Spring naar de content
bron: ANP

De ondergang van Frans Timmermans

Frans Timmermans wil lijsttrekker worden voor de PvdA bij de Europese verkiezingen van volgend jaar mei: wat een schitterend bericht om een toch al zo stralende dag in de Algarve mee te beginnen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Ik heb mijn ontbijt tot een feestelijk liquid breakfast omgepimpt want van dat kleffe Portugese witbrood word ik toch maar dik. Na het eerste glaasje vinho verde kreeg ik een schitterend visioen. Alle snode plannen van Frans ‘Ḿachiavelli’ Timmermans waren mislukt en hij was als een doodordinaire parlementariër in het Europees parlement geëindigd. Omdat zijn dikke bips niet op op één stoeltje past, hadden ze hem maar twee zetels gegeven. Ik vond het zo’n aandoenlijk tafereel dat ik spontaan “Jerry, Jerry “ begon te brullen . Mijn hondjes schrokken zich een ongeluk want die zijn geboren toen Jerry Springer allang niet meer op de buis was.

Ik ken Frenske nog uit de tijd dat ik met PvdA-europarlementariër Edith Mastenbroek was getrouwd (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn). Frenske zat toen nog gewoon in de Tweede Kamer maar liep de deuren van het Europese Parlement al plat. Hij was broodmager, had geen baard en was hij, in mijn herinnering, een overkammer. Een overkammer is een kalende man die het restant van zijn haar over de kale delen van het hoofd kamt. Omdat het sinds de twintigste eeuw steeds gebruikelijker is geworden om een kaal of kalend hoofd kort te knippen of helemaal glad te scheren, neemt het aantal overkammers af. Maar dit terzijde.

Timmermans. Beeld:ANP

In niets leek hij op de Vader Abraham, de Paulus de Boskabouter, de Kabouter Plop of de Humpty Dumpty die hij nu is. Vilein was hij al wel, zo vernam ik van zeer betrouwbare bronnen uit de PvdA. Een matennaaier, een backstabber: Timmermans schuwde geen enkel middel om zijn doel te bereiken. Vraag dat maar aan de goedmoedige Job Cohen.

Toen Frenske minister van Buitenlandse zaken werd, ben ik hem gaan volgen. Dat was één groot feest. Hij liet zich als een Hollandse toerist met iedere hoogwaardigheidsbekleder op de foto zetten, of het nou de honoraire consul was van Liechtenstein of een of andere despoot achter de Oeral. Zonder grandeur en zo blij als Billie Turf die een uur gratis mag snoepen bij de Jamin. Toen hij Eerste vicevoorzitter (er zijn nog vier of vijf vicevoorzitters, proest) van de Europese Commissie werd, was ik verdrietig en schreef ik deze hommage, een van mijn best gelezen stukjes ooit.

Timmermans in Brussel werd gelukkig ook één groot mediaal feest. Een olifant in de porseleinkast. De circuspoedel, de dansende geit en de butler van Juncker the Drunker. Nederland had net zo goed Ivo Niehe kunnen sturen.
De laatste tijd was het volop genieten omdat Frenske’s Europese droom uit elkaar aan het spatten is. Bovendien werd hij smadelijk gepasseerd door een andere toyboy van Juncker, de Duitser Martin Selmayr.
Frenske begon steeds meer over plastic en halogeenlampen te wauwelen en te zeveren, hetgeen mij inspireerde tot deze empathische twiet.

En nu was er dan dat grote nieuws. Het is volgens mij voor het eerst dat ik het NOS-journaal kwoot, een informatiebron nog onbetrouwbaarder dan Tweep Des Vaderlands Erik de Vlieger.
Ik kom Vliegert vaak tegen op vernissages in de Algarve en heb nooit geweten dat hij een agent-provocateur van Poetin is. Dat beweert het NRC althans in een artikeltje dat net zo goed door de Josti Band geschreven had kunnen worden.
Ik heb Erik net gebeld en keurig doch dwingend gevraagd waar mijn stinkende rotroebels blijven.

