Hoe uw kind geld voor u verdient
Een kind kost geld, dat weet iedereen. Net als voor pianolessen of een avondje stappen, zul je moeten betalen voor de hobby die ouderschap heet. Wat mij als aanstaande ouder meer opvalt: dat wat de overheid vergoedt, valt helemaal niet tegen.
Baby’s zijn duur. Tegen het einde van het eerste levensjaar alleen al zijn de ouders van zo’n schattige luierverslinder gemiddeld een kleine vijfduizend euro lichter.
Minder werken, meer boodschappen, hoger energieverbruik en opvangkosten zorgen er uiteindelijk voor dat deze ene telg maandelijks zeventien procent van het besteedbare gezinsinkomen opeist, zo berekende het CBS.
Krijgt hij nog een broertje of een zusje, dan zijn zij samen verantwoordelijk voor het opmaken van een kwart van het gezinsbudget; drie kinderen kosten de ouders een derde van hun inkomen, vier kinderen veertig procent, enzovoort.
Wat doet de staat?
Omdat de overheid wel graag heeft dat we, ondanks die kosten, kindertjes blijven produceren -anders kunnen we uitkeringen zoals de AOW die via een omslagstelsel lopen straks niet meer betalen- zorgt zij voor verlichting van de financiele lasten van het ouderschap. En niet zo’n klein beetje ook.
Misschien ben ik erg liberaal ingesteld, maar het financiele voordeel dat mijn aanstaande baby mij oplevert, vind ik onverwacht groot. Ik zet even voor u op een rijtje wat ik allemaal krijg.
Voordeel een. Zestien weken. Zolang mag ik thuis aan mijn nieuwe hobby (en medisch herstel) besteden zonder dat ik daarvoor geld in hoef te leveren. De baas betaalt mijn salaris gewoon door; hij krijgt dat in die vier maanden weer vergoed van het UWV. Volledig. Honderd procent. Ik blij, hij blij en de overheid blij, want die heeft er weer een burgertje bij om de immer doordenderende vergrijzing op te vangen. Het enige nadeel hier is dat ik dit verlof helemaal alleen op moet maken en niet kan delen met mijn partner, die na enkele weken slapeloze nachten vast ook aan enig herstel toe is. Maar ook dit verandert in de toekomst als het aan de PvdA ligt: naar hun zin zouden we het verlof moeten mogen verdelen.
Voordeel twee. Wat mijn vriend wél mag is vrijnemen of tijdelijk minder gaan werken. Onbetaald, dat dan weer wel. Ik ook trouwens. Tijdens dat zogeheten ouderschapsverlof wordt onze pensioensopbouw gewoon voortgezet. Bovendien krijg je een belastingvoordeeltje over die maanden in de vorm van ouderschapsverlofkorting. Ik geloof dat dat vergelijkbaar is met de aanrechtsubsidie, ofwel de algemene heffingskorting waar iedereen recht op heeft.
Voordeel drie. Iemand komt mij een week lang helpen met de baby. Deze kraamverzorgster zal mij en mijn partner, gratis en voor niets, uitleggen hoe we een baby in bad moeten doen. Voorzover we dat zelf niet kunnen bedenken, zal ze ons ook vertellen hoe we zijn bed moeten opmaken, en hoe we zijn ontlasting opruimen. Op mijn sociale netwerk hoef ik dus geen enkel beroep te doen om deze zaken te leren. En misschien vertelt deze kraamverzorgster ons zelfs wat over een baby en zijn geldzaken, want:
Voordeel vier. Vanaf het moment dat junior zich aandient, heeft hij een eigen inkomen. Ze noemen het kinderbijslag. Met deze 188,57 euro per kwartaal betaalt de overheid mee aan zijn opvoeding. Heel aardig van die overheid, en ook niet vervelend, want, zoals eerder gezegd, junior is duur.
Voordeel vijf. Ten slotte is er nog het geld dat mijn vriend en ik betalen om de baby drie dagen per week door een daartoe geschoolde verzorger in zijn natje en droogje te laten voorzien, zodat wij buitenshuis geld kunnen verdienen.
Een deel van dat bedrag krijgen we weer terug in de vorm van kinderopvangtoeslag. Best een groot deel eigenlijk; ik meen zo’n veertig procent. Wederom viel mij dat, na alle klaagzangen over minder vergoeding van kinderopvang, helemaal niet tegen.
Plus:
Verder is juniors zorgverzekering tot achttien jaar gratis, zijn zijn schoolboeken gratis en is de school of de Sociale Dienst dikwijls bereid andere schoolkosten ook niet voor rekening van de ouders te laten komen.
Als scholier of student krijgt mijn kind bovendien een toelage van de overheid. En mocht mijn inkomen niet zo hoog liggen dan kan ik ook nog kijken of ik niet toevallig recht heb op het kindgebonden budget, dat afhangt van het gezinsinkomen en het aantal kinderen onder de 18 jaar. Hoe lager het inkomen, des te hoger dit bedrag per kind is. En ook: hoe meer kinderen een gezin telt, des te hoger het kindgebonden budget.
Tel uit dus je winst, als je je graag voortplant op grote schaal, terwijl je daar eigenlijk geen geld voor hebt.
Ik snap heus dat dit een van de redenen is dat ik belasting betaal; zo zie ik daar ook nog eens wat van terug. En ik snap ook dat al deze regelingen tot doel hebben dat iedereen (en vooral het vrouwelijke deel van de bevolking) tegelijk werkt en zich voortplant. Klagen hoor je mij dus niet; wel realiseer ik me nu pas wat ik als kinderloze allemaal misliep.
