20 Dingen Die U Voor Altijd Moet Onthouden Na PEC Zwolle-Ajax
Het was 20 april 2014, de wedstrijd PEC Zwolle-Ajax. Finale KNVB Beker seizoen 2013-2014. Het was de wedstrijd van.
1. De wedstrijd van een regen van Bengaals vuur, dat aan de schenen van Kenneth Vermeer werd gesmeten alsof het confetti of rollen wc-papier betrof. Alsof vuurwerk niet gevaarlijk is. Alsof voetballers poppetjes in een computerspel zijn, mannetjes opgebouwd uit pixels, fantasiefiguurtjes die je naar believen brandende voorwerpen in hun nek kunt werpen.
2. De wedstrijd van de tactische bespreking van de grote Ron Jans, die nog voor het startsignaal door het internet werd rondgepompt.
Een A2-vel vol toverspreuken en diep-filosofische wijsheden
Ron Jans, alchemist van net over de IJssel.
3. De wedstrijd van het ouderwetse hooliganisme. De afgelopen jaren werd wangedrag door voetbalsupporters vaak ver buiten de stadions gepleegd, zodat de club zijn handen ervan af kon trekken. Als er al iets in het stadion gebeurde, waren het beledigende (maar metrisch uitstekende) liedjes over de Holocaust en scheidsrechtermoeders. Dat elke club zijn eigen halvegaren naar het stadion trekt, bewees het vriendelijke Cambuur Leeuwarden een paar weken geleden.
4. De wedstrijd van het eeuwig durende misverstand dat hooligans ‘fans’ zijn.
Hooligans zijn geen fans. Niet van Ajax, en niet van voetbal.
Het zijn misdadigers die in de omlijsting van een wedstrijd hun agressie botvieren op om het even wie – ook als die om-het-even-wie de ‘eigen’ doelman is.
Het is niet ‘hun’ doelman, het is niet ‘hun’ club. Het recht om zich iets wat met Ajax te maken heeft toe te eigenen, hebben ze lang geleden verloren.
5. De wedstrijd van de falende beveiliging.
“Meneer, wat heeft u in die tas?”
“Sultana’s voor het hele vak.”
“Mag ik even kijken?”
“Nou, nee.”
“Oké. Prima.”
De Ajax-fans schijnen gisteren twee keer gefouilleerd te zijn geweest. Als fouilleren te ingewikkeld is, moeten we de politie helpen. Mijn voorstel is: zodra een agent voortaan ook maar een glimp van een Ajax-sjaal of -shirt opvangt, slaat-ie groot alarm. Zekerheid voor alles.
6. De wedstrijd van Kenneth Vermeer, mogelijk Oranje-keeper op het komende WK. Hij moet zich gisteren de assistente van een messenwerper hebben gevoeld.
7. De wedstrijd van de knal op de lat van Bojan. Die nog nooit zo hard heeft geschoten. En nooit meer zo hard zal schieten. Geen geluid zo heerlijk als een droge tik van het aluminium.
8. De wedstrijd van Edwin van der Sar. Het is nog altijd wennen, Sar in pak. Het duurde even voor ik hem herkende, zonder handschoenen aan. Maar het was hem: Nederlands beste keeper ooit.
Met ferme stappen betrad hij het veld.
Voor het vak met prima Ajax-fans en rood-wit gajes hield hij halt.
Met een microfoon in de hand sprak hij zijn fameuze zin.
Kennedy had zijn ‘Ich bin ein Berliner’.
King zijn ‘I have a dream’.
En sinds gisteren in dit lijstje: Edwin van der Sar met ‘Kappen nou met deze shit’.
9. De wedstrijd van de bloedlip van Edwin van der Sar. Het lichaam dat splijt van pure drift.
10. De wedstrijd van het loopje terug van Edwin van der Sar. Terug naar een paar honderd totaal van de pot gerukte, niet geheel nuchtere kerels met God-weet-wat-voor wapentuig nog achter de hand.
En dan die zin. Mooier nog dan de eerste.
“Nog één ding vergeten…”
11. De wedstrijd van Kuip-groundsman Erwin Beltman. “Hiervoor ben ik niet om 05:00 uur uit mijn bed gegaan,” sprak hij met een stem zwanger van emotie.
Nederland brak.
Zo veel verdriet, zo veel onrecht, zo veel om zeep geholpen vakmanschap; samengebald in één man: Erwin Beltman.
De eerste inzamelingsacties zijn inmiddels begonnen en er gaan geruchten over een stille tocht. Zonder fakkels.
Erwin, de gazonkunstenaar. Erwin, de biljartlakenbeheerder.
Erwin, godenzoon van het gilde der grasvlooiers.
Vijf uur opstaan en dan, dertien uur later, zoiets meemaken… Ik krijg er nu, een dag later, nog altijd de rillingen van.
12. De wedstrijd van de perfecte wreeftrap van Ricardo van Rhijn. Wie ooit zelf gevoetbald heeft, weet dat er niets (maar dan ook echt helemaal NIETS) heerlijker is dan een stuitende bal VOL op de wreef te raken.
Dat de bal vervolgens via de onderkant van de lat in de kruising knoepert, is slechts een volstrekt logisch gevolg.
13. De wedstrijd van de glorieuze terugkeer van het scheldwoord ‘mafketel’ (© Ronald de Boer). ‘Flapdrol’, ‘paljas’, ‘hansworst’ en ‘Jan Jurk’ zullen niet lang meer op zich laten wachten.
14. De wedstrijd van de verprutste kansen van PEC Zwolle.
Straftraining, wat mij betreft.
15. De wedstrijd van de tranen van Dries Jans. Je zult maar de vader van Ron zijn, hoe verrukkelijk moet dat zijn.
16. De wedstrijd van de buitenspelval, die voor Ricardo van Rhijn meer geheimen kent dan de Bermudadriehoek voor de gemiddelde binnenvaartschipper.
(Sowieso, ‘buitenspelval’? Vaak niet meer dan een kuil die je graaft voor een ander, om er daarna zelf halsbrekend gevaarlijk in te lazeren. Ik pleit voor de terugkeer van de ausputzer).
17. De wedstrijd van Ron Jans, sereen langs de zijlijn als het standbeeld van een Middeleeuwse veroveraar. Het enige wat ontbrak, waren sabel en paard.
18. De wedstrijd van de dribbels van Ryan Thomas, een Nieuw-Zeelandse linksbuiten van twee turven hoog die nog maar eens bewees dat je geen Yaya Touré hoeft te heten om duels te winnen.
Op z’n eigen houtje naar de andere kant van de wereld gereisd en nu: dit.
19. De wedstrijd van de zin ‘Uiteindelijk mogen we heel blij zijn dat het geen 6-1 is geworden.’ (© Frank de Boer. Trainer van AFC Ajax).
20. De wedstrijd van 20 april 2014, de dag waarop Dimitar Berbatov definitief bewees dat voetbal geen sport is, maar een vreemde uithoek van de kunstwereld.
