De lol is weg
Heeft de moord op Theo van Gogh, drie jaar geleden, Nederland veranderd? Op zoek naar een antwoord, met Leon de Winter, Gijs van de Westelaken en Theodor Holman.
Het staat er nog steeds weldadig bij, het met klimop overwoekerde woonhuis in de Amsterdamse Pythagorasstraat, van waaruit Theo van Gogh op 2 november 2004 even voor half negen ’s ochtends op zijn fiets stapte, om een kleine tien minuten later afgeslacht te worden. De stoep wordt hier breder, zodat er een hoekje is ontstaan, met twee bankjes en potten met bloemen. Het is een rustige, doodgewone straat met verkeersdrempels, een parkje om de hoek en spelende kinderen.
Helemaal aan de andere kant van de stad, in de uitgestrekte structuurloosheid die ‘Nieuw West’ wordt genoemd, ligt de Marianne Philipsstraat, met de woning waarin Mohammed Bouyeri zijn plannen voorbereidde. De huizen, barakken haast, staan in een bedompt vier- kant geplaatst, de voor- deuren komen uit op smalle, donkere portie- ken. Er hangen groezelige vitrages voor de raampjes, soms zit- ten er tralies voor. Tuintjes zijn er niet. Er ligt troep op straat. Een paar gesluierde vrouwen sjok- ken voort. Uit een auto jengelt Arabische muziek.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
