Slappe recycling

Dit Amsterdamse vijftal heeft verschillende Nederlandse popprijzen gewonnen en ruime media-aandacht gekregen met hun strakke new-wave/discosound. Hun debuutalbum kan makkelijk meedingen naar de titel ‘Leegste Hollands Pop Product van het jaar 2009’. De plaat wekt de indruk dat onze hoofdstad verder van de epicentra van de popmuziek ligt dan laten we zeggen de Paaseilanden. Dit stel doet namelijk niks meer dan herhalen wat een half decennium geleden door destijds modieuze middelmatige Angelsaksische bands als The Rapture en VHS or Beta gedaan: slap recyclen van jarentachtig-pop van The Cure en Depeche Mode. Matik beschrijft zijn eigen muziek als ‘energiek, mysterieus, uitdagend, melancholisch, eigentijds én tijdloos’. Energie hebben ze inderdaad wel, maar voor de rest is hun benadering plat en oppervlakkig. Ze klinken onecht – als wannabees die iets hebben ingestudeerd waarvan ze denken dat het rock-‘n-roll is. Ivan van Vliet-Herskovits