Blussen, die handel!
Rokers begrijpen niet waarom ook hun laatste overdekte vluchtheuvel wordt afgepakt.
Rokers blijken toch minder inschikkelijk dan het er aanvankelijk naar uitzag. Onderhand kun je spreken van een heuse rokersrevolte. Vooral in cafés bezuiden de grote rivieren halen uitbaters de asbakken weer tevoorschijn, nu het te koud is om buiten rond te hangen. Dat ‘caféleven op de stoep’ had toch al z’n bezwaren: omwonenden die klaagden over lawaai en overlast. Toen café-eigenaars in reactie hierop bezoekers verboden hun glas nog langer mee naar buiten te nemen, was de scheiding tussen roken, drinken en gezelschap definitief geworden, zodat de rokende cliëntèle voortaan thuisbleef.
Net goed, vindt de antirooklobby; geen pardon voor terroristen die willens en wetens hun omgeving vergiftigen. Maar rokers willen de medemens helemaal niet schaden met hun verslaving. Integendeel, ik ken geen schuldbewuster type dan de roker. Hij gaat bij alle charges die op hem worden uitgevoerd bij voorbaat al met de pootjes omhoog liggen en geeft onmiddellijk toe dat er geen verachtelijker bezigheid bestaat dan, tja, roken. Rokers kunnen volledig begrip opbrengen voor de aanstoot die niet-rokers aan hen nemen. Deemoedig strooien ze de as van hun sigaretten, pijpen en sigaren op hun hoofd. Ze schamen zich voor hun ongezonde en smerige verslaving.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeEr weerklonk geen protest toen roken werd verboden in vliegtuigen, vertrekhallen, stations, openbaar vervoer, kantoren en bedrijven. Zelfs het rookverbod in restaurants werd gelijkmoedig geaccepteerd. Rokers kunnen zich echt wel voorstellen dat mensen die aan het eten zijn het onprettig vinden om in de rook te zitten, en tegen het bestaan van rookvrije cafés maken ze ook geen bezwaar. Maar álle cafés is een brug te ver. In de politiek gaat de discussie over kleine cafés die met faillissement worden bedreigd en over overheidssteun (dat bepleit de Horecabond). Grote cafés hebben intussen aparte rookruimtes aangelegd, waar het op een hypocriete manier stampvol zit.
Minister Klink houdt principieel vast aan het totaalverbod, dat door de Tweede Kamer is geaccordeerd. Formeel gezien is er ook geen reden om terug te krabbelen. De onderliggende kwestie betreft niet zozeer de ondernemers, maar het gedrag van rokers zelf. Onverbeterlijke rokers die geen zin hebben in de aparte rookruimtes van de trendy cafés, betonen zich in bepaalde locaties met instemming van de eigenaar burgerlijk ongehoorzaam. Zij vinden alcohol, gezelligheid en roken onverbrekelijk bij elkaar horen, en zolang de sigaret zelf nog niet illegaal is, begrijpen ze niet waarom deze laatste overdekte vluchtheuvel (een klein rookhol waar geen enkele rookhater zich ooit vertoont) hun ook wordt ontnomen.
Wat nergens anders is gebeurd, doet zich nu voor in de cafés: massale overtreding van het rookverbod. De rookpolitie deelt boetes uit aan de eigenaren die massaal in beroep gaan. Nog geen enkele boete is geïnd. Er is te weinig rookpolitie om de controles aan te kunnen. Zodra de rookpolitie haar hielen gelicht heeft, paft de cliëntèle lustig verder. Er is een plan om de rokers zelf op de bon te slingeren, maar die wetshandhaving zal nog meer mankracht vergen. Om het rookhol definitief te verzuipen zal de ME eraan te pas moeten komen. Met een waterkanon.
