Drs. P nog altijd springlevend
Heel lang geleden heb ik op het punt gestaan een carrière als cabaretier te beginnen. Gewapend met een gitaar trad ik samen op met wijlen Jop Pannekoek (1943-2003), die achter de piano zat. Erg lang hebben mijn ambities als bühneartiest niet geduurd. Ik kon aardig zingen en aardig gitaar spelen, maar het was moeilijker die twee dingen tegelijk te doen, zonder dat het vals klonk.
Nog belangrijker was het dat Jop zich ontwikkelde tot regisseur. Hij zou later samenwerken met Kees & Wim, en met Freek de Jonge. In die tijd zong ik zelfgeschreven liedjes én liedjes van Drs. P. Ik was een groot fan van Heinz Hermann Polzer, zoals hij in werkelijkheid heette. Tot op de dag vandaag ken ik de liedjes van zijn eerste lp, Ripspiqué, uit mijn hoofd. Café-chantant, De zusters Karamazov, De baardmijt en natuurlijk het onvergetelijke lied over die dode juffrouw in het trapportaal, die daar niet hoort, maar in het kanaal.
Inmiddels is Drs. P bijna 93 jaar, en zo’n leeftijd is natuurlijk een mooie aanleiding om alle liedjes, verzameld, op cd uit te brengen. Dat is nu gebeurd onder de typische Drs. P-titel Compilé Complé.
Voor mij zijn deze cd’s een groot feest der herkenning. Terug in de tijd en nog altijd springlevend. Toen ik onlangs het bericht las over die Ierse priester, die porno liet zien aan ouders van kinderen die voor het eerst te biecht gingen, moest ik weer aan Drs. P denken. De priester wilde, via een usb-stick, wat plaatjes laten zien. Tot afgrijzen van de zaal kwamen er beelden van neukende homo’s te voorschijn. De priester zei later dat iemand die beelden er stiekem tussen had gestopt.
Zou ik ook zeggen.
In 1966 publiceerde Drs. P, onder de naam Geo Staad, zijn eerste boekje: Des Vondelings Wraak. Er staat ook een verhaal in van een archeoloog die een lezing houdt – met dia’s – over de opgravingen bij M’Boh M’Boh. En verdomd! Daar zitten plaatjes tussen van schaars geklede vrouwen. De archeoloog verklaart met een rood hoofd dat hij daar niets van weet en dat iemand hem een poets heeft willen bakken.
Zou ik ook zeggen.
Ik verdenk Drs. P ervan dat hij die plaatjes van die schaars geklede vrouwen zelf heeft getekend. Des Vondelings Wraak eindigt met een ingezonden mededeling. Daarin staat dat Drs. P niet alleen boekjes schrijft, maar ook zingt. Waaraan tussen haakjes is toegevoegd: “(Zo noemt hij het)”.
Bijna vijftig jaar later ben ik in het bezit gekomen van de acht cd’s in het album Compilé Complé. Maar liefst 176 liedjes, als ik goed heb geteld. Ik verheug me erop weer te luisteren naar wat Drs. P zelf zingen noemt.
Album: Drs. P Compilé Complé
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
