Spring naar de content

Laat mij wegwaaien aan de Langeleegte

De levens van SC Veendam lijken opgebruikt. In 2010 wist de club in hoger beroep een faillissement te voorkomen. Tenzij er een wonder gebeurt, lijkt het geld en geluk van SC Veendam echt op. Nooit meer voetbal aan De Langeleegte.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Een stadion dat onder Hollandse voetballiefhebbers een mythische status geniet. Synoniem voor het ellendigste wat een uit de Eredivisie gedegradeerde ploeg kan overkomen, een ellenlange busreis naar Veendam. Spelen tegen uit graniet gehouwen kerels in een Engels-ogend stadion waar de wind onheilspellend doorheen jaagt. Een stadion dat de laatste jaren wel de naam van sponsor Gjaltema droeg, maar dat klinkt een stuk beter en lokaler dan Fly Brazil, Mitsubishi Forklift of Kyocera als voorvoegsel.

Nuchtere Groningers
Eenmaal reisde ik naar De Langeleegte. Op 17 april 2009 was ik getuige van BV Veendam tegen SC Telstar, 1-0 door een intikker van Alair Cruz Vicente. Een wedstrijd van erbarmelijk niveau, met als één van de spaarzame hoogtepunten cultheld Sjaak Polak die een vrije trap het kleine stadionnetje uitramde. Gelukkig deerde dat niemand iets. Alle clichés over nuchtere Groningers werden bewaarheid.

In menig stadion wordt bij slecht spel gemopperd, zo niet gekankerd. De aanhangers van de Veenkolonisten bleven ondanks het afzichtelijke spel hun club beschaafd aanmoedigen. Knullige acties van de eigen spelers werden met een luchtig lachje afgedaan. Voor mij zat een woest bebaarde, bonkige man. Goudglimmende dikke oorringen staken fel af bij de vaal geworden tatoeages op zijn onderarmen.

Grote, door noeste arbeid zwarte, kolenschoppen draaiden in een moordend tempo shaggies. Zijn rauwe uiterlijk deed mij vermoeden dat er tijdens de wedstrijd wat ongepolijste krachttermen zijn mond zouden verlaten. Een foute inschatting. Meer dan een luid Oost-Gronings ‘tempooooo Veendam’ riep hij niet.

Publiekslieveling Angelo Cijntje
Verliezen hoort bij spoort, zeker in Veendam. Aanhangers van de Veenkolonisten weten dat. Ze zullen hun eigen ploeg niet verrot schelden vanwege een verloren bal of wedstrijd. Voetbal is plezier en hard werken. Oost-Groningers gaan er prat op harde werkers te zijn en willen dat terugzien op het veld. “Nait soezen, deurbroezen”, is de enige geaccepteerde mentaliteit in Veendam. Iemand die voldoet aan dat motto is publiekslieveling Angelo Cijntje. De Curaçaose international heeft alle vooroordelen over de Benedenwindse arbeidsethos gelogenstraft. In 309 competitiewedstrijden stroopte hij de mouwen op, eerst als verdediger, later ook als aanvoerder. Elf seizoenen bikkelen in De Langeleegte, een ongewone clubtrouw in het moderne voetbal.

Het is te hopen voor de bonkige man, andere fans en Cijntje dat SC Veendam als bij een donderslag gered wordt. In tegenstelling tot bij AGOVV is er in het voetbalminnende Veendam wel een inzamelingsactie opgestart. Oud-speler Henk de Haan weet dat je in de armste regio niet veel van de mensen kan verlangen. Hij hoopt daarom dat één miljoen mensen een euro willen storten, meer mag ook. Dit allemaal op no cure no pay basis. Ik gun het ze van harte en zal, waarschijnlijk tegen beter weten in, mijn bescheiden bijdrage doen. In de hoop dat ik minstens nog één keer in mijn leven dat klere-eind mag reizen om vervolgens weg te waaien aan de Langeleegte.