JPB

HP/De Tijd-redacteuren Alain van der Horst en Joost Niemöller komen deze week met een lijstje van buitenlandse regeringsleiders en staatshoofden die een ziekte onder de leden hadden.

Gepubliceerd op: 03/03 | 2005 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief

door Henk Steenhuis

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Een lijst die loopt van Brezjnjev tot Blair.

Wat hebben deze topfiguren nog meer met elkaar gemeen? Dat ze allemaal hun gebrek geheim hebben willen houden. Daar hadden ze allemaal dezelfde reden voor: wie bekend staat als ziek, geldt als zwak. Ziekte staat dus gelijk aan onmacht. En vanuit hun ziekbed kunnen de leiders hun rivaal horen zagen aan de poten van hun troon.

In het buitenland is dit allemaal geen nieuws. En in Nederland ook niet, zolang het maar over het buitenland gaat. Wat wél nieuw is, is om in deze termen eens stil te staan bij de politieke gevolgen van de ziekte van premier Balkenende. Vandaar dat het stuk dat Van der Horst en Niemöller over dit onderwerp hebben geschreven in zekere zin pionierswerk is.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Heb je al een account? Log dan nu in.

Dat zij pionierswerk deden, bleek hun bij een rondgang langs een groot aantal politieke kopstukken, waarbij zij vroegen welke sporen de zieke voet van de premier achterlaat op het Binnenhof. Geen, als we de reacties van Jozias van Aartsen, Wouter Bos en Thom de Graaf moeten geloven.

Het lijkt wel of Nederlanders veel te netjes zijn om medische problemen van een vooraanstaand politicus te schetsen in beelden die zo uit een natuurdocumentaire kunnen worden geplukt: wie ziek is, wordt opgevreten. Tenzij we rekening moeten houden met de mogelijkheid dat ze hun belang bij de ziekte van de premier niet willen prijsgeven.

Politici is het vergund hun kaarten niet op tafel te leggen. Heimelijke motieven en verborgen agenda’s vormen geaccepteerd politiek gereedschap. Maar waarom zouden de media dit spel meespelen?

Daarvoor zijn maar twee verklaringen denkbaar. Mogelijkheid één: de media hebben er zelf belang bij om net te doen of de ziekte van de minister-president geen factor van politieke betekenis is. Maar wat zouden die belangen dan kunnen zijn? De tijd van de verzuiling waarin media de doelen van hun politieke bazen moesten dienen, is immers voorbij.

Dan blijft er maar een andere verklaring over. En die luidt heel Hollands: ze zijn te naïef.