Wij hebben ons oorlogsverleden verwerkt. Dat kun je van de Fransen niet zeggen
Als gevolg van de eurocrisis wordt Europa steeds Duitser, maar in Nederland maken we ons daar niet druk om. Sterker, we hebben daar wel vrede mee. Zestig jaar na dato hebben we eindelijk ons oorlogsverleden verwerkt. Geen flauwe grappen meer over gestolen fietsen die terug moeten, geen verwijzingen meer naar het bruine verleden van onze buren. En voortaan eten wij ook geen Wiedergutmachungs-schnizels meer.
Zo niet de Fransen. Vandaag zal blijken of Angela Merkel en Nicolas Sarkozy hun verschil van mening hebben bijgelegd. Merkel wil van de Europese Unie een federale club maken waarin de lidstaten op financieel terrein veel van hun soevereiniteit moeten inleveren aan de Europese Commissie. Sarkozy wil de Unie juist een losser samenwerkingsverband laten zijn waarin de lidstaten altijd het laatste woord hebben, ook als zij ontsporen.
Het is niet alleen de stereotype kloof tussen de Duitse gründlichkeit versus de ‘Franse slag’, maar het gaat ook gewoon om de machtsvraag: waarschijnlijk krijgt Merkel haar zin en dat betekent voor de machtsverhoudingen in Europa een nog grotere rol voor de oosterburen. De op hun vrijheid gestelde Fransen houden niet van dictaten die de soevereiniteit van het land inperken, en al helemaal niet als die uit Duitsland komen. Dat heeft alles te maken met de Tweede Wereldoorlog. Hebben ze die verdomde oorlog alsnog gewonnen, refereerde Der Spiegel onlangs spottend naar dat Franse sentiment.
Frankrijk is dus nog niet zo ver als Nederland qua verwerking van het oorlogsverleden. Maar hoe goed onze verhouding met de oosterburen werkelijk is, zal volgende zomer blijken. Als Die Mannschaft het EK in Polen/Oekraïne wint van Nederland met een beslissend doelpunt in de laatste minuut.
