Wie krijgt de cavia?
Een niet te onderschatten twistpunt tussen exen is de verdeling van de huisdieren. Wie krijgt de hond? Komt er een bezoekregeling voor de kat? Soms lopen de emoties hoog op. ‘Er ontstond ineens een venijnige sfeer.’
Het gaat over haar zoon en over zijn ex, en daarom wil ‘Anneke’ niets zeggen onder haar eigen naam. Want nog steeds ligt de kwestie rond Bobby (ook al een schuilnaam) uiterst gevoelig. Bobby is de hond die haar zoon (laten we hem Peter noemen) en zijn geliefde (hierna Marlies) kochten toen het nog allemaal rozengeur en maneschijn was. Het stel woonde samen in een studentenflat. Ze hadden het niet breed, en daarom kozen ze voor een hond uit het asiel.
Anneke: “Toen ze de hond daar samen ophaalden, hoefde maar één van hen daarvoor te tekenen. En zonder daar verder over na te denken, liet mijn zoon zijn vriendin haar handtekening op de overeenkomst met het asiel zetten, waardoor het chipnummer van de hond ook op haar naam werd geregistreerd. Omdat zijn vriendin het geld even niet had, rekende mijn zoon af. Hij kocht verder ook nog een mand, een riem en andere benodigdheden. Ook besloten ze een dierenverzekering af te sluiten. De premie daarvan zou zijn vriendin voor haar rekening nemen, waardoor dus ook de verzekering op haar naam kwam te staan.”
So far, so good. Maar toen liep de relatie stuk. Peter bleef in het appartement wonen, Marlies verhuisde naar een studentenkamer verderop in dezelfde flat. Er kwam een omgangsregeling voor Bobby. Peter was door de week veel vaker thuis dan Marlies, dus hij zou de hond op die dagen krijgen. In het weekeinde ging hij naar zijn ex. De afspraken werden niet op papier vastgelegd.
Anneke: “Een paar weken ging dat goed, totdat Marlies mijn zoon verbood om Bobby te begroeten als hij hem in het weekeinde toevallig tegenkwam in het trappenhuis van de flat. Op zo’n moment had Bobby namelijk alleen nog maar aandacht voor mijn zoon en luisterde hij niet meer naar Marlies. De wrevel werd erger toen Peter er achter kwam dat Marlies in de weekeinden de hond regelmatig hele dagen alleen in haar kamer achterliet terwijl Peter, elders in hetzelfde gebouw, gewoon thuis was. Toen hij Marlies voorstelde de hond bij hem te brengen als ze de hele dag weg moest, zei ze dat de hond in de weekeinden háár verantwoording was en dat het háár zaak was wat ze dan met de hond deed.”
De onderlinge wrevel sloeg om in ruzie. En er kwam nog meer ruzie toen Peter aan Marlies het geld terug vroeg van een eerdere rekening van de dierenarts. Ook die had hij voorgeschoten. Omdat de verzekering op de naam van Marlies stond, zou zij de rekening moeten claimen. Maar daaraan weigerde ze mee te werken, zodat hij kon fluiten naar zijn geld. Sterker nog, Marlies had de verzekering inmiddels opgezegd, waardoor Peter zich genoodzaakt zag op zijn naam en kosten een nieuwe verzekering af te sluiten.
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
