Ik vertoefde twee weken in het droevige moederland en het viel me alleszins mee. Precies een jaar was ik er niet geweest en ik had natuurlijk een vertekend beeld gekregen omdat ik ‘s lands toestand alleen maar via Twitter volg. Nou weten wij allemaal dat Twitter een open inrichting is met enerzijds twee miljoen hersendode bankbintjes die naar het Gouden Televizier-Ring Gala staren – qua sjiek een mengeling van een missverkiezing in een dorp diep in Belgisch Limburg, een COC-avond in Drenthe in de jaren zeventig én de bruiloft van een voetballer uit de eerste divisie, inderdaad een kamper –  en anderzijds allerlei lieden die 24/7 over corona kwekken. Dan is er op Twitter nog een subcategorie van huisvrouwen van middelbare leeftijd in de polder die elke dag quasi-ondeugende kiekjes van zichzelf plaatsen. Ik let altijd op het zaaddodende interieur van hun woningen en dat zou u ook eens moeten doen. Lachen, gieren, brullen! 

Toen ik gisteravond in het vliegtuig naar huis terugblikte op mijn verblijf, moest ik concluderen dat Nederland er op vooruit is gegaan. Het land is prima georganiseerd en ligt er prachtig bij. Overal wordt gebouwd, dure winkels en restaurant zijn afgeladen met klanten en het geld klotst tegen de plinten. 

Dankzij mijn digitale covid-certificaat – dank u wel EU – kon ik heerlijk een hamburger eten bij de McDonald’s in Zaandam en uitgebreid lunchen met mijn uitgever Otto Wollring in de Louis van Gaal Lounge in het AZ-stadion in Alkmaar. De Nederlandse Spoorwegen zijn er enorm op vooruit gegaan en alle treinen reden op tijd, al waren er nog geen herfstblaadjes. Ik bezocht het wonderschone Almere en het altoos sympathieke Zaandam, oorden die altijd kapot worden geschreven door het journaille in 020, en juist daarom overweeg ik om mij in de polder te vestigen, op voorwaarde dat er een al dan niet gediplomeerde euthanoloog woont. 

Natuurlijk lachte iedereen mij uit, maar in het speelkwartier stond ik mooi de boerenjongens te pijpen in het struikgewas en dat bracht meer geld in het laatje dan een kutkrantenwijk

En dat is precies het probleem van Nederland: de hoernalistiek. Ik werd vanmorgen wakker en zag twee haatzaaiende berichten die ik met u wil delen. 

Het eerste stond in het Parool, ook wel de Halsema-bode genoemd. En wat een huiveringwekkende kop! 

Noor Kerkkamp (10) uit De Baarsjes is het zat: haar broertje draagt stoer ondergoed, zij is overgeleverd aan schattige setjes! Dat moet anders! 

Nou valt het mij op dat het Parool en het Algemeen Dagblad gendergekte-redacties hebben die elke dag opruiende en vooral belerende artikeltjes uitpoepen. Hupsakee, weer een ventje van acht jaar die roept dat hij non-binair is en dat hun niet langer gepest wil worden op school. Hun staan gewoon met hun kop in de krant en willen vervolgens niet gepest worden! 

Dit verhaaltje is overigens in de eerste plaats een gluiperige advertorial.  

Leest mee en huivert! 

“Mijn moeder heeft onderbroeken getekend en ik heb verschillende ontwerpen gemaakt. Stoere onderbroeken met fietsen, vissen, planten en skateboards. Ik ben al langs verschillende winkels gegaan, zoals bij Big & Belg. Die vonden het een goed idee. Zij verkopen geen onderbroeken, maar wel kinderkleding zonder erbij te zeggen of het voor jongens of meisjes is.”

Is meisjesondergoed zo tuttig?

“Ja, dat is al superlang zo. Meisjesondergoed is altijd roze, met prinsessen en glitters. Of met Hello Kitty. Roze is mijn vijandskleur. Ik ben meer van blauw en zwart, van camouflage, tijgers en andere dieren. En van de ruimte. Jongensonderbroeken zijn veel leuker, maar die kan ik weer niet dragen. Wist je dat het elastiek van jongensonderbroeken ook veel dikker is dan dat van meisjesonderbroeken? Heel raar is dat.”

De vrouw die dit bespottelijke stukje schreef, is natuurlijk weer een yoga-dinnie van de moeder van huilstruik Noor. 