Het stuk van de NOS noopt bijna tot closereading maar dat vind ik altijd te gemakkelijke vulling. Bovendien zit nu toch al bijna op het vereiste aantal woorden. Daarom pik ik te hooi en te gras wat krentjes uit de brei.

‘Via een omweg maakt PvdA-coryfee Frans Timmermans volgende maand mogelijk een rentree in de Nederlandse politiek. En daar is niet iedereen blij mee in de PvdA.’

Dat kan ik me voorstellen, na de verschrikkelijke broedermoord van Timmermans op Job Cohen. Overigens sprak ik laatst een van mijn mollen op Buitenlandse Zaken in Den Haag, en die zei dat het personeel van de Apenrots destijds dolblij was met Frenske, in tegenstelling tot wat je zou verwachten. Frenske is natuurlijk ook een verademing en een far cry van Bertje ‘man boobs’ Koenders, een van de grootste flapdrollen die de PvdA ooit heeft gebaard.
Normaliter is Timmermans van het slag ‘trappen naar beneden en likken naar boven’, maar hij heeft wel door dat je relevante onderknuppels, klerken en laag personeel op een ministerie op zijn tijd moet plezieren en te vriend moet houden, want anders gaan ze je saboteren.

Het moment van de waarheid

‘Met Timmermans als lijsttrekker hoopt de partijleiding van de PvdA een beter verkiezingsresultaat te boeken dan zonder hem’.

Dat wordt natuurlijk het moment van de waarheid. Hoe populair is Frans Timmermans bij het Nederlands volk, althans de nanofractie daarvan die gaat stemmen in mei. In 2012 was hij goed voor 15.000 stemmen tijdens de Nederlandse parlementsverkiezingen. De grote vraag is natuurlijk wat Paul Tang gaat doen, de huidige lijstrekker.

‘Een probleem is er wel: de partij heeft al een kandidaat voor het lijsttrekkerschap. Dat is de huidige Europarlementariër Paul Tang, die het de vorige keer ook was en die een paar maanden geleden al bekendmaakte dat hij door wil. Sindsdien voert hij campagne in de partij om weer lijsttrekker te worden en hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij niet zit te wachten op een tegenkandidaat met het politieke gewicht van Frans Timmermans.Tang peinst er dus niet over om plaats te maken als Timmermans volgende maand zou besluiten dat hij zich kandideert. Dat roept herinneringen op aan de bloedige lijsttrekkersverkiezing tussen Asscher en Diederik Samsom in 2017. ’

Tang is een pitbull en ruikt bloed. Dat wordt één groot moddergevecht, dat voel ik aan mijn water. En gelijk heeft Tang. Hij weet donders goed dat Timmermans hem om maar één reden uit zijn stoel wil trekken. In Brussel wordt Timmermans genoemd als zogenoemde ‘Spitzenkandidat’ voor de gezamenlijke sociaal-democratische partijen in het Europees Parlement, Europees jargon voor kandidaat-voorzitter van de Europese Commissie. En daarmee dus als kandidaat voor de opvolging van Jean-Claude Juncker.

Maar er zijn meer kapers op de kust, zoals het arme zieltje Federica Mogherini. Het liefst gaat Timmermans natuurlijk door als Europees Commissaris met een zware portefeuille en heeft hij helemaal geen zin in dat gedoe met Tang. De vraag is dan ook hoeveel goodwill hij heeft opgebouwd in Brussel. Met zijn deerniswekkende oorlog tegen de Visegrádgroep, de alliantie van Hongarije, Polen, Slowakije en Tsjechië, heeft hij veel kwaad bloed gezet. Frenske de olifant in de porseleinkast, zo zie ik hem graag. Maar nog grager zie ik hem straks op zijn duostoel in het Europese parlement: de natuurlijk plek voor een geboren plucheklever en Hochstapler als Frenske.

Onderwerpen