Bedwelmende lyriek
Waarin dichters van zekere leeftijd weer even ouderwets in de wolken zijn.
Hans Verhagen, held uit de roemruchte HP-redactie van de jaren zestig, ontving afgelopen week in het Letterkundig Museum de P.C. Hooftprijs voor zijn verzamelde poëzie. En ook een beetje voor zijn televisiewerk, aldus Hans Keller, de nestor van de Nederlandse documentairemakers in zijn inleiding. In de aula van het museum keek de Nederlandse elite naar een fragment van de schokkerige zwart-witfilm Trap naar zee, over de geboortestad van de Vlissingse notariszoon Verhagen. Op de pluchen stoeltjes een keur aan VPRO-zwaargewichten: Jan Haasbroek, Wim Noordhoek, Anton de Goede, Emile Fallaux en Wim de Bie.
Verhagen dateert nog uit de tijd dat kunst geen massaproduct was. Hij trad in 1962 als laatste toe tot de beroemde HP-redactie, na Vinkenoog, Armando en Sleutelaar, die overigens alle drie ontbraken bij de prijsuitreiking. Van Gard Sivik, eeuwig aan de naam Verhagen verbonden, verschenen drie nummers. Van De Nieuwe Stijl twee. Van het ikoon-tv-programma Hoepla werden in 1967 exact drie uitzendingen gemaakt. Hoepla-kunstbroeder Wim T. Schippers liet zich afgelopen week evenmin zien.
Namens de collega-dichters was alleen Judith Herzberg aanwezig, in 1997 P.C. Hooftprijswinnares. Van de eerbiedwaardige Vijftigers was uiteraard niemand gekomen, want Verhagen en zijn zestigersbent hadden er een levenstaak van gemaakt om zich tegen die pretentieuze voorgangers af te zetten, van wie er desondanks drie de P.C. Hooftprijs ontvingen: achtereenvolgens Lucebert, Kouwenaar en Campert. En van de nieuwste dichtersgeneratie was Tsead Bruinja aanwezig, maar dat was omdat hij deel uitmaakte van de jury.
Een prominent collega-jurylid was Henny Vrienten, die van zanger-bassist van een reggaepopgroep de succesvolle overstap naar de VPRO-elite maakte. Henny is inmiddels erkend deftig en daarmee in de uitverkoren positie om op de valreep nog wat collega-babyboomers te decoreren. Van die naoorlogse geboortegolf was ook Jan Mulder een spraakmakende afgevaardigde. Samen met Verhagen is hij de auteur van het Schrijversprentenboek.
Op foto vijf de enige echte voorganger van de jaren zestig, Freek de Jonge, hier in gesprek met Bart Chabot.
Zoals men mag verwachten hebben beide grootheden tegelijkertijd het hoogste woord. Chabot is aanhanger van iedere uitvoerende kunstenaar die daarnaast tevens grootgebruiker is, en dan heb je aan Verhagen een goede. De hasjpijp die de dichtende televisielaureaat op foto één routineus kreeg toeschoven, kwam uit handen van de laatste der nog levende junkieschrijvers: Hans Plomp.
Inmiddels is die gewaardeerde letter- dinosaurus van Drees-gerechtigde leeftijd. En terwijl het museum als in pre-Klink-tijden in de verdovende smook werd gezet, waande eenieder zich weer even in die Roemruchte Jaren Zestig.
