Spring naar de content
bron: wokeland

Wokeland: hoe een piepkleine bende van krijsende gekkies al jaren de politiek, de overheid, de universiteit en de media terroriseert en gijzelt

Arthur van Amerongen las het boek Wokeland van Coen de Jong. ‘Ik vond het altijd lastig om woke in een sluitende definitie te vangen, maar dat is Coen de Jong prima gelukt.’

Gepubliceerd op:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Eindelijk is er een allesomvattend standaardwerk over de woke-waanzin die de Nederlandse politiek, overheid, media en universiteiten al jaren in een wurggreep houdt. Coen de Jong fileert in deze page turner alle mogelijke uitwassen en symptomen van deze uit de Verenigde Staten overgewaaide pandemie: de debilisering van de universiteiten, witte schuld, de hoofddoek, de diversiteit in de polder, de dekolonisatie van het Nederland van Rembrandt, het nationale slavernijmuseum, de selectieve verontwaardiging over beledigingen en bedreigingen, diversiteit bij de politietop, het verbod op humor, de publieke omroep als megafoon voor diversiteit, intersectioneel feminisme, Zwarte Piet en last but not least: hoe dwarse intellectuelen op één lijn zitten met het establishment.

Ik fulmineer als Dwarsdenker des Vaderlands al sinds jaar en dag tegen de woke wappies in HP/De Tijd, of het nou via mijn alter ego G.H.B. Hiltermann is, in de rubriek Foute Jongens die ik samen met Rob Hoogland schrijf, of in mijn wekelijkse preek. Mij irriteert vooral de grenzeloze domheid van de social justice warriors en het gekakel dat het niveau van een middagborrel op het strand van Biddinghuizen Sur Plage tijdens de Libelle Zomerweek niet ontstijgt. Nog erger vind ik de MSM die vanaf het begin de waanzinaria van Sylvana Simons en haar buklaven mee kukelekuden. Bovendien ben ik er wel klaar mee om door de stokoude socialite en ritalin-snuivende aandachtsjunk Sunny Bergman en haar mislukte copycat Stella Bergsma voor Boze Blanke Man te worden uitgemaakt, al leverde mij dat natuurlijk wel weer een geweldige serie op en een boek dat in het voorjaar uitkomt. Zo ben ik dan ook wel weer!

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Kies een abonnement

Een groot deel van de ruim 500 columns die ik voor de Volkskrant schreef – in het hol van de leeuw – waren dankbaar gewijd aan de woke wappies. Vorig jaar wijdde ik een cursiefje aan de Boekenweek, die inmiddels ook zo woke als de pest is. Een fragment:

“De vaderlandse bellettrie zou door maar één tweestrijd geteisterd moeten worden: wel of niet zwichten voor wokiaanse censuur. De gevestigde schrijvers zwijgen als het graf over de sensitivity readers bij Meulenhoff en over de gratis challenge ‘wit privilege, witte fragiliteit, tooncontrole, wit zwijgen en witte superioriteit’ die uitgeverij Atlas voor haar auteurs en lezers organiseert. De heropvoedingscursus wordt gegeven door Layla F. Saad, die vrijwillig remigreerde naar een van de meest racistische en misogyne entiteiten ter wereld: islamofascistisch gidsland Qatar. De bende moraalridders die Nederland nu terroriseert, is piepklein maar machtig en roept nare herinneringen op aan de Kulturkammer en aan De Bond van Sovjetschrijvers. Het gevolg zal zijn dat de schrijver met de billen dichtgeknepen woke en dus zoutloze driestuiverromannetjes gaat tikken. Vorig jaar was het thema van de Boekenweek Rebellen en dwarsdenkers. Het lijkt een eeuwigheid geleden en het thema had beter kunnen zijn: Schijtluizen en kontenkruipers. Nog even en de geschriften van Louis-Ferdinand Céline, Curzio Malaparte, Gabriele D’Annunzio, Jean Genet en Gerard Reve gaan achter slot en grendel omdat ze niet woke zijn. Logischerwijs zouden dan ook de Bijbel en de Koran verboden moeten worden, maar volgens de opstellers van de nieuwe index librorum prohibitorum is de Koran een inclusief en tijdloos meesterwerk waarvan wij veel kunnen leren.”

