Nooit meer nicht
Op een dag zwoer muzikant Jan Rot (44) de jongetjes af. Hij verhuisde van Amsterdam naar Ossendrecht, waar hij met vrouw Daan en dochter Elvis in de voormalige burgemeesterswoning trok. Op een kilometer afstand van zijn schoonouders.
Vanochtend stond de rock-'n-roller op, deed de baby in bad en liep op zijn pantoffels naar de bakker. Hij kocht een half volkoren en een paar puntjes, zei 'goedemorgen bakker' en liep over hetzelfde landweggetje terug. Hij deed er twintig minuten over, hoewel hij het ook in tien minuten had kunnen doen. Zo'n wandeling op het platteland is voor hem een 'nieuwe kick'. Nu is het vroeg in de middag en zit hij in zijn korte broek op een stoel in de tuin. Hij zegt `koediekoedie' of iets van die strekking, en trekt zijn dochtertje Elvis blauwe schoentjes aan. Ze jengelt de oren van zijn kop. Wat een feestelijk geluid! "Weet je," zegt Jan Rot, terwijl hij er een fopspeen in plugt, "met zo'n diertje op je arm is de Reguliersdwarsstraat heel ver weg."
Hebben we het wel over dezelfde Jan Rot? De Jan Rot van het vlegelproza in Nieuwe Revu? De popster die zo'n beetje eigenhandig legioenen leuke jongens uit de kast trok? De Jan Rot die vermanend sprak over de 'blanke mannelijke heteronorm'? Ja, over diezelfde Jan Rot spreken we hier. Keurig getrouwd met Daan, leuk dochtertje gemaakt — nog bedankt voor de hartelijke felicitaties! — en fijne schoonouders, die een gehucht verderop wonen. Simpelweg gelukkig in de voormalige burgemeesterswoning in Ossendrecht, Brabant. En wie dat niet gelooft, is jaloers.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
