Alle meisjes is vies hoer, behalve rapper Boef
Ik maak mij al heel lang ernstige zorgen over de vermeende mannelijkheid van naffers. Welke gezonde, frisse heteroseksueel loopt er nou met bont en nektasjes van Gucci te pronken? Alleen de naaldhakken en de pruik ontbreken nog.
In mijn Parijse tijd zag ik dergelijke paradijsvogels vaak ‘s nachts in het Bois de Boulogne scharrelen. Het waren veelal Braziliaanse bouwdozen en travestieten die voor een kleine som geld kerels aan hun gerief hielpen. De dames droegen altijd bont en hun drugs, nagelschaartje en spaarcentjes bewaarden ze in die handige Gucci-tasjes. Ik keek dan ook niet op van de foto’s van de wittebroodsweken van Badr Hari en Ronaldo.
Ik gil al jaren tegen de boertjes en de vissers in de Algarve dat hun grote held Ronaldo een fervent aanhanger van de Griekse beginselen is, maar dat weigeren ze te accepteren. Niet dat het mij wat uit maakt hoor – ik ben de verdraagzaamheid zelve – maar kijk eens hoe het kreng erbij huppelt. Het is net Albert Mol in zijn jonge jaren. Het zal me dan ook niks verbazen als ‘ie ook nog zijn eigen analbleach-lijn op de markt heeft uitgezet.
Enfin, soort zoekt soort en ik denk dat Badr Hari veel gelukkiger is met onze Ronaldo dan met socialité Estelle Cruijff.
Wat me ook vaak opvalt bij Noord-Afrikaanse kickboksers, free fighters en kooivechters, is dat ze hun tegenstanders vaak krabben, in het oor bijten en in het gezicht spuwen. In de regel zie je dat soort onsportieve onverkwikkelijkheden tijdens het speelkwartier op het schoolplein van een ROC, wanneer exotische chicks elkaar slopen terwijl de rest de boel filmt en krijst: Jerry, Jerry, Jerry. Jerry verwijst naar Jerry Springer, een freakshow uit vervlogen tijden.
Wellicht is die moordende onzekerheid bij naffers over hun gender wel de verklaring voor dat laffe meisjesgedrag. Tegenwoordig komt het niet eens meer in de krant als een roedel kansenparels potenramt in het hart van Amsterdam, 8-jarige meisjes van fietsen beukt, peuters van 3 van hun snoep berooft, blinde joodse omaatjes in rolstoelen bij pinautomaten overvalt, stokoude rabbijnen een bukkake-douche van speeksel geeft en joodse restaurants vernielt. De nieuwste trend is publiekelijk onaneren in het raam van een restaurant.
Hierboven beschrijf ik de doorsnee aanhang van Rapper Boef. Ik zag gisterenavond op de Belgische treurbuis een reportage over het kech-incident en in Vlaanderen blijken zijn fans vooral white trash te zijn: pokdalige melkmuilen met dun vlassig haar en de ogen veel te dicht bij elkaar. Zo lelijk en afstotelijk en kansloos dat zelfs Boef ze niet achter het raam zou zetten. Enfin, ze begrijpen vermoedelijk nog net de ‘teksten’ van hun idool en daar is alles mee gezegd.
Ik heb meneer Boef een beetje lopen googelen en daar ging me toch een beerput open! Ik bedoel, het is een wonder dat deze held nog niet in College Tour heeft gezeten. Ik word niet snel kwaad maar toen ik las dat ‘ie een kat zou hebben vermoord, brak mijn klomp.
Wat een walgelijk mies mannetje is het toch. Gadverdamme. Leefde Pistolen Paultje nog maar, dacht ik. Die had die ‘gangsterrapper’ wel even de knieschijfjes laten breken door deze of gene met een honkbalknuppel.
Tijdens mijn studie heb ik onderzoek gedaan naar de mannelijke seksualiteit in Noord-Afrika. De titel van mijn paper was Alle vrouwen zijn hoeren, behalve mijn moeder.
De Tunesische geleerde Abdelwahab Boudhiba maakt in zijn standaardwerk La sexualité en islam, gewag van het ‘hammam-complex’. Dat ontstaat op het moment dat een jongen niet meer met zijn moeder mee mag naar het publieke badhuis. Boudhiba: “Wie herinnert zich niet de aanblik van zoveel naakt vlees en onbestemde sensaties? En wie herinnert zich niet het moment waarop dit rijk van naaktheid ineens verboden werd?”
