Vrouwen en hun tampongeheimen
Hier komt nog een stukje over vrouwelijke ongemakken. De hoofdredacteur daagde me uit naar aanleiding van de vorige, om meer stukjes over menstruatie te schrijven. Het zou kunnen dat u bij de eerste al afhaakte. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat u menstruatie een taboe vindt, zoals in dit verhaal in de Huffington Post wordt gesteld. Dat het een onderwerp is waarover we liever niet zouden moeten praten, laat staan schrijven of lezen. Als dat zo is, hoor ik het graag. En ook waarom.
Het zou kunnen dat u het, net als ik, een interessant en onderbelicht onderwerp vindt. Menstruatie is voor de helft van de wereldbevolking gemiddeld 38 jaar lang een maandelijkse fysieke en mentale beleving, en niet zomaar één. Ik heb het zelf nooit als iets onprettigs ervaren, wel als iets wat gedurende een paar dagen in de maand je leven letterlijk beïnvloedt. Het verandert namelijk hoe je je voelt (het volgende stukje zal heten: Waarom we altijd chagrijnig zijn), waarin je zin hebt en waarin juist helemaal niet. Het verandert soms je gevoel over mensen of heeft invloed op je werkzaamheden. Sommige vrouwen komen een dag het liefst hun bed niet uit – of de meesten komen het liefst hun bed niet uit maar sommigen handelen daar echt naar.
Stations- en avondwinkels
Het praktische aspect van menstruatie is een niet onaanzienlijk deel, want je moet er producten voor aanschaffen en meenemen in je tas. En dat vergeet je als vrouw wel eens (of ze zaten net in die ándere tas). Sowieso hebben we regelmatig geen tampons meer in huis als het begint, en moeten we niet zelden op een abnormaal tijdstip naar een avondwinkel, stationswinkel of benzinepomp om die spullen te kopen. (En het kost je ongeveer dertig euro per jaar, heb ik uitgerekend. Op dit blog beschrijft een vrouw hoe een mannelijke caissière niet weet hoe snel hij weg moet kijken wanneer je als vrouw een doos OB Super voor zijn neus legt. Ik heb altijd een soort test gevonden in een relatie: een vriend die het zonder problemen voor je koopt is oké, eentje die zich ervoor schaamt is een sukkel).
Toiletgeheim
Verder vergeet iedere vrouw wel eens tampons mee te nemen. En soms duurt een afspraak langer dan je had ingepland. Wil je een avond blijven eten bij mensen waar je eigenlijk alleen de middag zou doorbrengen, en je hebt daarmee geen rekening gehouden, dan kun je jezelf niet ‘verschonen’. Het is een beetje zoals een luier voor een baby: op een gegeven moment moet die echt worden vervangen. Je blijft niet eten, om een reden die je niét hardop zegt.
Het komt regelmatig voor dat je ergens staat, bijvoorbeeld in het damestoilet van een discotheek, of in het toilet van de dierentuin, en een wildvreemde vrouw je aantikt en op fluistertoon vraagt: ‘Heb jij toevallig tampons bij je?’ Als je die toevallig bij je hebt, is zij je héél dankbaar en jij zelf voelt je een redder in nood. Het schept een enorme band. Als je graag met vreemde vrouwen banden aanlegt, moet je zorgen dat je altijd tampons in je tas hebt (ik weet niet zeker of dit ook voor mannen opgaat).
Met koud water
Als je niet verschoont, lekt het door. Dat is gênant, hoe je het ook wendt of keert. En het gebeurt iedere vrouw wel eens. Het overkomt ook ieder meisje op de middelbare school – en zij denkt nog dat zij de enige is en schaamt zich het meest. Met een beetje geluk beperkt het zich tot je onderbroek, met pech niet. Meestal voelt de vrouw het zelf gebeuren en kan zij iets om haar middel binden of snel naar huis gaan, maar soms niet. De leeftijd waarop je als vrouw een andere vrouw voor het eerst ziet doorlekken of erover hoort, is een belangrijke mijlpaal in een vrouwenleven. Dan weet je dat niet de enige lekke bent. Ook dat schept een band.
Vers bloed kun je het beste zo snel mogelijk wegspoelen met louter koud water, zei mijn moeder altijd.
