Die exen hadden uiteindelijk het beste met mij voor, want steevast kreeg ik bij het afscheid dezelfde pocket over het Syndroom van Peter Pan mee.

Ik citeer: “Het syndroom van Peter Pan is een informele term uit de psychologie. De term werd voor het eerst gebruikt door dr. Dan Kiley in het boek The Peter Pan Syndrome: Men Who Have Never Grown Up (1983) en duidt op het verschijnsel dat sommige mannen zich op latere leeftijd puberaal, onvolwassen en narcistisch blijven gedragen en bang zijn om zich te binden. Naast narcisme treden bij deze mannen onbetrouwbaarheid, rebelsheid, woede, afhankelijkheid en manipulatiedrang op. Kiley beschouwt dit gedrag als uiting van de diepgewortelde wens om bemoederd te worden.”

Enfin, inmiddels ben ik – met negen tenen in het graf – best een beetje volwassen geworden maar dat komt vooral door mijn hondjes. Die beestjes zijn mijn kinderen en ik ben een uitstekende en zeer verantwoordelijke vader. Bovendien zorgen ze voor enige regelmaat in mijn verder zinloze bestaan.

Het feit dat ik nihilistisch ben, wil niet zeggen dat ik geen moreel besef heb. Zo heb ik een bloedhekel aan mensen die zich beter voordoen dan ze zijn. Dat heb ik van mijn moeder meegekregen. Zij was wellicht een beetje gek maar zuiver op de graat en goudeerlijk. Mijn mama kon binnen een seconde zien of iemand deugde of niet.

En daarmee ben ik aangeland bij de portee van dit vertoog: ik word spuugmisselijk van Frans Timmermans, Peter de Vries en Sylvana Simons. Deze drie paljassen veinzen engagement. Ze deugen dus niet.

Bij prins Frenske den Erste draait alles om prins Frenske den Erste. Een van mijn best gelezen stukken ooit ging over Timmermans en stond in de Portugal Post, die unieke krant waarvan ik de hoofdredacteur werd omdat de beoogde hoofdredacteur Gerrit Komrij zeer onverwacht het ondermaanse verliet. Ik mis Gerrit nog iedere dag.

Mijn analyse over Timmermans staat nog steeds als een huis. Ik vrees dat hij te veel hooi op zijn vork heeft genomen en dat zijn huidige baantje te hoog gegrepen is. Hij wordt steeds dieper meegezogen in het Brusselse moeras. Frenske heeft zich totaal vergaloppeerd met Polen en het feit dat de parmantige ijdeltuit al maanden niet meer loopt te blaten op zijn Facebook-wandje, zegt genoeg. Zijn ster is tanende.

Over Peter de Vries kan ik kort zijn. Hij heeft een nare onsympathieke stem en ik vind hem een in alle opzichten een griezel. Iemand die op zijn leeftijd nog zo manisch aan het rokkenjagen is, spoort natuurlijk voor geen meter. Dat mocht alleen Marcello Mastroianni doen, maar niet de Hollandse heidekneuter de Vries, met zijn enge truien. Voor mij viel Petertje door de mand toen hij zijn Partij voor Peter oprichtte met een dreigement: als ik niet minimaal zeventig zetels (of iets in die geest) krijg in de Tweede Kamer, doe ik niet mee. Jullie zijn gewaarschuwd! Enfin, de rest is geschiedenis. Dat hij stond te huilen op de begrafenis van de zware crimineel Cor van Hout, vergeef ik hem.

De tekst gaat hieronder verder. 

Ook ik heb rare vrienden.

Enfin, bij Peter draait alles om Peter. Bovendien is hij kinderachtig en rancuneus. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zei: Peter is een fijne, sympathieke leuke gozer.

Sylvana Simons is de absolute nummer een van mijn top drie van narcisten. Sylvana deugt voor geen meter. Zelfs in mijn kleine kennissenkrijg van roomblanke hoogopgeleide mannen van middelbare leeftijd hoor ik vaak: maar Sylvana is heel betrokken hoor. Die heeft het beste voor met de mensheid.

Deze week mailde een goede vriend mij: “Waarom bent je zo boos op Sylvana Simons? Hou er toch eens mee op, wat heeft het kind je misdaan?”

Het keerpunt in de carrière van Sylvana Simons kwam na de uit de context gerukte opmerking van Martin Šimek in DWDD, over zwartjes. Daarvoor kende ik haar eigenlijk alleen als paaldanseres in de IT (waar ik graag mocht komen) en als TV Makelaar.

