Tussen gisteren en vandaag
Zou er weleens iemand op een lusteloos moment naar het Regeer- en Gedoogakkoord grijpen? Het is een onvoorstelbare gedachte. Het heeft ook weinig zin. Minder bestuurlijke drukte, eenderde minder politici in de Eerste en Tweede Kamer, ondergrondse CO2-opslag, 12.000 extra arbeidsplaatsen in de ouderenzorg – en als je 114 belt, komt er onmiddellijk iemand om een dier in nood te helpen. Het komt er voorlopig niet van, maar het staat wel opgeschreven. “We gaan werk maken van het oplossen van problemen,” lees ik. Meer kun je als burger niet eisen. Voor mij hoeven die 66 pagina’s, exclusief de bijlagen, niet. Plannen kan een regering beter achteraf. Het enige haalbare voor politici is zich voor te bereiden op het onverwachte. Afspraken in de politiek zijn vloeibaar, en meningen flexibel.
Neem nu kernenergie. Zelfs GroenLinks was er bijna voor. Eén tsunami en de koers moet weer verlegd worden. Alleen het kabinet gelooft nog in een veilige nieuwe kerncentrale. Al wordt stilletjes ook beseft dat dat éénmiljoenste jaar dat er kans is op een ongeluk toevallig wel dit jaar is. Kadhafi is nog net niet op een lunch op Huis ten Bosch geweest maar onder aanvoering van Tony Blair was door het Westen toch een politieke rehabilitatieroute ingezet. En van de ene op de andere dag schieten we nu zijn tent in de fik. Dat is politiek.
Nog geen honderd dagen zat het kabinet of het ging plots elke dag over de onrust in de Maghreb. Niets daarover in het regeerakkoord. Vandaar ook dat Mark Rutte op zijn persconferentie in februari nog een beetje moest wennen aan deze onrustregio, want hij sprak steeds over de ‘Mahreb’. Ruim anderhalve week geleden vond onze premier de mening van de Franse president Sarkozy om het verzet in Libië te erkennen en Kadhafi aan te pakken, nog onzin en diplomatiek not done.
Welke politicus beloofde niet de bonussen aan te pakken. Inderdaad, het gebeurt, maar een andere keer. In het introductiedossier van het ministerie van Defensie staat dat de inzetbaarheid van de helikoptervloot ‘onvoldoende’ is. Raar dat voor zo’n delicate missie in Libië juist een verouderde helikopter is ingezet. De fractievoorzitters werden overigens in het geheim over die missie ingelicht, zei de premier. Maar hij had zich vergist, en hij had, zo meldde hij een week later, het juist niet verteld. Goed dat onze premier fouten toegeeft. Ook goed te weten wat er gisteren werd gezegd en vandaag wordt gedaan.
