De Federal Reserve: veel geschreeuw, weinig verandering
De Federal Reserve (Fed, te vergelijken met onze Nederlandsche Bank) bracht de afgelopen maand naar buiten de rente niet te verhogen tot de werkloosheid aanzienlijk is gedaald of de inflatie boven de 2% is gestegen. Hoe belangrijk was deze verklaring?
Uit theoretisch oogpunt, best belangrijk, uit het oogpunt van praktische gevolgen, niet zo belangrijk.
Er is namelijk een belangrijk handigheidje waar nog niet veel over gepraat is: de inflatie wordt geformuleerd in termen van de verwachte inflatie, niet de inflatie die we al gehad hebben. Dat zorgt ervoor dat de Federal Reserve de rente ook laag kan houden als we een tijdelijke terugval zouden tegenkomen, bijvoorbeeld een sterke stijging van grondstofprijzen. Het lijkt me duidelijk, al wordt dat niet in zoveel woorden gezegd, dat het doel van deze verklaring was om de economie nu een duwtje te geven door verwachtingen van hogere inflatie en sterkere werkgelegenheid te scheppen dan er anders waren geweest.
Ze gaan niet de Europese Centrale Bank achterna
In theorie gaan we dus terug naar de criteria die ik en anderen hebben vastgelegd met betrekking tot rente en geldpolitiek ten tijde van een liquiditeitsval. Maar in de praktijk gebeurt er niet veel. In feite heeft Ben Bernanke, de huidige topman van de Fed, beloofd dat ze geen domme dingen zullen doen, en specifiek dat ze niet de Europese Centrale Bank achterna zullen gaan en de rente laten stijgen, al is de economie nog steeds in depressie en de onderliggende inflatie nog steeds laag. Maar er waren niet veel mensen die verwacht hadden dat ze dat zouden doen; dat bleek wel uit de reactie van de markt.
Dus, sorry, maar deze daad laat wel zien dat de Fed leert van het verleden, maar verandert niets essentieels.
