Afvallen? Eerst betalen
Intensieve begeleiding kan dikkerds helpen, maar niet als het gratis is.
Dikheid is een afschuwelijke conditie. Het is voor het individu erger dan rook- of drugsverslaafd zijn, omdat er geen enkel voordeel aan zit. Van roken en drugs ervaar je tenminste nog een kick en je kunt je er stiekem aan overgeven, maar dik zijn is altijd publiek en je wordt er keihard op afgerekend. Dikke mensen vinden moeilijker een partner en een baan. Als ze een baan hebben, maken ze geen promotie. Er wordt op hen neergekeken. Ze hebben een slechtere gezondheid en ze gaan eerder dood.
Omdat het percentage van te dikke mensen in de bevolking almaar stijgt, pleit het College van Zorgverzekeraars ervoor om afslankcursussen in het basispakket van verzekeringen te stoppen. En in één moeite door stoppen-met-roken-cursussen. Wie van z’n eet- of rookverslaving af wil komen, krijgt op die manier de gelegenheid zijn leven te beteren. Het lijkt een sympathieke maatregel die de algemene volksgezondheid zal opkrikken en tegelijk individuen helpt, maar het effect zal nihil zijn.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeDikheid en roken zijn slechts in beperkte mate collectieve problemen. Voorbeelden van collectieve problemen zijn: ‘waar moet je je afval laten?’ (oplossing: vuilnisophaaldiensten en riolering in het hele land), ‘hoe kom ik van A naar B?’ (oplossing: snelwegen, openbaar vervoer), ‘hoe bescherm ik me tegen difterie en kinkhoest?’ (oplossing: alle zuigelingen vaccineren). Maar dikheid en roken zijn van een andere orde. Voor zover het collectieve problemen zijn, en wat de gezondheidskosten betreft, is dat inderdaad het geval, kan er iets aan worden verholpen door algemene verboden. Met roken is dat aardig gelukt. Het is bijna uit het publieke domein verdreven. Alleen de horeca nog per 2008, en dan is het roken definitief teruggebracht tot een immorele gewoonte die alleen in de privacy van je eigen huis onbekommerd kan worden genoten. Iets wat op porno lijkt.
Voor het eten kunnen collectieve maatregelen worden getroffen door calorierijke snacks en frisdranken te verbannen uit kantines en scholen, maar in tegenstelling tot roken geeft te veel eten geen overlast voor anderen. Algehele verboden maken dus weinig kans. Wat kan het iemand schelen dat een ander zich te goed doet aan gevulde koeken en zakken chips en te weinig beweegt?
Hoe wijdverspreid ook, te veel lichaamsgewicht blijft een individueel probleem, waarvoor getroffenen zelf de meeste verantwoordelijkheid dragen. Bijna niemand kan er op eigen houtje van afkomen, getuige de onverbiddelijke mislukking van telkens weer nieuwe dieetrages. De gewenste reductie van calorie-inname, gecombineerd met verandering van leefstijl, vereist intensieve coaching door professionals. Een cursus afslanken lijkt hiervoor niet voldoende, gezien de moeite die het kost om leefpatronen ingrijpend te veranderen. Intensieve begeleiding kan werken, maar natuurlijk niet als het gratis is. Mensen omarmen eerder datgene waarvoor ze moeite moeten doen, dan iets wat hun zomaar in de schoot wordt geworpen. Wie moet betalen om af te vallen, zal meer verantwoordelijkheid nemen en meer therapietrouw betrachten. Wie gratis mag afvallen, blijft dik.
