Waarom vrouwen altijd chagrijnig zijn
Het is niet zo dat vrouwen normaal zichzelf zijn en tijdens hun menstruatie chagrijnig, het is zo dat ze dán pas zichzelf zijn en normaal te lief. Dat is tenminste één van de theorieën over PMS.
In mijn vorige stukje schreef ik dat ik was uitgedaagd nog een paar keer over menstruatie te schrijven. En dat het deze keer zou gaan over de het maandelijkse slechte humeur van vrouwen en hoe dat komt.
Volgens Wikipedia heeft slechts vier procent van de vrouwen last van PMS (premenstrueel syndroom) zoals hoofdpijn, buikpijn en depressieve gevoelens. Maar niet voor niets bestaat de cliché-grap die een man tegen zijn vrouw kan maken als ze een pesthumeur heeft: “Je moet zeker ongesteld worden?!” Ook als je het geen PMS noemt, hebben veel vrouwen last van enige klachten en veel vrouwen worden een beetje bitsig.
De stelling in de inleiding komt onder andere uit het Amerikaanse boek De overgang als bron van kracht (2001) van Christiane Northrup. Volgens Northrup hebben vrouwen tijdens hun vruchtbare perioden van de maand stofjes in hun lichaam waardoor ze vriendelijk zijn, toegeeflijk en ontvankelijk. Dat komt de voortplanting namelijk ten goede: ze moeten een man om hun vinger winden. Op het moment dat de vrouw ongesteld wordt is ze niet meer vruchtbaar en hoeft ze dus niet meer aardig te spelen; dan kan ze zichzelf worden.
Bovendien wordt ze dan, volgens Northrup, met terugwerkende kracht een beetje narrig over het feit dat ze daarvoor toegeeflijker en aardiger was dan goed voor haar was. Een beetje zoals bij honden: die gaan zich ook anders (aanhankelijker) gedragen als ze loops (dus vruchtbaar) zijn.
Ik vind het een interessante theorie. Het verklaart ook waarom zwangere vrouwen over het algemeen wat bitser en feller zijn: zij hoeven niet meer hun best te doen om bevrucht te raken, dat is al gelukt. Tevens waarom oudere vrouwen na de overgang pittiger worden, soms chagrijniger en meestal eigenzinniger. En waarom kleine meisjes ook precies zo bits en bot en fel zijn als waar ze zelf zin in hebben. En: waarom vrouwen die de pil slikken mentaal (en vaak ook lichamelijk) een veel minder groot verschil merken tussen ongesteld zijn en niet ongesteld zijn. Zij zijn sowieso niet vruchtbaar.
Er zijn meer aanhangers van deze theorie. Chagrijnigheid tijdens menstruatie en (on)vruchtbaarheid houden tenminste verband met elkaar. Ik geloof dat je ermee ook zegt dat vrouwen van nature helemaal niet vrolijk en lief en zacht zijn als ze soms lijken. Het is dan een uitdaging voor de vrouw om niet te veel over zich heen te laten lopen en niet te toegeeflijk te zijn als ze vruchtbaar is, dan zou ze volgens de theorie ook minder chagrijnig hoeven te worden als ze ongesteld wordt.
