Ruttes argumenten tegen een coalitie met twee linkse partijen zijn van een briljante, kwaadaardige brutaliteit
Vanuit zijn woonplaats Genua beschouwt Ilja Leonard Pfeijffer wekelijks een onderwerp dat het Nederlandse nieuws beheerst. Deze week: Informateur Mariëtte Hamer concludeert na bijna zes weken gesprekken gevoerd te hebben met partijleiders dat er geen schot zit in de formatie. "Laat het maar uitdraaien op een minderheidsregering van VVD en D66", schrijft Ilja.
Het cliché wil dat je dan zegt dat je het met interesse hebt gelezen. Maar ik heb in het verslag van de informateur Mariëtte Hamer ondanks verwoede pogingen niets aangetroffen wat ook maar in de verste verte de potentie in zich droeg om mijn belangstelling te wekken. In het gehele verslag van de periode van zes weken waarin er onder leiding van Hamer in intensieve gesprekken in wisselende samenstellingen is onderhandeld over een nieuwe regeringscoalitie, valt niets te lezen wat anders of nieuw is ten opzichte van de situatie van zes weken geleden, toen Hamer haar opdracht aanvaardde. Gedurende zes lange weken is er geen enkele vorm van vooruitgang geboekt. Er is geen nieuw inzicht doorgebroken, zelfs niet over details, er is nergens een opening ontdekt en geen enkele stellingname is zelfs ook maar minimaal verschoven ten opzichte van de uitgangspositie. Als de fractieleiders en de informateur in plaats van te onderhandelen zes volle weken depressief ieder in hun eigen verduisterde slaapkamer met hun hoofd onder hun kussen hadden gelegen in plaats van te onderhandelen, zou de uitkomst in geen enkel opzicht anders geweest zijn. Hamers verslag weerspiegelt in prozaïsche ambtelijke directheid de totale zinloosheid van ieder menselijk streven.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
