Anne Paternotte
Streets of Insomnia
2014/2015

“Met de fotoserie Streets of Insomnia verbeeld ik de belevingswereld van mijn slapeloosheid. Door een slaapstoornis lig ik namelijk vaak nachten wakker. Tijdens de warme zomernachten, als het buiten nog aangenaam is, maak ik dan vaak een wandeling door het Chassépark in Breda, daar waar ik woon. Door mijn oververmoeidheid lijken die wandelingen dan haast als een droom. Vooral als ik dan de volgende ochtend op mijn fiets richting de academie ga, wordt het vervreemdende van de slapeloosheid vermengd met de realiteit. De verwarring, het surrealistische en het eenzame is wat ik in deze serie probeer te verbeelden. Deze beelden laten een poëtische eenzaamheid zien die veel over mij en mijn belevingswereld vertelt.”

Carlijn Jacobs
Zonder titel
2014

“Mijn werk heeft een duidelijke rode draad, of liever: een roze draad. Wat die roze draad is? De een noemt het camp, de ander noemt het vreemde snoepgoedesthetiek. (-) Ik negeer de definities van wat mooi is en lelijk. Ook vind ik het belangrijk dat ik mijn beelden kan idealiseren; ik vind het prachtig dat ik met behulp van Photoshop de overdaad nog beter kan accentueren. De esthetiek van mijn werk vind ik dan ook belangrijker dan de moraal ervan.”

Doris Jongerius
A sense of home
2014

“De mensen die ik heb gesproken voor dit project, zijn allemaal uitgeprocedeerde asielzoekers. Ze hopen ooit te kunnen terugkeren naar hun vaderland Somalië, maar daar is het nu nog niet veilig genoeg voor. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te begrijpen wat hun situatie is en waarom ze hier zijn. Daardoor hoop ik met mijn werk enige nuance aan te kunnen brengen, en het abstracte begrip ‘uitgeprocedeerde asielzoeker’ een menselijk gezicht te geven.”

Laura Cnossen
Portret van Richard Klinkhamer
2015

“De eerste vraag die mensen aan mij stellen als ik zeg dat ik regelmatig bij Richard Klinkhamer op bezoek ga, is: ‘Ben je dan niet bang?’ Nee, ik ben niet bang. Ik ben ervan overtuigd dat de moord op zijn vrouw Hannie (Richard Klinkhamer vermoordde zijn vrouw Hannie in 1991, begroef haar in de tuin en schreef er het boek Woensdag gehaktdag over – NM) een incident is geweest. Er was ruzie, de emoties liepen hoog op en toen gebeurde het. Meer niet. Ik heb niets van hem te vrezen. Hij vindt het altijd een feestje als ik bij hem op bezoek ga. Laatst zei hij wel dat als ik een man was geweest hij me allang had weggestuurd. Nu heeft hij, zo zei hij het tenminste, ook nog iets leuks om naar te kijken. Dat is de reden dat hij me tolereert in zijn leven denk ik. Hij krijgt niet vaak bezoek, dus altijd als ik kom is het feest.”

Rogier van ‘t Slot
Rein
2015

“De foto’s die ik op deze website heb getoond komen uit een fotoserie over Rein. Rein leeft in het verleden, hij heeft zich omringd met objecten die voor hem een bijzondere status hebben. Een herinnering aan een beter leven, een leven wat ooit is geweest. Rein was in de jaren ’80 een succesvol galeriehouder. Er waren veel feestjes, vrouwen, drank en kunst. Maar de tijd heeft niet stilgestaan. Alhoewel Rein in zijn hoofd nog steeds in die roemruchte jaren leeft, leeft zijn lichaam in het nu. Zijn lijf heeft medische hulp nodig, het huis waarin hij woont moet onderhouden worden, maar er zijn weinig mensen die dat voor hem willen doen. Rein heeft iedereen in de loop der jaren afgestoten, tolereert enkel drank en voorwerpen die hem herinneren aan vroeger. Ik vind het dan ook bijzonder dat hij mij met m’n camera wel heeft toegelaten in zijn leven.”

