Romney heeft geen plan B
Laatst schreef Karl Rove een stuk voor The Wall Street Journal waarin hij uitlegde dat Mitt Romney zwaar in de problemen zit. Zo zegt Rove het natuurlijk niet; het is tenslotte een stuk om de Republikeinen aan te moedigen, niet om ze alle moed te ontnemen.
Maar toch schrijft hij op 19 september het volgende: ‘In de twee weken voor de presidentsdebatten beginnen, moet Romney duidelijker maken wat hij, als hij president werd, allemaal zou doen. Hij moet in meer detail uitleggen wat zijn Vijf Punten Plan voor de Gewone Man zou betekenen voor gezinnen en hoe elk van de vijf punten ze concreet en in de praktijk zou helpen; hoe het hun hoop op een betere toekomst zou bieden.’
Nou laten we eens naar het plan kijken, dan. Hier is het:
1. Een onafhankelijke positie op het gebied van energie, waarschijnlijk door de milieuwetgeving te versoepelen
2. Vrije schoolkeuze
3. Handelsovereenkomsten en nog wat China- bashen op de koop toe
4. Een verkleining van het begrotingstekort, niet nader toegelicht
5. Minder belasting voor kleine ondernemers ( maar eigenlijk alleen voor de rijken) en het terugdraaien van de gezondheidszorg maatregelen
Ten eerste, dit is helemaal geen ‘Plan voor de Gewone Man’. En wie ziet er hoe één van deze punten ‘families concreet en in de praktijk’ kan helpen? Ik niet.
Zelfs als je er in zou geloven dat Romneys plan voor meer welvaart zou zorgen, dan nog zou de positieve werking voor gewone gezinnen alleen maar een bijeffect zijn – en Romney gaat het niet redden met Bush-achtige plannen; niemand denkt dat we daar op zitten te wachten.
Dus wat bedoelt Rove? Waarschijnlijk weet hij nog hoe George W. Bush zijn eerste belastingverlaging verkocht door te komen met zogenaamd ‘echte’ voorbeelden van gewone Amerikaanse gezinnen die zouden profiteren van de belastingverlaging. Maar in Bush’ geval werd deze strategie mogelijk gemaakt door de essentie van zijn plan: belastingverlaging voor rijke Amerikanen, te verhullen door als doekje voor het bloeden ook wat maatregelen te introduceren die bepaalde ‘gewone’ gezinnen inderdaad hielpen: uitbreiding van de kinderbijslag, minder belasting voor getrouwde stellen enzovoort.
Deze verliesposten hebben trouwens een belangrijke rol gespeeld in de uitbreiding van de groep Amerikanen die geen inkomstenbelasting hoeft te betalen – ze zijn onderdeel van Romneys afschuwelijke notie dat 47 % van de Amerikanen niet wil bijdragen aan de maatschappij, maar alleen wil profiteren.
Romneys plan bevat geen douceurtjes voor gewone mensen. Hij zou er nu ook niet meer mee kunnen komen; als is het alleen maar omdat hij al met veel poeha beweerd heeft dat een doorsnee gezin met werkende ouders niet genoeg belasting betaalt… De realiteit is dat Romneys hele campagne gebaseerd is op het idee dat hij het Witte Huis wel in zou komen met vage plannen, rechtse slogans, gesjoemel met getallen; de teleurstelling in Obama zou de rest wel doen. Nu dit niet lijkt te werken, heeft hij helemaal geen plan B.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter.
