Spring naar de content

Peter Vandermeersch, val wat minder op. Zoals het de Belg betaamt

Beste Peter, 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Olga Kortz

Op de website van De Standaard las ik, begeleid door een enigszins onuitgeslapen portret van u, uw verslag over het boekenbal. Tenminste, u schrijft dat u erheen moest. En dat u daarom het boekenweekgeschenk niet hebt kunnen lezen. Wat er zich op het bal heeft afgespeeld verzwijgt u. In plaats daarvan geeft u een soort boekenbalcursus voor beginners. Dat er twee soorten mensen in Nederland bestaan: zij die worden uitgenodigd, en zij die niet worden uitgenodigd voor het bal. De genodigden zijn weer te verdelen in een lichting voor het zaalprogramma en een lichting na het zaalprogramma; de ongenode gasten zouden of naar het bal der geweigerden gaan, of thuis gaan zitten kniezen.
Later in uw betoog zaait u verwarring. Opnieuw zouden de genodigden zijn te verdelen in twee groepen: zij die, opgedirkt en wel, gaan, en zie die thuisblijven omdat ze leukere dingen te doen hebben.

Ik had vandaag leukere dingen te doen dan uw column op de website van De Standaard lezen. Maar ik gaf u mijn vertrouwen. U bent al enige tijd hoofdredacteur van een vooraanstaande krant. De krant die sinds kort kantoor houdt aan het Amsterdamse Rokin. Dat dankzij uw aanwezigheid geen straatverlichting meer nodig heeft. ’s Nachts laat NRC Handelsblad de lichten aan en schijnt zij met liefde het Rokin bij. U werd ooit verkozen tot marketeer van het jaar. U nam afstand van de bekende reportage van Jannetje Koelewijn. U ontsloeg Rob Wijnberg. Allemaal zaken waardoor ik dacht: deze man heeft visie. Die heeft iets te vertellen. Het enige dat u te vertellen heeft is dat Nederland voorbij gaat aan de Belgen.

Over de vorige schrijver van het boekenweekgeschenk, Tom Lanoye, zegt u bijvoorbeeld: ‘Lanoye kwam, zag en overwon, vroeg aan de charmezanger Guido Belcanto om op het Boekenbal op te treden, en schreef vooral het uitstekende Heldere hemel als boekenweekgeschenk. Honderdduizenden exemplaren gingen over de toonbank. Een groot succes. Een collega van NRC Handelsblad schreef na afloop: ‘De volgende geschenkschrijver moet in elk geval bekend zijn in Vlaanderen. Maar natuurlijk niet nóg een Vlaming – er zijn grenzen.”

Weer probeert u uw lezers te misleiden. Ik geef u het voordeel van de twijfel en gok dat dit niet expres is. Het zal uw marketinginstinct wel zijn. Dat er 100.000 exemplaren van Tom Lanoye’s, al dan niet uitstekende, boekenweekgeschenk over de toonbank gingen, wil niet direct iets zeggen over Tom Lanoye. Het boekenweekgeschenk wordt gratis verstrekt bij de aanschaf van een boek tijdens de boekenweek. U gaat mij niet wijsmaken dat de mensen vorig jaar speciaal voor het geschenk een boek hebben aangeschaft. Nogmaals, ik reken u deze denkwijze niet aan. Het zit, zoals u zelf zou zeggen, ‘in uw DNA’.

U lijkt enigszins gepikeerd dat dit jaar de keus op Kees van Kooten is gevallen. U heeft zijn boek in ieder geval nog niet gelezen, u had wel wat beters te doen. U moest naar het bal. Maar u wist niet wat u daar precies moest doen. Ik vind dat een flauw argument om te bedekken dat het u steekt dat de Belgen niet weer de boekenweekschrijver mochten leveren. En dat u daarom uit protest het geschenk weigert te lezen.

Ik weet namelijk ook niet precies wat u op het boekenbal moest doen. Überhaupt zijn er weinig aspecten van het leven waar ik raad mee weet. Van de Belgen weet ik dat ze ons Nederlanders snel lomp vinden. Op het boekenbal kan het er nogal lomp aan toe gaan. De aanwezigen spreken u zonder schaamte aan met ‘jij’ en blazen met een beetje pech ook nog rook in uw gezicht. Daar moet een mens maar mee om kunnen gaan. Ik kan daar over het algemeen slecht mee omgaan en liet het eens afweten. Ik behoor normaal tot de ongenode groep die zich ieder jaar naar binnen bluft.

Ook binnen deze groep kan onderscheid gemaakt worden. Tussen de ongenode gasten die zich ieder jaar naar binnen bluffen, en ieder jaar gaan, en de ongenode gasten die zich ieder jaar naar binnen bluffen maar af en toe een jaar besluiten dat er leukere dingen zijn om te doen. Dat hoeft overigens niet meteen het lezen van het boekenweekgeschenk te zijn. Thuisdrinken is het nieuwe drinken. Dat zal u als early observer van alles dat newsy is, niet ontgaan kunnen zijn. Als het u toch ontgaan is kan ik er u op een ander tijdstip nog wel iets meer over vertellen.

Voor nu raad ik u aan het boekenweekgeschenk toch maar ter hand  te nemen. U heeft uzelf niet populair gemaakt met uw anti-Nederlandse uitspraken. Arthur van Amerongen laat zich op Facebook ontvallen: ‘Soms denk ik dat deze Vlaming het verstand van een mongool heeft, hij schrijft werkelijk geen zinnig woord, het zijn meer klanken van het platteland’ en: ‘Vlamingen hebben nog minder zelfspot dan Marokkanen.’

U leest het. Onder Nederlandse opiniemakers kan het er lomp aan toe gaan

Ook Bert Brussen windt zich op, al ken ik van Bert Brussen geen andere emotie dan de opwinding. Misschien moet ik Bert Brussen erbuiten laten. Voordat Bert Brussen straks toch ontoerekeningsvatbaar verklaard wordt en mijn hele verhaal als waardeloos wordt beoordeeld.

Enfin. Er is werk aan de winkel. U moet deze imagoschade gaan oplossen. Het Nederlandse volk is genadeloos. U doet er verstandig aan uw klachten voor u te houden. En zeker niet stiekem op te schrijven op voor u comfortabele platforms als de website van De Standaard. De Nederlanders hebben hun buik vol van uw Vlaamse geluid. Ontdoe u daarvan. Val wat minder op, zoals het de Belg betaamt. En als u dan toch bezig bent: dim de lichten op het Rokin. Uw bescheidenheid zal gewaardeerd worden.

Liefs,

OK