Een van de opvallendste kenmerken van de woke waanzin is dat de islam altijd buiten schot blijft. De koran is de de bijbel van wokeness!

Een van de opvallendste kenmerken van de woke waanzin is dat de islam altijd buiten schot blijft. De koran is de de bijbel van wokeness! Kijk maar naar het krankzinnige monsterverbond tussen islamofascisten, feministen en antifa’s. Sylvana, Anja Meulenbelt, professor Wekker, Sunny Bergman, Greetje Duisenberg, de broeders van DENK, de hamamboys van NIDA, Peter Breedveld en Joke Kaviaar staan gebroederlijk en gezusterlijk naast elkaar onder Hamas-vlaggen, naast de Zwarte Panters uit de Bijlmer. 

Ik vond het altijd lastig om woke in een sluitende definitie te vangen, maar dat is Coen de Jong prima gelukt. Hij schrijft:

“Maar wat is woke nu precies? Is het tastbaar, meetbaar, voelbaar? Woke is ontstaan als gevleugeld woord onder zwarte bevolkingsgroepen in de Verenigde Staten waar het stond voor waakzaam zijn op racisme en gevaar. De term ‘woke’ staat inmiddels in de officiële Engelstalige woordenboeken voor ‘wakker zijn’, het onrecht in de maatschappij zien en actief willen bestrijden. Filosoof Floris van den Berg voegde daar in zijn boek Wokabulary uit 2021 aan toe: ‘op intimiderende en beschuldigende toon kritiek uiten op politieke incorrectheid’. Wokeness uit zich in een hele waslijst aan opvattingen over onrecht, problematisering van ‘witheid’ en van ‘wit privilege’, de noodzaak tot dekolonisatie van de Nederlandse maatschappij, de last van het slavernijverleden, intersectioneel ‘kruispunt’ denken (wie én vrouw is én zwart én LHBT ervaart driemaal onrecht) tot queer theory (geslacht is een keurslijf). Centraal staat het idee dat al onze gedachten en communicatie macht en patronen van onderdrukking herbergen, die samenhangen met huidskleur, ras en ‘geleefde ervaringen’.”

“De kern van de beweging bestaat uit kleine harde kern, de woke voorhoede. Het zijn actiegroepen en belangengroepen als Kick Out Zwarte Piet, The Black Archives/New Urban Collective, Decolonize the Museum en de door Sylvana Simons opgerichte politieke partij BIJ1, waarbij steeds hetzelfde handjevol mensen is betrokken. De woke-voorhoede klontert samen rond BIJ1: een kleine partij met één zetel in de Tweede Kamer en kleine fracties in de gemeenteraden van Amsterdam en Rotterdam. Een handvol blanke, vooral randstedelijke, activisten agendeert LHBTQI-onderwerpen en genderdiversiteit. Deze genderbeweging is aangehaakt bij zwarte actiegroepen om met soortgelijke tactieken en retoriek hun doelen na te streven.”

Een naam die regelmatig valt in Wokeland, is Sunny Bergman. Zij begon een kruistocht tegen foute kinderboeken, en zij was ongetwijfeld de inspiratiebron voor een schuimbekkende juffrouw van kleur die riep dat het een schande was dat mensen van kleur in Nederland geen vuistdikke romans mochten schrijven van de roomblanke uitgevers. In Amerika zijn de social justice warriors al wat verder want die willen de bijbel feminiseren en negroïseren, Shakespeare en Beethoven verbieden (racistisch) en natuurlijk moeten alle Romeinse en Griekse filosofen op de brandstapel omdat dat white male chauvinist pigs zijn. En uiteraard moet de Engelse grammatica worden gesloopt want die is (samen met wiskunde, scheikunde en natuurkunde) de wortel van al het kwaad.