Ik heb maar één advies aan Noor en haar sherry drinkende mama en haar yogadinnie van het Parool: gozers (m/v) in de hippie Baarsjes, trek godverdomme gewoon de zwarte onderbroeken van jullie broer aan! Ik liep al op mijn tiende in het ondergoed van mijn moeder te paraderen, en toen ik in David Bowie en de glamrock raakte, liep ik er gewoon bij als een wijf op de MAVO-Beukenlaan in Ede, compleet met de lippenstift en de odeklonje van mama! Natuurlijk lachte iedereen mij uit, maar in het speelkwartier stond ik mooi de boerenjongens te pijpen in het struikgewas en dat bracht meer geld in het laatje dan een kutkrantenwijk. Dus sodemieter op met dat gelul over blauwe en roze kinderkleding, dat probleem is verzonnen door de gendergekteredactie van het Parool! 

Babah Tarawally heeft zijn column, die hij volgens mij dus niet zelf schrijft, alleen maar te danken aan zijn gekke achternaam

En toen las ik tot overmaat van ramp deze column van Baba Tarawally. 

“Neem als voorbeeld de achternamen van Kaag, Klaver en Bergkamp. Wat hebben ze gemeen? Het zijn alle drie Nederlandse woorden. Alle drie de namen betekenen iets in de Nederlandse politiek; Kaag als fractievoorzitter van D66, Klaver als fractievoorzitter van GroenLinks en Bergkamp als voorzitter van de Tweede Kamer. Maar de echte overeenkomst is dat ze reserve-achternamen hebben die zij niet gebruiken. Kaag had Al-Qaq kunnen heten, de achternaam van haar Palestijnse echtgenoot. Klaver had de achternaam van zijn Marokkaanse vader Feras kunnen gebruiken en Bergkamp de achternamen van haar Marokkaanse vader. Zij gebruikt deze niet, omdat volgens haar die naam ‘moeilijk uit te spreken en te schrijven’ was. Ik vraag mij af of zij, indien zij hun reserve achternamen hadden gebruikt, hogerop waren gekomen in de Nederlandse politiek. Ik betwijfel dat. Ik zeg: weg dan met de achternaam.”

Ik heb al verschillende keren langs deze mij onsympathieke weg dwingend gesuggereerd dat de beste man zelf zijn stukjes niet schrijft. Vermoedelijk gebeurt dat door een fris blond meisje dat vroeger bij SGP-jongeren zat en nu bij de linkervleugel van de Christenunie. Type Ans Boersma zeg maar. 

Babah Tarawally heeft zijn column, die hij volgens mij dus niet zelf schrijft, alleen maar te danken aan zijn gekke achternaam. En dat geldt ook voor Nederlandse voetballers met een gekke achternaam, die worden alleen maar daarop geselecteerd voor Oranje. Over Oranje gesproken: een poosje geleden schreef Baba’s ghostwriter dit in hun column. 

“Ik zat in het vliegtuig naast een lange witte man met de uiterlijke kenmerken van Willem van Oranje. Wit gelaat, blauwe ogen, puntige neus met het karakter van iemand die uit eigen belang handelt. Deze karakterduiding van Willem van Oranje vind ik belangrijk, omdat deze man door velen in Nederland wordt gezien als de Vader des Vaderlands. Dus ook als mijn Vader der Nederlanden. Laten we deze man rechts van mij voor het gemak Willem noemen.”

De ghostwriter van Babah dacht: als je een witte Nederlander echt op zijn ziel wil trappen, moet je Willem van Oranje beledigen. Ouch! Het is allemaal te sneu voor woorden: Trouw dat een ‘token person of colour’ als clickbait in zet, zoals ze dat al eerder deden met Seada Nourhussen.

Hè, ik zit me weer helemaal druk te maken in de Algarve, waar het zonnetje straalt en waar iedereen gewoon witte en vooral vale unisexonderbroeken draagt: geel van voren, bruin van achteren en na een week binnenstebuiten dragen. De potjeslatijnwijsheid homo sapiens non urinat in ventum kent men hier niet. 

Ik wil deze preek afsluiten met een vrolijk bericht. In 2050 is Amsterdam namelijk van de aardbodem verdwenen volgens deze meneer van DWARS, de extremistische kindervleugel van GroenLinks. En als u dus niet op Klaver stemt, kiest u voor Eindhoven aan Zee. Randstad tabee, holadiehee!

Interactieve tool die duidelijk maakt dat we voor een land dat zoveel te verliezen heeft wel erg lethargisch zijn in onze klimaataanpak. Hieronder 2050 als we doorgaan op deze voethttps://t.co/RUoVKRUYg2 pic.twitter.com/XYQ51gYN2E

— Jens Bosman (@jensbosman2) October 12, 2021