Ooit had ik in het Amsterdamse kennis aan een wannabe nouveau riche nichtensetje. De ene zat in het antiek, de andere was decorateur. Hun grachtenpandje was volgestouwd met Oranje-prullaria en ik waande me weer terug bij oma. Alleen kon die niet zo lekker koken als mijn twee suikeroompjes maar ze was minstens zo vals.

De antiquair had een zeer twijfelachtige stamboom in elkaar geflanst waarmee hij trachtte aan te tonen dat hij een directe bloedverwant was van Wilhelmina van Pruisen, de echtgenote van stadhouder Willem V.

Ik heb dat altijd een beetje treurig gevonden, dat dwepen met de adel. Daarom heb ik mijn echte achternaam laten inkorten. Het gaf vaak gedonder bij de sociale dienst en welke punk uit Ede heet nou Arthur Taets van Amerongen tot Woudenberg?

Enfin, toen die antieknicht hoorde hoe ik echt van achteren heet, kwam hij klaar zonder dat hij (of ik) met de handjes moest wapperen. “Van adel en toch zo knap en beeldschoon,” hoor ik hem nog gillen.

Daar had hij wel een punt natuurlijk want al die inteelt verdient geen schoonheidsprijs. Man, mam, man, wat een aardappelhoofden en puntneuzen! Altijd de oogjes te dicht bij elkaar, bizarre kinnebakken, flaporen en lijkbleek als de dood van Pierlala.

Nou kan inteelt ook de goede kant op gaan hoor. Professor Rena Fuchs (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn) doceerde op het Juda Palache Instituut van de Universiteit van Amsterdam onder andere Joodse geschiedenis en vertelde dat in de shtetls, de joodse enclaves in Oost-Europa, iedereen familie van elkaar was. Het zag er niet uit maar uiteindelijk leverde het een boel Nobelprijzen op.

Bij mijn weten waren mijn papa en mama geen neef en nicht van elkaar, al heb ik de nodige genetische defecten en uitdagingen.

Goed, die antieknicht vond mij beeldschoon – wat wil je, ik was net meerderjarig – en een stuk knapper dan Willem-Alexander. Willie vond hij maar een lelijke pad. Toen al. Het was in die tijd dat hij met zijn mama Beatrix door het centrum van Amsterdam ging wandelen, door een haag van joelende relnichten.

Al die kappers dachten natuurlijk: ze heeft dezelfde pruik als Dame Edna en Liberace dus ze moet wel geestig zijn. Bea was een homo-icoon tegen wil en dank, al krioelde het op Soestdijk van de valse butlers en kamerheren dus het goede mens moet er tussen het sherryslobberen door wel iets van mee hebben gekregen van het bestaan der Griekse beginselen.

Juultje lag volgens mij niet zo goed bij homofiel Nederland. Ze was eerder dat oude dove omaatje dat je één keer per jaar bezoekt uit beleefdheid en dat je dan heel hard roept: “De zalmsalade was helemaal niet bedorven hoor, oma! En wat zijn die mandarijntjes en die kersjes van Delmonte toch feestelijk in uw fruitbowl!”

Niet voor niets maakte de onvergetelijke Wim T. Schippers een heerlijk volks tiepje van de Moeder des Vaderlands, in die heerlijke Barend Servetshow uit 1972.

De tekst loopt hieronder door.

Maar goed, Juliana was natuurlijk a far cry from – zoals de Engelse het zo treffend weten uit te drukken –haar moeder Wilhelmina die fout was in de oorlog. Over Wilhelmina heb ik nog nooit een homofiel horen kirren en dat zegt genoeg. Overigens was mijn moeder vernoemd naar Mientje maar dat was gelukkig voor De Oorlog. Anders was het net alsof je je pasgeboren kind Mussertje noemt in 1946.

Terwijl ik zat te genieten van Juultje met haar spruitjes, dacht ik: wat zijn we toch een heerlijk land, dat je zomaar het vorstenhuis mag schenden!

Wat te denken van dit ontroerende gedicht over Willem III, bijgenaamd Koning Gorilla.

‘D’r was eens een koning Gorilla genaamd
Een prachtexemplaar van een koning
Hij was om zijn zuipen en vloeken befaamd
Hij had zich nog nooit om z’n ondeugd geschaamd
En vreesde voor straf noch onttroning
Dat monster verkoos zich een Duitse prinses
Beroemd door talenten en gaven
Als eega, maar hij sloeg haar meer met de fles
Dan zich aan haar deugden te laven
Terwijl hij zijn huwelijkse plichten vergat
Zocht hij in bordelen verstrooiing
O, wat een pracht van een koning was dat
O, wat een pracht van een koning’

Dat is wel een rode draad door ons door God geschonken koningshuis, dat hoeren en snoeren. Denk maar aan ZKHPB alias Benno en onze prins Hendrik alias Varkensheintje. Mijn zeer gewaarde vriend en oud-collega bij de Groene Amsterdammer, René Zwaap, schreef ooit deze gevleugelde woorden:

“Het koninklijk huis voelde zich altijd als een vis in het water in het romantisch-feodale milieu van de Hofstad. De stad bood een keur aan zowel spiritueel als erotomaan vermaak voor de leden van de hoogste familie. Tegelijkertijd blonk de stad uit in discreet stilzwijgen.

“Dat bleek bijvoorbeeld toen prins Hendrik, een van de meest enthousiaste koninklijke consumenten van de mogelijkheden die Den Haag bood, in 1920 bij een inval van de Haagse politie in een zogenaamd ballet rose – een jongensbordeel – werd aangetroffen, samen met de gevierde Haagse dandy-romancier Louis Couperus, de notoire Duitse prins Alexander ‘Pasha’ von Thurn und Taxis, charge d’affaires van de kersverse republiek Tsjechoslowakije, C. J. J. Sixma baron van Heemstra, de kunsthistoricus A. Bredius en de kantoorbediende E. L. van Oostrom.”

Het was dan ook niemand anders dan Zwaap die deze week de prachtige scoop had over het werkelijke kostenplaatje (350 miljoen euro i.p.v. 59,4 miljoen euri) van ons geliefde koningshuis.

Ik zal het woord uitvreten niet snel gebruiken, maar ik vind het een gemene tiet geld voor die lintjesknippers. En dan moet ik via de courant vernemen dat Koning Willie op het hoogtepunt van zijn populariteit is, vooral omdat hij zo’n gewone jongen is. Dat nieuwtje zal ook wel weer uit de leugenfabriek van Mark Rutte komen.

Enfin, het volk mort kennelijk niet en gaat vandaag door het dolle heen vanwege de oranjekoorts weer lekker de boel onderkotsen in 020, Groningen, Lelystad en wat dies meer zij. Ze doen maar! Ik ga vanmiddag op puzzeltocht met de Oranjevereniging van de Nederlandse Club Algarve, een en ander gesponsord door TENA. Dat doe ik uit eerbetoon jegens mijn mama Mientje en natuurlijk vanwege de enige echte Moeder des Vaderlands die wij gekend hebben: Juultje.

Houzee!