Spring naar de content

Amsterdam, de doodzieke trut van Nederland

Ergens in de krochten van het Amsterdams gemeentehuis verzint een insipide commies – laten we hem Batavus Droogstoppel noemen – de hele dag krankzinnige dwangmaatregelen. Hij is de bedenker van de Regenboog Taaltips.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

U weet wel: Amsterdammers mogen elkaar niet meer aanspreken met dame of heer, want dat is volstrekt respectloos jegens het cluster genderverwarden in Amsterdam. Broeder en zuster mag wel van Droogstoppel, want dat is in overeenkomst met de etiquette van de Profeet, vrede zij met hem. In de clausule van de Regenboog Taaltips staat dan ook dat de dwangmaatregelen en de genderoekazes uiteraard niet gelden voor het mohammedaanse, parallele universum van 020.

Mede daarom heeft Batavus er voor gezorgd dat de Gay Pride nu Pride heet omdat Gay nogal wat bevolkingsgroepen uitsluit en bovendien heel erg kwetsend klinkt naar jonge kansenparels in 020-West. Als goedmakertje naar de onvervalste Amsterdamse nicht bedacht Batavus een rondleiding langs de homofiele beessies van dierentuin Artis.

Dat wordt lachen, gieren brullen bij de Afrikaanse pijpkrokodil en roflollen bij de roze flamingo’s, beste mensen! Enfin, ik wil even geen woorden meer vuil maken aan die onzin want ik heb het allemaal al twee jaar geleden opgeschreven, profetisch als ik ben.

De tekst gaat hieronder verder. 

Droogstoppel heeft ook de genderneutrale toiletten ingevoerd. Ik denk overigens dat de Amsterdamse vrouw daar flink van gaat balen zodra er 20 Afghaanse of Pakistaanse ama’s op de genderneutrale pleedeur van het buurthuis staan te bonken terwijl zij een grote of kleine bah doet. De uitdrukking ‘het is er zo schoon dat je er van de wc-bril kunt eten’ kunnen we ook afschaffen wat dat buurthuis betreft. Ik was in Afghanistan en (laat ik het voorzichtig stellen om de cultuurmarxisten niet voor het hoofd te stoten) wij kunnen veel leren van de Afghaan maar weinig over hygiëne qua poep- en piesgebeuren.

Goed, nu wilde ik even helemaal voorspelbaar losgaan op mijn oude kutmokum maar ik kan natuurlijk nooit over Jules Deelder heen.

De tekst gaat hieronder verder. 

Zijn tirade is echter best wel gedateerd want sindsdien is Amsterdam harder afgetakeld dan Bonny St. Clair, Frank Masmeijer en David Hasselhof samen.

Het doet pijn om de stad waar ik werd gepokt, gemazeld en gemazzeld volledig naar de gallemiezen, de Filistijnen en de kloten te zien gaan. Mijn Mokum bestaat alleen nog maar tussen mijn oren en op YouTube. De schaarse kenners van mijn deerniswekkende oeuvre weten dat, wanneer ik mij in mijn Algarviaanse villa Vischlugt stomdronken en overmand door heimwee, saudade en schmaltz wentel in zelfbeklag, altijd plaatjes ga draaien van Willy Alberti. Tijdens de feestelijke presentatie van Het Grote Foute Jongensboek zong ik samen met mr. Theo Hiddema en de Rotterdamse volkszanger Pierre van Duijl de Dievenwagen en de hele zaal huilde, beste dames en heren.

De tekst gaat hieronder verder. 

Ik ga pas echt keihard janken als ik dit zie:

De tekst gaat hieronder verder. 

Willy Alberti vormde natuurlijk samen met Max van Praag het onvergetelijke duo De Straatzangers. Dat waren social justice warriors avant la lettre hoor!

En je kan me echt oprapen en bij elkaar vegen als ik naar dit protestlied over de hongersnood in Oud-Abbessinië luister en kijk, met Willy, Johnny Jordaan en Johnny Meijer!

Goed, genoeg geluld en waar blijft mijn scheldkannonade, hoor ik de lezer verontrust denken. Wat is er volgens hem mis met Amsterdam en heeft drs. Van Amerongen eigenlijk wel recht van spreken, in zijn paradijselijk Algarve, met zijn bekrompen helikopterview?

Ik gebruik mijn bespottelijke academische titel (drs. verondersteld dat je dr. wordt) natuurlijk gekscherend want het is slechts een subtiele verwijzing naar de Wekker-achtigen die mijn oude alma mater, de Universiteit van Amsterdam,  slopen. Genderterroristen Batavus Droogstoppel en juffrouw Wekker zijn twee handen op een weldoorvoede buik.

