Mike Newell: ‘Ik ga door zolang ik kan staan’
Al tachtig films geregisseerde hij, en nog weet hij niet van ophouden. Gesprek met een cinematografische veelvraat, over de ongemakken van de ouderdom, de frustraties van Charles Dickens en het onverwachte succes van Four Weddings and a Funeral. ‘Het publiek heeft altijd gelijk.’
Mike Newell duwt een ijskoud flesje bronwater tegen zijn rood aangelopen gezicht, slaakt een zucht die uit zijn tenen lijkt te komen en laat zich in een stoel vallen. De regisseur heeft zweetplekken onder zijn oksels ter grootte van een pannekoek. Op het bed van zijn hotelkamer gaapt een lege koffer. De vloer ligt bezaaid met sokken, onderbroeken en overhemden. Of ik maar niet op de rommel wil letten. In het kielzog van de première van Great Expectations in Toronto waren twee eerdere interviewafspraken de mist ingegaan. De schuldbewuste regisseur verzekert echter dat hij nog wel even tijd heeft voordat hij naar Londen terugvliegt. Aan het inpakken van zijn koffer is hij nog niet toegekomen, en dus moet er wat textiel terzijde worden geschoven voor het interview kan beginnen. Een half uurtje, is dat genoeg? Het worden er bijna anderhalf. Newell stopt pas met praten als de verslaggever – inmiddels gepromoveerd tot ‘my dear chap’ – hem erop wijst dat hij zijn vliegtuig dreigt te missen. In de tussenliggende tijd heeft hij uitgebreid over zijn jeugd verteld en een met een breed scala aan krachttermen gelardeerd college over Charles Dickens gegeven. Zo omschrijft hij de vrouwelijke hoofdpersoon van Great Expectations als een ‘prick teaser’, een uitdrukking die je niet verwacht uit de mond van een gedistingeerd ogende oud-Cambridge-student. Hoewel… was Newell niet de regisseur die in Four Weddings and a Funeral de verwensing ‘fuckity fuck!’ bij een breed publiek introduceerde?
Verrassend zijn ook de zelfspot en zelfkritiek waarvan hij blijk geeft. Newell stelt ongevraagd vast dat Hollywood hem luier en zelfgenoegzamer heeft gemaakt en begint geestdriftig te knikken op de vraag of hij weleens een slechte film heeft afgeleverd. “Ik ken geen enkele regisseur, inclusief Alfred Hitchcock, die geen slechte films heeft gemaakt. It comes with the territory.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
