallen en zullen de bankbintjes beseffen dat de elite een soort vretend en zuipend Romeins rijk is, in de nadagen, en dat het klootjesvolk alles moet opofferen: de vakantie, de auto, vlees, alcohol, suiker, gas en wat dies meer zij.

Maar hoe komen die zoutzakken van Nederlanders, die alles pikken,  in godsnaam in opstand tegen de elite? Een echte Maximilien de Robespierre zie ik nog niet opstaan. Aux armes, citoyens ! Formez vos bataillons ! Marchons, marchons !

Steun de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd