Bezorg de telefoongids volgens het ‘nee, tenzij’-principe
De ergernis begon een jaar of vijf geleden en sindsdien wordt de jaarlijkse zucht steeds dieper. Nee hè, weer dat centimeters dikke boek vol telefoonnummers die je even gemakkelijk via internet op kunt zoeken in mijn toch al zo kleine brievenbusje. Het liefst zou ik het ding linea recta in de papierbak mieteren, maar een licht schuldgevoel over het reeds verspilde papier zorgt dat het elk jaar toch weer onderin de boekenkast belandt.
Deze week was het weer raak, maar ik onderbrak mijn routine. De nieuwsgierigheid kreeg de overhand boven de luiheid en ik ging maar eens op onderzoek uit om te kijken of ik deze terugkerende stoorzender voorgoed uit mijn bestaan kon wissen.
Wat blijkt nu: je kunt je sinds vorig jaar afmelden voor de gele bomenverslinder. Een uitkomst, dat geef ik toe. Maar gemak dient de mens, en daarom mag De Telefoongids BV wat mij betreft nog een stapje verder gaan en het ‘nee, tenzij’- principe hanteren bij hun verspreiding.
Mijn gok (en een kleine rondvraag hier ter redactie bevestigt deze) is namelijk dat veel mensen eenzelfde tactiek als de mijne toepassen en er dientengevolge nooit achterkomen dat ze dit jaarlijks terugkerende ongenoegen kunnen vermijden, onderwijl ook nog enkele bomen reddend.
Anderen weten het misschien wel, maar getroosten zich niet de moeite zich ook daadwerkelijk af te melden. Maar liefst zestig procent van de bevolking, zo onderzocht Kassa in 2010, wil het ding niet meer bezorgd krijgen. Dat terwijl er nog maar 137.000 afmeldingen (1,8 procent van het totaal aantal gidsen dat verspreid wordt) bij de nummerverstrekker zijn binnengekomen.
Een eenmalige extra papierverspilling lijkt mij volgend jaar daarom op zijn plaats. Voeg een kaartje bij de Telefoongids waarop iedereen die zich wel verheugt op de papieren nummerbron kan aankruisen dat ze hem het jaar daarop graag weer ontvangen. Reken maar dat de oplage minimaal halveert.