Inmiddels kan iedere Somaliër, Soedanees, Pakinees of Afghaninees zonder enige noemenswaardige opleiding genderstudies gaan studeren. Ik vind dat best wel een flauwe opmerking, maar de lezer weet wat ik bedoel. Ik weet niet of je nog theologie kan studeren aan de UVA (anders wel aan de naar mest, King-pepermunt en andere gluiperige gereformeerde boerenparafernalia meurende Vrije Universiteit) maar ik weet zeker dat het gedachtegoed van tuinbroektheoloog en dwaallicht Karen Armstrong daar heeft toegeslagen. De God van het Oude testament is nu een zwarte lesbische, Palestijnse vrouw in een rolstoel geworden, wellicht ook nog met aids en ebola. Vreemd genoeg zullen deze koekenbakkers, een schandvlek op het academisch blazoen, nooit maar dan ook nooit de Koran gaan feminiseren want dat is respectloos en kwetsend naar mohammedanen toe.

Twee kaartjes tonen het duizelingwekkende verval van Mokum:


Maker: Kor Dwarshuis (Dwarshuis.com)

En deze:

Even een open deur intrappen:

  • Bakfietsmoeders
  • Prosecco-slobberaars
  • Vlaamsebroodhuizen
  • Kaaswinkels
  • Nutella-bordelen
  • Overal vuilnis op straat en dientengevolge een plaag schijtmeeuwen en schijtreigers.
  • Fietsterreur
  • Taxiterreur
  • De guerilla tegen de kleine hardwerkende middenstander
  • Bierfietsen
  • Parkeren is duurder dan wippen
  • De bouwput van de Noord-Zuidlijn
  • De alledaagse, haast vanzelfsprekende potenrammerij
  • De onveiligheid (agenten die publiekelijk vernederd worden door 12-jarige mocro’s in Audi´ s)

En, last but not least, Amsterdam is stinkend duur. En, nu ik het toch over de pecunia heb: wat te denken van de financiële puinhopen die Pieter Hilhorst en Lodewijk Assscher achter lieten? En wat te denken van het totaal maar dan ook totaal mislukte Wallen-project van Asscher? Je kan de hoer wel uit Mokum halen, vriend, maar Mokum niet uit de hoer.

Op 23 juli zou Theo van Gogh 60 zijn geworden. De vrede zij met hem en dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn. Wie herinnert zich nog de rel rond de opera ‘Aïsja en de vrouwen van Medina’?

Theo van Gogh zette op de voorpagina van Het Parool een advertentie uit naam van PvdA-kandidate Fatima Elatik: ‘Waarom zou een toneelstuk niet verboden mogen worden? Stem Fatima Elatik PvdA’. Het Parool ontdekte dat de tekst van Van Gogh was en schrapte hem voor de tweede editie. De tekst sloeg op het afgelasten van de opera ‘Aïsja en de vrouwen van Medina’. Het Onafhankelijk Toneel zou het stuk brengen in het kader van Rotterdam 2001, maar de spelers trokken zich terug na bedreigingen. Het in beeld brengen van Aïsja, de jongste vrouw van profeet Mohammed, viel in slechte aarde bij de islamitische gemeenschap. Van Gogh stoorde zich aan de reactie van Elatik, die zei dat vrijheid van meningsuiting geen heilig goed is, als hele bevolkingsgroepen worden gekwetst. Op zijn site schreef Van Gogh dat Elatik zich hiermee plaatste in het kamp van fundamentalisten. Enfin, de afgelopen weken is voldoende geschreven over de Marokkaanse-mohammedaanse kongsi die de gemeente Amsterdam in een wurggreep houdt.

En wat te denken over het monsterverbond tussen salafisten en de Anja Meulenbelt-achtigen?  De haatbaard en de feminist trekken nu gezamenlijk posters met juffrouwen in bikini van abri’s af.  Amsterdam vindt zichzelf nog steeds de navel van de wereld, het magisch centrum van het universum. Een gidsend genderparadijs. De perfecte maakbare samenleving (waar de grachtengordel de centjes verdient voor de ruime helft van de stadsbewoners die niet voor twaalf uur ‘s middags het bed uitrolt).

Het wordt tijd dat, bij wijze van ludiek experiment, de mohammedanen de boel overnemen in 020 (zeg maar het rampenscenario van Houellebecq). Dan is het gedaan met de gendergekte. Dat zal ze leren, die Social Justice Warriors want de islam zet meteen hun uitkering stop. Om maar een oud-Nederlandse zegswijze te parafraseren: toen kwam er een moslim met een lange snuit, die blies het mooie Mokumse SJW-sprookje van Batavus Droogstoppel uit.