Sinterklaas is onderweg naar Nederland, waar hij zaterdag moet arriveren voor de nationale intocht in Haarlem. Alleen is er een probleempje gerezen: de oplopende coronacijfers. Wat te doen? Dit: per marifoon moet hij voor de keus worden gesteld. Terug naar Spanje, direct na aankomst in quarantaine, of zich ter plekke laten vaccineren. Voor de camera natuurlijk. Dieuwertje Blok stroopt hoogstpersoonlijk zijn mouwen op.

De grens tussen leren en beleren, wijzen en onderwijzen is dun. Men kan wel eisen dat de juf of de mees zegt: ja, lieve jongens en meisjes, er zijn wel hónderd geslachten, maar wijzen op een rood verkeerslicht en onderwijzen dat dit stoppen betekent is net even belangrijker. Anders is het kind op het kinderfietsje op weg naar school morgen namelijk dood.

Ook Sinterklaas moet stoppen voor rood. Waarom? Omdat dit de wet is. En hij moet zich voor de camera laten inenten omdat we in een noodtoestand leven. Sinterklaas is geen gewone sterveling, en dus misschien niet onderhevig aan de gewone wetten. Maar hij is de Goedheiligman. En een Goedheiligman komt om kadootjes te brengen, geen besmettelijke ziekte.

Sinterklaas moet zich voor de camera laten inenten omdat we in een noodtoestand leven

We leven in tijden van censuur en ideologisering op alle terreinen van de cultuur. Ook het verleden moet van alle smetten vrij. In musea, in de media, en zeker ook in het onderwijs. Kuifje mag niet meer naar Afrika, Lucky Luke heeft nu een grassprietje tussen zijn lippen in plaats van een sigaret, om van alle uit te wissen monumenten in steen en brons maar te zwijgen. En op het gebied van blank/wit, gender/geslacht is de verbale burgeroorlog intussen permanent. Deze polarisatie draagt het steeds grotere gevaar in zich van een electorale, zo niet gewelddadige, backlash.

Gooien we met de inentingsplicht voor Sinterklaas dan niet nóg meer olie op het vuur?

Tja, misschien komt er een opstand onder leiding van de roetveegpieten. Maar die zijn daar waarschijnlijk te lief voor. Waarschijnlijker is een bestorming van het Mediapark. Het zij zo. Dan maar die andere bereden functionarissen naar Hilversum gestuurd.

De inenting van Sinterklaas is een uitgelezen kans om in deze tijd van verwarring en frustratie weer het verschil duidelijk te maken tussen goed en fout, klein en groot, gezonde tijden en tijden van ziekte en dood. En wat dit voor de politieke en symbolische machthebbers betekent. Een politicus moet op het juiste moment het goede doen (wat ook niets doen kan zijn). Dit geldt ook de burger.

Als Sint zich niét laat vaccineren, en er zelfs niets over zegt, dan kunnen de antivaxers roepen: ‘Zie je wel, zelfs Sinterklaas is tegen vaccinatie!’.

En dit geldt ook voor de programmamakers van het Sinterklaasjournaal.

Het probleem is in politiek en de rest van het leven niet zoveel anders. Als ergens een taboe over heerst, en iemand toch luidkeels dit gevoelige punt aanroert, dan is de houding van ‘don’t ask, don’t tell’ niet goed meer mogelijk. Dan kan ‘doodzwijgen’ niet meer, dan moet men wel reageren.

Dit gevoelige punt is nu door de kinderheld Pino op tafel gegooid.

En dit betekent dat zwijgen ook een standpunt is. Als Sint zich niét laat vaccineren, en er zelfs niets over zegt, dan kunnen de antivaxers roepen: ‘Zie je wel, zelfs Sinterklaas is tegen vaccinatie!’

Gelukkig heeft Sinterklaas nog tot zondag om erover na te denken.

Henri Beunders is em. hoogleraar Publieke Opinie aan de Erasmus Universiteit.

Heeft u ook een actueel opinieartikel geschreven dat u graag bij een groot publiek onder de aandacht wilt brengen? Mail het stuk (maximaal 500 woorden) dan o.v.v. Zeepkist naar [email protected]. De beste stukken plaatsen we op onze website.