Wie na het lezen van Wokeland nog durft te beweren dat woke niet bestaat en dat woke geen ingrijpende gevolgen heeft voor de Nederlandse samenleving, moet naar de hersendokter

Johan Sanctorum bespreekt dit ook in zijn vileine polemiek tegen Hemmerechts: “Politieke correctheid is meer dan zomaar een lifestyle-attitude van een intellectuele elite. Ze maakt een destructieve kracht uit die kritische stemmen afdempt, het open debat bevriest, en het cultureel klimaat van zijn dialectische spanning berooft. Parallel daarmee wordt het intellectueel kapitaal van een samenleving langzaam maar zeker ontwaard omdat het niet de kans heeft om te groeien: de hersenstimulans ontbreekt gewoon. Alles moet makkelijk behapbaar en snel consumeerbaar zijn, niks mag moeite kosten. Daarbij wordt de taalachterstand van allochtone kinderen – gevolg van de schotelantenne-cultuur en het feit dat er thuis geen Nederlands gesproken wordt – als argument gebruikt om de taalregels op school dan ook maar af te vlakken, en een soort Nederlands aan te bieden waarmee je nog wel de weg kunt vragen maar, geen zinnige discussie meer mee kunt voeren. Het idee dat het welbevinden van de leerling/scholier centraal moest staan, heeft geleid tot een dictatuur van de gemakzucht die een instroom van middelmatige eerstejaarsstudenten aan de unief opleverde, maar nadien ook een instroom in de klaslokalen van middelmatige afgestudeerde leerkrachten die de lat nog lager legden. Een negatieve spiraal die ik de primitieve accumulatie van de domheid heb genoemd. Niets meer mogen verbieden is als de tuinman die nooit wil wieden: op het einde heb je alleen nog een oerwoud.”

Wie na het lezen van Wokeland nog durft te beweren dat woke niet bestaat en dat woke geen ingrijpende gevolgen heeft voor de Nederlandse samenleving, moet naar de hersendokter. Misschien krijgt hij/zij/hullie wel korting op lobotomie.

De ontkenning van woke zien we vooral in de linkse kerk. Neem nou Kiza Magendane, de Babah Tarawally van NRC Handelsblad, en zijn hilarische column Verzet tegen wokeness is vooruitgang. Hij maakte een spagaat die je wel vaker ziet bij dit soort grote denkers: woke bestaat niet of is bedacht door extreem-rechts en tegelijkertijd is woke, dat dus niet bestaat, een geweldig wapen tegen extreem-rechts.

Magendane: “Al een paar maanden ben ik op zoek naar leden van de Nederlandse woke-beweging. Tevergeefs. Voor wie onder een steen heeft geleefd: steeds meer serieuze stemmen in het Nederlandse publieke debat wekken de indruk dat ze slapeloze nachten hebben als gevolg van ‘woke-terreur’. Ze zouden niet meer vrij zijn om te denken en te zeggen wat ze willen, uit angst om ‘gecanceld’ te worden. Naast politieke partijen als JA21, FVD en BVNL stellen diverse academici en journalisten dat de zogenaamde woke-beweging een fundamentele bedreiging vormt voor onze samenleving. Als de woke-beweging werkelijk bestaat, dan is het vooral een verzameling van minderheidsgroepen die de maatschappelijke status quo luider bevragen. De kritiek tegen wokeness lijkt zich dan ook vooral te richten op een radicale groep die vanuit een eigen frustratie en ongeduld militant actie voert. Het zou natuurlijk potsierlijk zijn om je ogen te sluiten voor ontspoorde activisten, die er een dagtaak van hebben gemaakt om mensen voor racisten uit te maken.”

