Die zak had ik nog overgehouden van mijn kerstdiner bij de McDrive in Faro dat ik overigens op de fiets opvrat wegens ontstentenis van een rijbewijs.

Aanvankelijk wilde ik een lijstje maken van mijn grootste irritaties met betrekking tot het reddeloze moederland maar dat werd al snel een Top 2000.

Lezers denken vaak dat mijn cursiefjes gedrenkt zijn in ironie en dat ik helemaal chill en zen ben in de Algarve: de godganse dag met de honden op het strand banjeren, als de negen in de klok zit een drupje brandy om het af te leren, vervolgens een natte lunch op het strand, om 1600 uren gereetveterd chillen in een loungetent en daarna nog even een Romeinse orgie meepikken in de jeugdherberg van Albufeira.

Het tegendeel is waar. Ik stik van woede als ik het Nederlandse nieuws volg. Overdreven laconiek roep ik wel eens dat kritiek geven op afstand – de zogeheten helicopterview – heel verfrissend werkt, maar dat is dus niet zo. Machteloos en tot op het bot verzuurd voel ik me als ik de laptop dichtklap omdat de honden weer eens moeten vreten en schijten. De overstelpende haatpost gaat me ook niet in de koude kleren zitten, want ik ben niet van steen noch van Teflon.

Enfin, geen vrolijk cursiefje dus. Opgedonderd met die opgeklopte gezelligheid!

Mijn woede ontstak toen ik deze walgelijke kersttweet van Peter R. de Vries zag.

Ik was vroeger smoorverliefd op Daphne Bunskoek, net als ik smoorverliefd was op Dieuwertje Blok, Ronnie Tober, Herman Stok, Diane de Koning (de absolute ster van Pruimenbloesem) en last but not least tante Lanny van de EO-kinderkrant (God hebbe haar ziel).

Peter R. de Vries verordonneerde een zwik mij volstrekt onbekende Bekende Nederlanders uit de stallen van campingzenders RTL Unilever en SBS 6 een videoboodschap in te spreken voor de arme drommels in Jemen. In het Engels!

Nou vieren ze in Jemen geen kerst omdat het mohammedanen zijn en ik vraag me ook af of ze überhaupt wel een videorecorder hebben staan om de kerstwensen van Daphne te bekijken. Bovendien kijk je niet echt relaxed naar een videoboodschap van een Nederlandse C-ster als je aan flarden wordt gebombardeerd door de Saoedische islamofascisten.

Het is allemaal stuitende zelfpijperij en zelfbefferij van die stomme soapies, en louter en alleen maar voor de efemere eigen eer en glorie.

Ik bracht deze walgelijke actie van Peter R. de Vries (die ik mij vooral herinner als de man die met zijn Partij voor Peter de Tweede Kamer in wilde op voorwaarde dat hij minimaal 60 zetels zou halen, met als extra eis dat zijn beste vriend Cor van Hout minister van Justitie moest worden) onder aandacht van mijn favoriete website Mediacourant en de rest is geschiedenis. Ik had weer een relletje veroorzaakt. Jippie!

Eerder al zat die die larmoyante Floortje ‘carbon footprint ‘ Dessing in Jemen te jammeren in een of andere mediageniek bunkertje. Het is schrikbarend om te moeten constateren dat het merendeel van mijn vrienden – vaak GroenLinks-stemmers, no kidding – met een doos Kleenex bij de buis zit als Floortje weer eens airmiles mag jagen van reisbureau NPS.  Floortje: de Nederlandse Sasha Grey voor linkse mannen met een midlife crisis.

Maar laat ik stoppen met mijn zinloze gefoeter. Alleen mongolen (pun intended) kijken immers nog naar de Nederlandse treurbuis.

Ik heb ook helemaal geen zin meer om nu vooruit te blikken op de 24 oudjaarsconferences. De lust is mij vergaan en ontnomen. Alle grappen gaan over Thierry Baudet! Thierry is niet grappig en dat is het grote probleem. Hij heeft nul zelfspot. De diverse grollenbakkers uit de Kulturkammer van de VARA komen dan ook niet verder dan: penis agraricus giganticus (ene Louise Korthals), een gladde eikel met twee lavendelzakjes (Dolf Jansen) en een gladkakker (Youp van ’t Hek).

Ik heb Thierry eens ontmoet bij Spijkers met Koppen, waar ik op moest treden met oom Rob Hoogland vanwege het Grote Foute Jongensboek. Thierry’s hand voelde week aan, als een bapao die is opgepiept in de magnetron van een Chinese toko. Je had hem moeten zien kijken, toen ik tegen hem zei dat ik van meester Hiddema had gehoord dat die zo verdrietig was over de kleding van zijn partijgenoot, ‘alsof het rechtstreeks van een rek bij de C&A was geplukt’.

Ik had zijn hele dag verpest! Natuurlijk had ik dat verzonnen – net als mijn vileine opmerking dat zijn geurtje Kouros van Yves Saint Laurent echt niet meer kon anno 2017 – want Mr. Theo zou nooit zoiets indiscreets en onoorbaars verkondigen over een dierbare.

Enfin, dat was de enige keer dat ik om Baudet moest lachen en dat betrof ook nog eens een grol, gebakken in eigen keuken.

De arme Wilders wordt helemaal niet meer genoemd in de 24 oudjaarsconferences en dat zou je een verademing kunnen noemen want die grappen waren ook nooit geestig. Enkel Vincent Bijlo, die eigenhandig de braillefolders van GroenLinks prikt en stencilt, noemt Wilders nog: “die geföhnde acteur van de Partij voor Volk en Vaderland”. Roflol!

Enfin, ik heb toch al die conferences voor u doorgenomen en het viel mij op dat alle grappen over Frans Timmermans, Francisco van Jole, Juncker the Druncker, Sylvana Simons, Gloria Wekker en mohammedanen door de VARA-Kulturkammer zijn geschrapt omdat ze in de categorie ‘Publikumsbeschimpfung’ vallen

Een smakelijke grap over PvdA-salafist Aboutaleb hoeven we ook niet te verwachten. Ik ken Ahmed nog uit de tijd dat hij dj was bij Radio Stad te 020 en het is beslist geen nare kerel. Het is natuurlijk wel een publiek geheim dat hij al zijn hele leven een vroom moslim van de salafistische persuasie is.

Ik ga dat allemaal niet uitleggen verder, maar ik kan u verzekeren dat het merendeel van de mohammedanen die ik heb mogen leren kennen in mijn leven (niet alle 1.8 miljard maar best wel veel) kastsalafisten zijn. Ik heb honderden Marokkaanse dealers gehad en, hoe verdorven ze ook waren, nooit verloochende er eentje zijn Heer Allah. In feite waren het allemaal vrome kloten.

Dat wil niet zeggen dat ze meteen met een kromzwaard om zich heen hakken, maar ze beschouwden de verkoop van crack, heroïne en coke aan blanke kafirs wel als een essentieel onderdeel van de kleine jihad. Enfin, probeer daar maar eens een goeie grap over te maken. Een grapje over muzelmannen ligt bij de VARA nog gevoeliger dan een grapje over meisjesschender Francisco van Jole in een witte Wibra-onderbroek, al dan niet met remsporen. Geen grappen dus over Jolo maar geen nood: er is een schitterende biopic gemaakt over zijn leven!

Gros Dégueulasse is de verfilming van het epische stripboek van mijn grote held Jean-Marc Reisser. Alvast een voorproefje:

Enfin, ik zit al te kijken, schuddebuikend en proestend! Met welgemeende tegenzin edoch roflollend wens ik u het beste voor het nieuwe jaar.