HP/De Tour: Chris Froome en het Harde Nieuws van een bijna-Verbanning
De Tour de France heeft Frankrijk jaarlijks drie weken volledig in haar greep. Tourkenner en journalist Jeroen Wielaert reist de renners drie weken lang achterna en vertelt u in zijn Tourkronieken het verhaal achter de Ronde.
Redoine Faïd is niet snel teruggepakt. Het bericht van zijn spectaculaire helikopterontsnapping uit de gevangenis wentelde afgelopen zondagmorgen in snel tempo door de online platforms. Het was wereldnieuws, vooral in Frankrijk. Faïd lapte het hem wéér. In 2013 smeerde hij hem uit de lik van Lille met het laten ploffen van deuren. Nu vloog hij weg uit de nor van Réau. Het was een blamage voor de Franse autoriteiten, maar het publiek had wel een opgestoken duim over voor de mirakelse bankrover, een man op het populariteitsniveau van Willem Holleeder, compleet met boek en optredens in praatprogramma’s. Redoine Faïd zegt momenteel alle verzoeken af.
Luistert u liever de hele kroniek? Jeroen spreekt iedere aflevering in. De tekst loopt hieronder door.
In de vroege zondagmiddag na de melding van Faïds escape volgde het Harde Nieuws van een Verbanning: Christopher Froome uitgesloten van deelname aan de komende Tour de France. Het verbaasde me niet, ik vermoedde het al sinds de tirade van Bernard Hinault dat Froomes collega’s hem het starten moesten beletten middels een staking. Het werd tijd voor een statement van Tourbaas Christian Prudhomme, al was het via een ouderwets lek naar Le Monde.
Als laatste Franse vijfvoudige Tourwinnaar vertolkt Hinault al jaren wisselende oordelen over renners die van doping worden beticht. Hij kan daarin mild zijn, behalve als de coureur Engelstalig is. Dan beroert hij zijn Bretonse trommel, voor het muzikaal genoegen van een in dit geval verenigd Frankrijk. Het is al sinds de Middeleeuwen geen warm verbond van overzeese naties, na een honderdjarige oorlog over de beheersing van het land.
Het moest eindelijk Frexit worden – weg met Froome. Op de a-sociale media nam het volkstribunaal alvast schuimbekkend stelling, met veel spelfouten en weinig kennis van zaken.
Mij viel vooral de timing op van de openbaring: een zondag. Alle kantoren waren gesloten voor naarstig zoekende media. Er werd een snelle tribunaalzitting aangekondigd voor afgelopen dinsdag. Dat schiep tijd voor intensief telefoon- en mailverkeer en andere communicatie tussen Prudhomme, UCI-voorzitter David Lappartient en Sir Dave Brailsford, de beschermheer van Froome.
Op maandag volgde de tijding van de Frentree. Vrijspraak voor Froome. Hij was ontsnapt van zijn uitsluiting voor de Tour.
Voor mij is het als de introductie van een Engelse Kaas: de Froomage Brittanique. Hij riekt doordringend, met een korst vol harde kanten – alles van verdachtmaking en een binnenlaag van zachtheid – de vrijspraak van de zonde.
Salbutamol. Maak er eens kaas van om doping te ontkennen. Ís het wel doping? Sir Brailsford voerde uiteenlopend wetenschappelijk onderzoek aan ten gunste van zijn belaagde kopman. Ik heb dat al vaak gezien, in vorderend inzicht over een apotheek vol geneesmiddelen voor ernstige zieke patiënten die van renners engelen maken. Dat levert dan de wetenschap op dat het per individu kan verschillen, maar dat het Volk daar geen snars van gelooft.
Ze herinneren zich Lance Armstrong nog en dat is ook het grote probleem van Chris Froome. Daarom is hij indringend uitgefloten bij de ploegpresentatie op de Place Napoleon in la Roche-sur-Yon, in dit geval een geen Plein van Eeuwige Vrede.
Ik zeg dit op een hotelkamer in Dreux. Het is er nog rustig. Op zaterdag 14 juli start hier de achtste Touretappe.
Drieduizend politieagenten en militairen zijn nog bezig met de klopjacht op Redoine Faïd. Veel meer mensen zullen er langs de weg staan om Froome uit te fluiten, te beschimpen, met pis te overgieten. Daar is geen ontkomen aan. Het is Angst en Walging in de Tour….
Onderweg naar de Tour ging het op France Info gisteren vooral over het overlijden van Claude Lanzmann, de meester van Shoah, de documentaire die geen enkele ontkenning over de Holocaust meer toe liet. Herhaaldelijk hoorde ik Lanzmanns´ quote dat er geen enkele foto is van wat er in de gaskamers gebeurde. Beklemmend.
Onvermijdelijk dacht ik aan de oorlog die de Tour stopte. En aan Jacques Goddet. Hij was net opvolger geworden van Tourgodfather Henri Desgrange, maar ook directeur van het Vélodrome D´Hiver, de overdekte wielerarena van Parijs. Met grote weerzin moest Goddet toezien dat het sportgebouw werd volgestouwd met Joden, voor hun vertrek naar de vernietigingskampen. Er was geen ontsnappen aan.