Gert Van Langendonck, de oud-correspondent van Frankrijk voor het NRC Handelsblad, jammert vrolijk mee met de meute en ontkent in zijn zwanenzang keihard het bestaan van woke en islamo-links.

Dyab Abou Jahjah is van geen enkel verdienmodel vies en publiceerde dit jaar een boekske tegen woke. Belgisch politicus Sam van Rooy vertelde mij eerder dit jaar: je kan de strijd van Abou Jahjah tegen woke natuurlijk lovenswaardig vinden, maar hij gebruikt die strijd vooral tegen ‘extreem-rechts’. Het Vlaams Belang blaast volgens hem kwesties als islamisering, massa-emigratie en het gevaar van woke buitenproportioneel op, zoals De Groenen het gevaar van kernenergie overdrijven. Hij doet dat slim: hij erkent dat er een probleem is met woke en stelt vervolgens dat het Vlaams Belang het spiegelbeeld is van woke.

Geen kritische beschouwingen over gevoelige onderwerpen, geen Mohammed-cartoons, strakke regels voor wat men in de media mag zeggen. En niet integratie door immigranten, maar aanpassing door de bestaande bevolking is de nieuwe doctrine

Het slotwoord van Coen de Jong is buitengewoon verontrustend:

“De Italiaan Antonio Gramsci stelde al in de jaren 30 vast dat wanneer de heersende klasse in een autoriteitscrisis terechtkomt, deze de ontevredenen gaat verwijten immoreel te zijn of ‘onwaardige’ materiële eisen te stellen.

“En inderdaad, Mark Rutte maant burgers vooral geen looneisen te stellen en zijn ministersploeg heeft de gewoonte tegenspraak als ‘onbeschaafd’ en populistisch weg te zetten. De werkverdeling tussen de ‘denkende klasse’ en de heersende klasse komt neer op: ‘spreken jullie het volk bestraffend toe, dan zorgen wij dat ze niet te veel inspraak hebben’.

“De coalities Rutte III en IV adopteerden woke-agendapunten, die maatschappelijk verdelend werken en bij grote delen van de kiezers impopulair zijn. De media – in plaats van kritische vragen te stellen – dienden regelmatig als echokamer, versterker en multiplier. Woke-denkbeelden zijn – in verwaterde vorm, als symbolische vlaggetjes – binnen enkele jaren onderdeel van de Haagse bureaucratische werkelijkheid geworden. Lippendienst eraan bewijzen is gangbaar. Wat hebben KOZP, BIJ1 en de rest van de woke-voorhoede en hun sympathisanten in de media voor zichzelf bereikt? Aandacht, de mogelijkheid persoonlijke frustraties te kunnen uitschreeuwen via een officiële megafoon, ruiken aan een klein beetje macht, mee-eten uit de budgetten van zwalkende en beïnvloedbare ministers. Bij een deel van de politiek en de media heerst een diep onvervuld verlangen om de tijd terug te kunnen draaien naar vóór de electorale opkomst van Pim Fortuyn en het ‘populisme’. Naar de tijden dat Hans Janmaat strafrechtelijk werd veroordeeld omdat hij zich tegen het multiculturele ideaal keerde. In de jaren tachtig en negentig vonden radicale multiculturalisten dat Nederlanders zich moesten aanpassen aan migranten. Met de opkomst van woke komt de verwezenlijking van die droom dichterbij. De woke-beweging is een regressieve tegenbeweging, die Nederland terug wil brengen naar de verboden en geboden van vóór 2001. Geen kritische beschouwingen over gevoelige onderwerpen, geen Mohammed-cartoons, strakke regels voor wat men in de media mag zeggen. En niet integratie door immigranten, maar aanpassing door de bestaande bevolking is de nieuwe doctrine.”

Laat ik afsluiten met een versleten en vertrapt cliché, amiga e amigos. Wat ben ik blij dat ik in het woke-vrije Portugal woon. Amen.

Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €4 per maand.