Ik vrees dat de mij zeer sympathieke Martin Šimek het startsein heeft gegeven voor de politieke loopbaan van Sylvana, met alle gevolgen van dien. Sylvana kreeg meteen na dat gedonder een column in de Viva. In haar eerste stukje schreef ze dat ze een in boerkini gepropte moslima lag te vingeren op de speelweide van een of andere Amsterdams sportfondsenbad.

Het is een van der ergste columns die ik ooit las. Ik heb er in de Volkskrant een cursiefje aan gewijd, dat vermoedelijk niemand heeft gelezen. Leest en huivert!

Ik keek reikhalzend uit naar het literaire debuut van Sylvana Simons, want zij is immers het Nederlandse equivalent van Zadie Smith, Angela Davis en Oprah Winfrey. Syl heeft haar column in de Viva dan ook op karakteristieke, strijdbare wijze afgedwongen nadat het weekblad onlangs met een special over de zwarte man was gekomen. Zijn blanke concurrent kon wel inpakken, zo luidde de boodschap, want los van het feit dat de zwarte man een tollie van buitenaardse afmetingen meesleepte, was hij ook nog eens attent in het huishouden, ging hij nooit vreemd en kon hij hartstikke lekker swingen en voetballen.

Dat schoot Sylvana Simons in het verkeerde keelgat, want haar zwarte broeder werd door Viva gedegradeerd tot circusnummer en toyboy, een postmoderne slaaf. Haar column van de afgelopen week droeg de titel ‘Zwembad’. Ze bevindt zich tijdens de hittegolf in sportfondsenbad Amsterdam-Oost, waar ze eens ongestoord een boek wil lezen. Syl legt haar handdoek op een bedje en kleedt zich uit. ‘Meteen voel ik me bekeken. Maar terwijl ik beschuldigend in de richting van de vader kijk, blijkt het niet zijn blik te zijn die mij schaamteloos betast. Hij is druk met z’n zoontje. Het is zijn vrouw. In een boerkini die haar lichaam en haren bedekt, slaat ze me gade. Niet stiekem. Openlijk. Haar helblauwe ogen kijken me aan. Ik voel me ongemakkelijk op een manier die ik niet goed kan beschrijven.’

Ik geef me over, waarop ze zwijgend tien minuten lang haar goddelijke gang met me gaat.

De scène die dan volgt, is zo geil dat ik handsfree ejaculeerde.

Ik spring het water in en als ik bovenkom, wachten haar ogen op me. Langzaam streelt ze mijn nek. Vanaf mijn nek glijdt haar aanraking naar beneden. Ik geef me over, waarop ze zwijgend tien minuten lang haar goddelijke gang met me gaat. Totdat manlief haar roept, ze het bad uit stapt en me met een laatste indringende blik bedankt voor ons samenzijn. Beduusd blijf ik achter. What the hell just happened?! I’m hot and I’m bothered. Het moet een schitterend tafereel geweest zijn: een pikzwarte televisiepersoonlijkheid die tijdens de ramadan samen met een moslima in een fluorescerende boerkini (hopelijk met gulp) een Amsterdams buitenbad deed schuimen als een jacuzzi. Ik verschoonde mijzelf en dacht: verdorie, waarom heb ik zulks nou nooit meegemaakt in dat zwembad. Ik schaamde me ook dat ik daar een beetje klaar had zitten komen op de grensoverschrijdende seks tussen twee zusters. Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van die column.

Ik geloof geen bal en geen biet van Sylvana’s oprechtheid en betrokkenheid. Dat bleek afgelopen week wel weer met dat ‘Bijeengeraapt’ zooitje van haar, dat slechts een vehikel is voor haar duistere ambities. Die arme stumperd van een Kuit is geslachtofferd. Het geestige is dat Sylvana Simons nul mensenkennis heeft. Dat bleek door haar onzinnige monsterverbond met de islamofascisten van DENK.

En nu heeft ze een kapitale fout gemaakt door de kijfzieke, boosaardige, wraakzuchtige toverkol en splijtzwam Anja Meulenbelt in haar krabbenmand te gooien. Ik ben er vrijwel zeker van dat de arme Ailin Kuit uit het adressenboekje van Meulenbelt komt, net als al die genderverwarden. En dat breekt Sylvana nu op. De hilarische klucht van de afgelopen week is de nekslag voor haar politieke loopbaan. Ik ga er van uit dat Bij1 nog voor de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen implodeert.

Mijn moeder had een bloedhekel aan ijdeltuiten en narcistische leeghoofden. Graag gaf ze het voorbeeld van Nebukadnessar, de koning van Babel, een van de grootste ijdeltuiten uit de geschiedenis van de mensheid. Die eindigde gras grazend tussen de beesten des velds.  Laat dat een waarschuwing zijn voor Timmermans, Simons en de Vries!