Verboden te roken
Soms kun je smachten naar een sigaret. Dan heb je zin in nicotine en verlang je naar de ongedwongen gezelligheid die dikwijls ontstaat in de omgeving van een asbak.
Vorige week woensdag vertrok ik ’s avonds uit een restaurant in de Amsterdamse binnenstad. De maaltijd met een stel vrienden had goed gesmaakt en het was tijd om naar huis te gaan. Ik fietste door de stad en wierp ter hoogte van het oudbruine café De Pels een blik naar binnen. Verrek, wat zag ik? Op de hoek van de bar zat een vrouw, een elleboog op de bar, en ze hield een brandende sigaret in haar hand. Hier werd zonneklaar de wet overtreden, en ik stapte af.
Binnen was het rustig. Een biertje graag en kon hier soms weer gerookt worden? Ja, dat kon, maar sigaretten waren niet te koop; daarvoor moest ik een paar deuren verderop zijn. De mogelijke overtreding van het rookverbod was dermate aantrekkelijk dat ik weer naar buiten ging. Elders in de straat had je in een souterrain Coffeeshop Extreme, en voor het eerst van mijn leven stapte ik een coffeeshop binnen. Jongelui zaten verdoofd langs de kant, de nederwiet was zo te zien van goede kwaliteit en op een groot tv-scherm keek men naar een oude voetbalwedstrijd op Eurosport, zonder geluid. Asbakken waren in de tafeltjes gemetseld, dus van de nieuwste trend om ze weer op tafel te zetten, kon hier geen sprake zijn. Ik gooide 4,50 euro in de automaat en, hoezeer dit minister Klink ook verdroot, collega Bos van Financiën was zo weer een paar euro rijker.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeTerug in De Pels zag ik mijn goede vriend Hans zitten, een onverwachte verrassing. Er werd bier gebracht, een asbak, en al snel blies ik de rook in het rond. Nu maar hopen dat de controleurs van de Voedsel en Waren Autoriteit op dat moment in Brabant in de weer waren om de vele wetsovertreders in Den Bosch, Tilburg en Breda op de bon te slingeren. HP/De Tijd had ook nog eens de politieagent gespeeld.
Eind 2004 was collega Peter Hoomans door de Tweede Kamer geslopen om te zien hoe het daar stond met het rookverbod op de werkvloer dat per 1 januari dat jaar van kracht was gegaan. Nou, dat viel niet mee. Kamerbreed pafte men gewoon door en vooral het kamertje van Bert Bakker stond helemaal blauw. Bakker, u weet het vast nog, was partijgenoot van toenmalig minister Els Borst die de betreffende Tabakswet over ons allen had afgevaardigd. Het was een onthullende reportage, en het is toch gek dat nog zo veel mensen zich stipt aan deze regel hebben gehouden en sindsdien buiten op de stoep zijn gaan roken. Onderdanigheid is een ingebakken eigenschap in de polder.
In De Pels werd het drukker en drukker. Mijn vriend vertelde hoe zijn vrouw hem die avond de deur had gewezen, en omdat het een lang verhaal was, bestelden we nog een glas en stak ik nog een sigaret in de brand. Om ons heen was ongemerkt een groepje rokers komen te staan. En verderop had je er nog meer. Ab Klink kon ons nog meer vertellen, maar tot nader orde was hier het rookverbod afgeschaft.
