Lekker voelen en alles erin stoppen
Zwitsers, Amerikanen, Spanjaarden – toeristen weten de Amsterdamse Wallen wel te waarderen. Maar wat is er te zien in de Bananenbar en Casa Rosso?
Met de opdracht ‘beschrijf wat er nu eigenlijk precies in zo’n sekstheater gebéurt’ in het achterhoofd, dwaalde ik over de Amsterdamse Wallen. Een Surinaamse beveiligingsbeambte sprak me aan. Zijn openingszin was: “You like good fucks?” Hij wees naar sekstheater Casa Rosso op de Oudezijds Achterburgwal en zei dat het daar gebeurde. Hij adviseerde het ‘combiticket’: onbeperkt in het sekstheater zitten met een gratis drankje, en daarna een uurtje in de Bananenbar, waar je maar liefst vier drankjes mocht drinken. Hij somde alle dranken op die hij kende: “Four Roses, Jack Daniels, bier, wodka,” en zei dat het alles bij elkaar 55 euro kostte.
Achter de kassa van Casa Rosso zat eigenaar Jan Otten. Het was zomer, maar hij droeg een wollen trui. Hij had een dikke buik en zijn grijze haar hing in slierten langs zijn gezicht. Ik bestelde een combiticket. Jan Otten schoof een betaalbewijs voor een combiticket naar me toe. Dat konden we bij het pornotheater aan de overkant van de gracht inwisselen voor twee toegangsbewijzen.
De Surinaamse bewaker tikte me op de schouder. Als vriend – want dat waren we inmiddels – gaf hij me een paar vrijblijvende tips voor als ik later die avond in de Bananenbar zou zijn. Ik moest eenmalig vijftig euro tippen voor ‘een special treatment’. “Dan mag je lekker voelen en er alles in stoppen: bananen, viltstiften, dildo’s en vibrators.”
In het pornotheatertje aan de overkant van het water zat een mopperende, kalende man achter een bord nasi. Naast hem een geldkist. Hij wisselde het betaalbewijs om voor twee stukjes papier ter grootte van een postzegel. “In je portemonnee stoppen. Het zijn je toegangsbewijzen.”
Ik kreeg ook nog een rood bonnetje dat ik in Casa Rosso moest afgeven als ik mijn ‘free drink’ bestelde. Hij raadde de whisky-cola aan. Daarna begon hij over de recessie. Het was weleens drukker geweest in Casa Rosso en de Bananenbar. Dat journalisten een paar jaar eerder hadden geschreven dat de zaken vanwege problemen met de vergunning moesten sluiten, had de boel geen goed gedaan. “We zijn geschrapt uit sommige reisgidsen. Dat scheelt miljoenen.”
Hij lepelde een hap nasi naar binnen, liet een boer en wenste me ongelooflijk veel plezier de rest van de avond.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
