Het volk is klaar met Linda en Wendy en wil kabouter Wesley
Laat ik vooropstellen dat ik nooit televisie kijk. Tussen het pornosurfen door tik ik mijn dagelijks brood bij elkaar en onderhoud ik mijn correspondentie op Twitter, Facebook, Instagram, Miewie, Google+, Tinder en Grindr.
Om 5 uur verlaat ik fluitend mijn kantoor, nestel ik me in mijn hangmat, luister ik naar een mopje Bach en verorber ik loodzware literatuur. Denk aan Fernando Pessoa, Louis Couperus, Rainer Maria Rilke, Robert Musil en Alain Robbe-Grillet.
Haruki Murakami boycot ik, die vind ik echt ruk. Nomen est omen. Te kinderachtig voor woorden gewoon, al die beestjes die praten. Nog erger dan Harukki zijn zijn lezeressen. Let maar eens op wat voor tiepjes dat zijn: TENA-dragers en Jinek-junkies!
Overigens heb niks tegen Japanners. Mijn ouders zaten niet in een kamp en ik vond die hetze van Wim Kan tegen mijn gele vrienden totaal misplaatst. Ik heb de verzamelde werken van Nobuyoshi Araki in mijn bibliotheek staan. Die kent u niet, maar het is beslist de moeite waard om eens door zijn werk te snuffelen. Dat is andere koek dan die stomme Murakami!
De treurbuis dus. Gisteren maakte Linda de Mol totaal onverwacht bekend dat ze voor haar broertje ging werken. Haar huisorgaan, een één-op-één kopie van de Wendy, verhuist mee en Linda krijgt een eigen zender: NetWijf.
En wat er toen gebeurde, zal u versteld doen staan. Er gebeurde niks. Het volk is het beu.
Ik vermoed dat Wendy de katalysator was. U weet nog wel, dat drama van dat invalidekarretje dat ze gratis kreeg en aan haar puberende zoon Sem schonk, die nu niet meer naar zijn VMBO in Nigtevecht durft omdat hij vreselijk voor lul zit in die Josti-brommer en zijn medescholieren de meest gruwelijke dingen roepen over mama Wendy.
Op Twitter zag ik dat Linda – heel verrassend – bij Jinek zat. Nou was er gisteravond weinig concurrentie op de treurbuis want Twan Huys had Maan als gast.
Maan is vooral de dochter van Siebe de Steenwinkel, de regisseur van de talkshow Pauw en haar claim to fame is het piemelincident. Op Twitter reageerde niemand op Linda de Mol bij Jinek. Ja, er waren wat infantiele reaguurders die over Linda’s uiterlijk begonnen en haar vergeleken met Monique van de Ven. Terecht dat mijn lieve collegaatje Stella Bergsma deze laffe aanval van botox-shaming aan de kaak stelde.
Het hoofdkwartier van Talpa kondigde de transfer van Linda aan als de meest historische gebeurtenis in Nederland sinds de vlucht van koning Wilhelmina naar Engeland. Eerder al werd met veel opgelegd pandoer de komst van Gordon en het kunstmatige setje Wendy van Dijk-Erland Galjaard aangekondigd. Wat wilde het volk nog meer? De onderdanen moesten maar wat blij zijn met al die kadootjes van Talpa.
Nou vind ik het nogal badinerend om SBS6, of Talpa, een tokkiezender te noemen en John de Mol tot koning der Paupers te kronen. Het volk krijgt wat het verdient en waar het recht op heeft. Ik ben meer van schoonheid, esthetiek en ethiek en daarmee een roepende in woestijn. Maar ik ben ook een man van het volk. In de Algarve ga ik alleen maar om met tandeloze vissers en boeren, crackverslaafde Afrikaanse kommersjele sekswerkers (m/v/x) met hiv en ebola en met Hollandse sleurhuttokkies in Crocs, in driekwartsbroeken en met kortpittige kapsels.
Als kenner des volks en sympathisant juich ik deze ongekende volksopstand toe. Het begon bij de gele hesjes en bij de weerzin tegen Den Haag en nu is de treurbuis aan de beurt. Het volk is klaar met de Peters R’s de Vriezen, de Frenskes Timmermanzen en al die andere volgevreten arrogante ethervervuilers.
Het volk smulde van de hartverscheurende afgang van Sylvana in de gemeenteraad van Pyongyang aan de Amstel. Zelden zag ik zoveel leedvermaak. En terecht. Want Sylvana is het volk in de maag gesplitst via de talkshows. Haar carrière in de landelijke politiek verliep desastreus en met haar hakken over de sloot haalde ze de kiesdrempel in Amsterdam. De opstand tegen Sylvana, en de tenenkrullende onzin waar zij voor staat, werd verrassenderwijs aangevoerd door Wesley Sneijder, die zich in de strijd wierp als een hedendaagse Napoleon.
Nou heeft kabouter Wes daar voldoende tijd voor want volgens mij voert hij weinig uit in de islamofascistische heilsstaat Qatar. Beetje golfen, beetje Instagrammen daarover. Ik zag een poosje geleden een foto van hem, met zo’n whiplashding om tussen een paar mohammedaanse transgenders.
Hoe het ook zij: kabouter Wesley pikte het niet meer, vanuit zijn vrijgezellenwoning in Qatar. Die wordt natuurlijk helemaal gek van jaloezie want Yolanthe maakt goede sier op Ibiza, met haar ballentent XaXa.
De unieke en ongekende volksoproer begon dus gisteren met Wesley. Wesley moet de politiek in. Ik wil graag zijn spindoctor worden, op één voorwaarde: Yolanthe moet Sylvana vervangen in de gemeenteraad van Caracas aan de Amstel. Het oog wil ook wat.
Je suis Yo & Wesley.