De Marokkaanse sociologe Fatima Mernissi beschrijft in haar boek Het verboden dakterras hoe haar neefje Samir ruw uit de vrouwen-hammam wordt verwijderd, nadat een vrouw daar had gezien hoe hij haar met een mannenblik had bekeken. “Ook al is hij pas vier jaar, hij bekeek mijn borsten net zoals mijn echtgenoot dat doet,” vertelde die vrouw, en dat was het einde van Samirs onbezorgde jeugd waarin het onderscheid der seksen nog niet telde.
Veel Noord-Afrikaanse schrijvers hebben het moeder-en-zoonthema en de heiligverklaring van de moeder geprobeerd te verklaren.
In La sexualité en islam beschrijft Abdelwahab Boudhiba dat de verwijdering uit de hammam voor een jongen net zo’n traumatische ervaring is als de besnijdenis en de eerste huwelijksnacht. Hij komt plotseling in de mannenwereld terecht, waar over vrouwen amper nog gesproken wordt en zeker niet met respect. Tegelijkertijd voelt hij zich in de steek gelaten door zijn moeder, waardoor hij zich zowel afgestoten als aangetrokken voelt door vrouwen. Vanaf zijn prille jeugd wordt de zoon ook nog eens opgezadeld met het bewaken van de familie-eer.
Hij wordt de seksuele waakhond van de familie, wat volgens de Algerijnse auteur Kateb Yacine gepaard gaat met een schuldgevoel. Yacine: Als we naar de hammam gingen, twee kilometer lopen, maakte mijn moeder haar hoofddoek los omdat er op de weg toch niemand was die haar zou zien. Arme moeder! Ik voelde me dan verplicht tegen haar te zeggen: ‘Doe je hoofddoek goed.’ Zo droeg ik op een bepaalde manier bij aan het opsluiten van mijn moeder.”
Haar zoon wordt een surrogaat-echtgenoot die ze rewejli noemt, mijn kleine echtgenoot. Hij wordt haar handlanger tegen de echtgenoot, het instrument van wraak tegen de toekomstige schoondochter en vooral diegene die voor haar zorgt op haar oude dag. Het hammam-complex van de zoon groeit: het liefst zou hij met alle vrouwen willen slapen, waardoor ze worden gereduceerd tot seksobjecten en hoeren. Behalve zijn moeder natuurlijk, want zij is het ultieme taboe. In de afwezigheid van zijn vader maar ook als een reactie op hem, wordt de moeder langzaam maar zeker heiligverklaard.
Ik vraag me af of rapper Boef wel een moeder heeft. Vroeger zei je dan: die is niet geboren, maar opgericht. Boef staat voor alles wat er mis is gegaan met de naffers in Nederland. Theodor Holman schreef gisteren terecht dat de optredens van Boef niet verboden mogen worden.
Toch kan het geen enkel kwaad meneer Boef daar te raken waar het het meeste pijn doet: in zijn portemonnee dus. Eens kijken of hij nog zo’n grote waffel heeft als hij straks weer het Algemeen Dagblad moet bezorgen in zijn voormalige woonplaats Alkmaar.
Zorgwekkend maar voorspelbaar waren de reacties van Bij1 en de kippen van Francisco van Jole. Kort samengevat: Boef is natuurlijk heel erg maar Baudet is nog véél erger. En Boef is natuurlijk het slachtoffer van islamofobie, racisme, uitsluiting en dus de witte man. Mag ik even overgeven? Tot slot: de uitdrukking kech ken ik al een eeuwigheid. Die komt van kahba, en dat betekent hoer.
Ik liep tijdens mijn verblijf in Brussel door de Marollen met mijn vriendin. Het was hartje zomer en ze droeg een korte rok. Bij de Palaverboom op het Bruegelplein hing een roedel naffers. Ze begonnen te sissen naar mijn vriendin en riepen: sale pute, kech en kahba. Wijs geworden trok ik haar mee verder maar eerst riep ik nog: nik bebek. Dat betekent ‘neuk je vader’. Seconden later werden mijn vriendin en ik in de rug aangevallen met welgerichte kickbokstrappen. Toen we verdwaasd opkrabbelden, waren ze verdwenen.
Net zo dapper als Boef de rapper.
