Muziek voor navelstaarders

Een jaar of vijf geleden zag ik The Sheer op een of andere uitmarkt. Het was toen nog een fris groepje, samengepropt in een veel te klein, kakelbont muziektentje, een podiumpje dat wat kleur en grootte betreft de opwindende begintijd van een rockband perfect illustreerde. Van de springerige, caleidoscopische rock die de band toen speelde, is op hun derde album Here and Now and Long Before niet veel meer terug te vinden. Grijs, dát is de kleur die de elf nieuwe stukken van de band karakteriseert. Nee, The Sheer is geen brutaal Oasis-kloontje meer. Met de komst van Krezip-gitarist JanPeter Hoekstra stak het bandgeluid de oceaan over en landde het ergens in de heuvels van de staat New York. Het geweeklaag van zanger Bart van Liemt gaat ook steeds meer lijken op dat van Jonathan Donahue, de vocalist van het Amerikaanse Mercury Rev. Een slechte plaat is het niet, daar is de band gewoon te goed voor. Maar laten we het zo zeggen: een lekker potje pogoën zit er niet in bij deze ietwat navelstaarderige muziek. Ruud Meijer