Het Opinie-Journaal
In het NOS Journaal wordt de kijker voortdurend geconfronteerd met nauwelijks verhulde, linkse opinies – tégen de VS en de Irak-oorlog, vóór zielige mensen en de multiculturele samenleving. Zit de belastingbetaler op die uitleg van de wereld te wachten? Tien manieren om een nieuwsitem links te kleuren.
Is het NOS Journaal links? Het moment waarop deze vraag actueel werd, staat menigeen nog voor de geest: het Journaal van 9 februari 2002, de dag dat Pim Fortuyn in een Volkskrant-interview had gepleit voor afschaffing van artikel 1 van de Grondwet. NOS-verslaggever Job Frieszo hield met een triomfantelijke grijns het partijprogramma van de Centrumdemocraten omhoog en verklaarde: “Er is maar één partij die eerder durfde voor te stellen dat artikel te wijzigen. Dat was de extreem-rechtse CD van Janmaat. Fortuyn heeft altijd gezegd dat hij in die hoek niet thuishoorde; vandaag kun je daar dus aan twijfelen.” (Bron: de Volkskrant, 25 mei 2002.) Sindsdien weet men het in rechtse kring heel zeker: de uitzendingen van het Journaal zijn systematisch links gekleurd.
Op de website van de NOS wordt echter gesteld dat het Journaal objectief en dus ongekleurd is: “De programma’s van NOS Radio en Televisie zijn actueel, objectief, betrouwbaar en vrijwel altijd rechtstreeks.” Om te controleren wie er gelijk heeft, keek ik zes weken lang naar het NOS Journaal van acht uur, van 14 december 2003 tot en met 24 januari 2004. De veertiende december was een aardige dag om te beginnen, omdat toen bekend werd dat Saddam Hoessein was gepakt – een goede gelegenheid om te kijken hoe objectief de berichtgeving van de NOS over Irak is. Het is niet eenvoudig om aan te tonen dat het Journaal links gekleurd is, want het Journaal verkondigt zelden direct een mening. De mening van het Journaal kan hoogstens indirect blijken uit de manier van verslaggeving.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
