Transparant
Medische gegevens horen thuis bij de dokter, niet in een dossier van de overheid.
De invoering van het Elektronisch patiëntendossier (EPD) gaat toch minder soepel dan minister Klink had verwacht. De bedoeling was dit tersluiks erdoorheen te jassen op een ‘ja, tenzij’-manier, zoals bijvoorbeeld bepleit wordt door de orgaandonorlobby: iedereen is automatisch donor, tenzij hij schriftelijk heeft vastgelegd dat hij dit níet wil. Voor het EPD kreeg elke burger een brief van de overheid met de mededeling dat de medische gegevens van het hele gezin binnenkort de centrale computer in gaan, en als hij hier bezwaar tegen heeft, moet hij allemaal ingewikkelde dingen doen, waaronder naar de burgerlijke stand gaan en daar tegen betaling een uittreksel uit het geboorteregister ophalen. Over deze procedure wordt ruim gemopperd.
Ook het Elektronisch kinddossier met gegevens over de lichamelijke, sociale en emotionele ontwikkeling van elke minderjarige vanaf de geboorte wekt weerstand – de absurde registratie van schaamhaarvarianten voorop. Ineens weerklinken er protesten tegen de overheidszucht naar dossiervorming, wat opmerkelijk is, gezien de gedweeheid waarmee mensen eerder reageerden op andere privacybedreigende overheidsmaatregelen als het afluisteren van telefoongesprekken, het meelezen en bewaren van e-mailverkeer en het preventief fouilleren. Die gedweeheid valt samen te vatten met het schouderophalende zinnetje ‘wie niets te verbergen heeft, hoeft nergens bang voor te zijn’ en staat in het licht van terrorismebestrijding.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