Iris Sijbom
Animethic
2015

“Mijn werk gaat over de samenwerking tussen mens en natuur en mens en dier, en tegelijk over de controle van de een over de ander. In Animethic confronteer ik de kijker met het fenomeen proefdieren. Als dierenliefhebber betreed ik het domein waar de mens de complete controle over het dier heeft en portretteer laboratoriumdieren. Deze portretten laten het belang van het individuele dier zien, maar staan ook symbool voor een veel grotere groep. Door de dieren als krachtige individuen te laten zien, wil ik waardering oproepen voor de dieren die zich onbewust inzetten voor de wetenschap. Ook bevraag ik het verschijnsel dierproeven op zich en wil ik de kijker bewust maken van de situatie die zich binnen de muren van het laboratorium afspeelt.”

Redmer Hoekstra
Queen Bee
2013

“Ik heb altijd van vervreemding en fantaseren gehouden, dagdromen. Als kind had ik allemaal theorieën over hoe de wereld in elkaar zat en dit wist ik op de academie te herontdekken en in mijn tekenen te verwerken. (-) Ik associeer op vorm, betekenis en werking en daarbij ontstaan nieuwe combinaties. Vaak verrassend, vreemd en grappig maar ook met een vreemd soort logica, in een fantastische en surreële wereld. Veel inspiratie vind ik in de trein of onderweg, waar mijn geest over en door het landschap zweeft en nieuwe verbindingen legt tussen dingen die ik zie en vind.”

Lizette Schaap
Deflated
2015

“Ik combineer graag objecten die in het echt niet samen voorkomen, waardoor surrealistische beelden ontstaan. Ik ben altijd op zoek naar beelden die een beetje mystiek blijven en de boodschap niet direct blootleggen, maar wel vragen oproepen die beantwoord kunnen worden door context, interpretatie en ‘nog eens kijken’.”

Joost Krijnen
Common times in simple lines
2014

“Ik maak tekeningen, zowel op papier als op MDF – geperst board. Dagelijkse notities, krabbels en schetsen vormen de basis van mijn werk. De tekeningen zijn ingegeven door zeer persoonlijke motieven. Persoonlijke ervaringen worden al associatief tekenend vertaald naar een werk waarin de zoektocht naar een uitgebalanceerde compositie, en de juiste lijnen, vormen en kleuren, steeds meer de boventoon gaat voeren.” Joost Krijnen was dat jaar een van de vier winnaars van de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.

Jenny Boot
Little Joker

“Mijn werk kenmerkt zich door een gladde buitenkant met rauwe inhoud. Je ziet prachtige modellen, veelal vrouwen die je lijken uit te nodigen. ‘Kom hier.’ Maar in de sfeer zit altijd iets onheilspellends. Het donker, de erotische zweem en de soms beklemmende poses geven je het gevoel dat de buitenkant wel eens misleidend kan zijn. Zelfs een paard kan ineens eng lijken of een kat lijkt ineens een menselijke blik te hebben.”

Anouk van Kalmthout
Quantum Leap
2015

“In zowel mijn mode- als mijn autonome werk houd ik me vooral bezig met het creëren van een eigen setting. Dit doe ik in de studio maar ook buiten op plekken waarin ik iets moois in zie. Door middel van fotografie en vervolgens het toepassen van digitale technieken creëer ik surrealistische beelden die vergelijkbaar zijn met de onderwaterwereld: unheimlich doch esthetisch.”

Justine Tjallinks
The Outsiders – Soldier’s March
2014

“Ik houd van breekbare portretten. Hedendaags, mooi gestileerd, schilderachtige invloeden. Ik houd niet van geforceerde beelden door over the top gezichtsuitdrukkingen, poses of styling. Daarbij heb ik een fascinatie voor imperfectie. Iets waar andere misschien voor wegdraaien, daar zie ik de schoonheid in. Dat probeer ik dan vast te leggen. Het is nooit om te choqueren of provoceren. Het is altijd een verbeelding van mijn dromerige wereld en visie van wat in mijn ogen schoonheid is.”

Ben je een jonge kunstenaar (student of pas afgestudeerd) en heb je tien kunstwerken die je in HP/De Tijd Expo wilt tonen? Neem dan contact op.