Bloedquacemole: de monsteravocado rukt op
Alexandra Besuijen neemt op deze website wekelijks de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze moderne mode, die meer weg heeft van een circusvertoning en een Australische avocado van monsterlijke proporties.
Orange in the new bag
Zoals het vroeger ging: een modeontwerper toonde zijn collectie, de moderedactrices schreven er stukjes over, de confectiezaken kwamen met goedkope kopieën en een trend was geboren en iedereen liep in min of meer hetzelfde.
Tegenwoordig zijn de meeste catwalkshows een soort circusvertoningen met in dekbedden, clownsjassen of vuilniszakken gehulde modellen. Meestal hilarisch, soms kunstzinnig, meestal lelijk, soms best wel begeerlijk, maar eigenlijk nooit direct naar ‘de straat’ vertaalbaar.
Maar dat hoeft dus ook niet meer, want tegenwoordig betrekken we onze persoonlijke stijl bij de influencers op Instagram en in de street style-rubrieken. En ja, dat klinkt paradoxaal en dat is het ook. We willen er waanzinnig apart uitzien, maar dan wel hetzelfde als juffrouw die of die op Instagram.
Neem bijvoorbeeld de waanzinnig lange mouwen tot aan de knie, die we dit voorjaar zagen, de foeilelijke buiktasjes, de broekspijpen tot ver over de schoen waarmee je a) geen stap kunt lopen en b) je dure broekie in no time tot rafels reduceert. Maar ja, zo heeft het op Instagram gestaan, dus zo moet het.
Zo zien we deze zomer alom het fietsbroekje, ooit zo charmant gedragen door prinses Diana op weg naar de sportschool, de ugly dad sneaker (kijk mij eens een lekkere rebel zijn voor zeshonderd piek per paar), het tie dye shirt, waarover werkelijk niks goeds te melden is, de badstof witte sok of, erger nog, de funny sok met maffe teksten en het nektasje aan het sleutelkoord. Een nektasje! Dat droeg mijn vader al niet eens!
Maar het kan nog sneuer. Waar hippe meisjes nu fashion cred voor krijgen is het gehaakte boodschappennetje met de sinaasappels. Drie sinaasappels om precies te zijn, volgens magazine The Cut, maar ik denk dat er ook wel ander fruit in mag en een hip tijdschrift of een intellectueel boek (dat je niet per se hoeft te lezen). Ze voelen zich er in elk geval heel bohemien mee. Dat je dan ‘s ochtends ??? in je tasje stopt omdat ‘dat zo hoort’. Hahaha hou me vast!
https://instagram.com/p/BlCdEClhFQr/
Avozilla
Eet je minder of geen vlees omdat je walgt van intensieve veeteelt en de gruweldaden in slachthuizen? Ik ben helemaal voor. Maar als je denkt daarmee tevens de planeet te redden, denk nog maar eens.
Zo veroorzaakt bijvoorbeeld het eten van sla meer uitstoot dan het verorberen van een varkenskarbonade, simpel omdat je van sla meer moet eten om vol te geraken, het in kassen wordt gekweekt en minder lang houdbaar is. Geen reden om géén sla te eten natuurlijk, maar dan niet omdat het beter voor het milieu is.
Quinoa, ook zoiets. Betiteld als superfood, wat dat ook moge zijn, moest ieder zichzelf respecterende hipstermeid opeens aan het Boliviaanse wondergraan, waardoor het zo duur werd dat het voor de locals niet meer te betalen is. Die vreten nu McDonalds. Lekker bezig.
Dan de avocado, die tegenwoordig alom vertegenwoordigd is in de hippe horeca. Ik heb de aantrekkingskracht van die groene jongens nooit begrepen, een soort plantaardige smeerkaas die alleen maar smaakt als je er van alles doorheen roert of overheen strooit. Maar goed, smaken verschillen.
Hoe dan ook, de teelt van avocado’s in Mexico is zo lucratief dat ook bendes er zich mee zijn gaan bemoeien en boeren zich scheel moeten betalen aan protectie omdat ze anders worden vermoord. Men spreekt er al van bloedquacemole. Taco’s anyone?
Toch is de avocadokous nog lang niet af, want in Australië is men erin geslaagd een avocado te kweken met een gemiddeld gewicht van anderhalve kilo. Ze noemen hem Avozilla. Ze doen een tientje per stuk en je kunt er wel twintig boterhammen mee besmeren.
Binnenkort in de overpriced broodjesjuwelier bij u in de buurt!
Hammer time. Again.
Als ik zeg ‘MC Hammer’, zeg jij ‘harembroek’. En dan denken we allebei ‘blij dat we van die rare broeken af zijn’.
Dus niet. Harembroeken voor mannen zijn weer een dingetje. Er zijn weer drop crotch harem pants te kust en te keur. Ik ga geen link geven, want ik wil er niet aan bijdragen, maar hier dan wel een lekker deuntje.
