Genderbende: waar eindigt de emancipatie-escalatie?
De jaren zeventig zijn terug van weggeweest: weer slaat iedereen als een gek aan het emanciperen. Maar sindsdien zijn er tientallen hokjes bij gekomen voor verschillende genderidentiteiten. Ineens moeten de miniemste verschillen door staat en medeburgers erkend worden. Waar eindigt de emancipatie-escalatie?
Het is inmiddels zo’n jaar of veertig geleden dat mijn toenmalige buurman Henk, een kalende autoverkoper met wie ik nooit meer dan een knikje had uitgewisseld, plotseling op de stoep stond en aankondigde dat hij ons – mijn partner en mij – dringend iets moest vertellen dat wel even kon duren.
Wilden we daar wat tijd voor vrijmaken op deze zondagmiddag, een uurtje of zo? Daar zeg je natuurlijk geen nee op, maar inderdaad, dat gesprek liep nogal uit. Ettelijke uren later hadden wij zijn hele levensgeschiedenis te horen gekregen, die bleek te culmineren in de beslissing om in de week daarop van ‘Henk’ te veranderen in ‘Hanny’, zodat we ons er mentaal op konden voorbereiden dat we hem/haar met ingang van maandag in de straat zouden zien verschijnen in deze gloednieuwe gedaante: met een jurk aan en een blonde pruik op. Hij kon zich namelijk goed voorstellen dat we daar raar van zouden opkijken. Wij, van onze kant, liepen over van begrip en konden hem met de hand op ons hart verzekeren dat we tegen die schok wel opgewassen dachten te zijn, maar zo gemakkelijk kwamen we er niet van af. Geen detail bleef ons bespaard.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
