Spring naar de content
bron: ANP

Veganisten, hou eens op met die morele meetlat!

Alexandra Besuijen neemt wekelijks de wereld van mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze: Vega-vetes, vegan daten, en zelfstrikkende Nike-schoenen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Alexandra Besuijen

Vega-vetes

Vooropgesteld: als mensen om morele redenen besluiten een aantal aanpassingen te doen in hun leven, zoals bijvoorbeeld ophouden met het eten van vlees, en dat vervolgens volhouden, dan vind ik dat zeer te prijzen. Als ze door middel van dat goede voorbeeld anderen daarin meenemen, ook helemaal goed. Als ze bij werkelijk élke gelegenheid andere, nog niet ‘verlichte’ zielen, om de oren slaan met hun heiligheid en betweterigheid, krijg ik echt de neiging ze om ze terug te slaan. Met een frikandel.

Neem om het even welk topic op Facebook of Twitter dat over dieren gaat: bont, dierenmishandeling, huisdieren – je hoeft er nooit lang op te wachten voordat iemand zegt ‘iedereen hier is krom, want jullie eten vlees en dat mag dan wel en een bontjas niet en dat is hetzelfde’ of woorden van gelijke strekking. Altijd. Elke keer.

Hou. Daar. Eens. Mee. Op!

Ook veelgehoord wanneer je vlees eet, dat je dan ook maar kat of hond moet eten, want anders ben je ‘hypocriet’. Huh? De mens eet al vlees vanaf de begintijd. Ook hebben we sinds die tijd honden en katten, ter bescherming en tegen de muizen. De luxe van huisdieren ‘voor de leuk’ hadden we toen niet, die is pas millennia later ontstaan. Honden en katten woonden van oudsher in en om het huis, daar kregen we een band mee, met koeien en varkens niet. Zo ontstond het verschil tussen gezelschapsdieren en consumptiedieren.

Dat we inmiddels op een walgelijk perverse wijze dieren misbruiken in gruwelijke industrieën staat buiten kijf. Dat daar zeer dringend iets aan gedaan moet worden ook. Dat er bewustwording moet komen, uiteraard. Maar dat wordt niet bereikt door iedereen langs dezelfde moreel verheven meetlat te leggen. Als je elke keer dat je protesteert tegen bijvoorbeeld het gebruik van proefdieren of de handel in mensapen, te horen krijgt dat je je smoel moet houden omdat je vlees eet, werkt dat contraproductief. Dan wíl je helemaal niet zo’n zure vegazeikerd zijn (nee, niet alle vega’s zijn zo, dat weet ik ook wel).

Heb ik de oplossing? Nee. Ik denk wel dat als iedereen die tegen de huidige situatie is, ophoudt met vleeseten, die situatie niet per se zal verbeteren. Er blijven dan immers alleen die kiloknallervreters over die het sowieso niks kan schelen. Dat we als bewuste vleesconsument meer voor elkaar kunnen krijgen in de verbetering van de leefomstandigheden van de dieren en dat we ons daar ook hard voor moeten maken. Dat is onze morele plicht. Laten we dan beginnen met elkaar een beetje respect te betonen, vega en non-vega, en niet iedereen te verketteren die niet meteen jouw goede voorbeeld volgt. (Of íedere vega af te doen als een betweterige zuurpruim, zeg ik er maar meteen bij). Want echt, dat slaat als een tang op een bontjas.

Vega-dating

Maar wil je helemaal geen discussie met je aanstaande geliefde over het wel of niet eten van vlees, dan heb je misschien baat bij Veganific, de nieuwste tinderkloon voor vegetariërs en veganisten.

Ontwikkeld door Jorn de Vries, oprichter van Flitsmeister, nadat hij een relatie tussen een vega en een non-vega op de klippen zag lopen om vleesgerelateerde redenen. Of het verstandig is om alles altijd maar binnen je eigen bubbeltje te zoeken, weet ik niet, maar het kán dus.

Overigens vraag ik me opeens wel af of vega’s ook een andere term hebben voor ‘vleselijke lusten’. ‘Veganistische lusten’ klinkt wel heel erg vaginistisch…?

Bron: Veganific

Zelf-(niet)strikkende Nikes

Hahaha, geen beter vermaak dan leedvermaak. Nou ja, niet altijd natuurlijk, maar sóms…. Dat verklaart natuurlijk het grote succes van bijvoorbeeld de Netflixdocumentaire Fyre, over het totaal mislukte ‘festival van de eeuw’ op de Bahamas. Met open mond kijk je naar organisator Billy McFarland, die tot het laatste moment, terwijl de luchtbedden al door de lekke tenten drijven, volhoudt dat alles goed komt. Maar leedvermaak vooral vanwege die verwende kids, die voor een weekendje feesten zonder blikken of blozen 800.000 dollar op hun digitale betaalarmbandje laten zetten. Acht-honderd-duizend! Alles kwijt natuurlijk, zelfs die lieve mevrouw die de catering deed heeft geen spaarcentje meer over en zíj moest er wel hard voor werken.

Ik heb dan ook totaal geen medelijden met die morons die voor 350 dollar een paar zelf-veterende Nikes kochten en er nu achter komen dat ze het niet doen. Want de bijbehorende app functioneert niet. Moeten ze weer zelf veters strikken! Of mama. Pfffffffff….

McFarland zit inmiddels in de bak, van waaruit hij overigens al weer duchtig aan het oplichten schijnt te zijn, bij Nike komen ze ermee weg en zijn ze ongetwijfeld alweer bezig een ander volkomen nutteloos product op de markt te brengen. Misschien iets met klittenband, jongens?

Bron: Nike

Onderwerpen