Spring naar de content

De terugkeer van Juan Verón, de Kleine Heks

Ik had al lang niet aan Juan Sebastián Verón gedacht. Zo’n tien jaar geleden gingen er maar weinig dagen voorbij dat ik niet aan hem dacht. Alles verandert. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Ondanks zijn dreigende, bijna angstaanjagende kop – waarin het donker van zijn sik en ogen scherp afstak tegen de kale bleekheid van zijn hoofd – ging er iets kalms van hem uit, iets onuitgesproken geruststellends, zoals dat wel vaker het geval is bij grote spelers. Je kijkt naar ze en denkt: is dat nou alles, dat hele voetbal?

Juan Veron deed alles met een onuitstaanbaar gemak. Hij deed me denken aan een vriend die ik vroeger had, een kleine, weinig indrukwekkende jongen die in gezelschappen het liefst zwijgend glimlachte. Behalve als er ergens een piano was: op die momenten leek er iets buiten hemzelf grip op zijn doen en laten te krijgen, de aanblik van het instrument veranderde voor heel even zijn wezen en zonder toestemming te vragen, nam hij achter de piano plaats en begon te spelen.

Uit het hoofd, en uit de losse pols.
Je keek ernaar en kon niet anders dan denken: is dat nou alles, dat hele musiceren?

Lazio Roma
Zoals dat gaat met kunstenaars, heeft iedereen zijn favoriete Verón-periode. Velen vinden dat hij nooit beter is geweest dan bij Manchester United, anderen kunnen eindeloos argumenteren dat zijn hoogtepunt bij Chelsea lag en een enkele fijnproever heeft hem nog bij Parma zien spelen.
Mijn favoriete Juan Verón-periode is de periode Lazio.

Vaak wordt gedacht dat Roman Abramovich’ overname van Chelsea de komst van het grote zwarte geld in het voetbal heeft ingeluid. Dat is niet zo: jaren voordien pompte Lazio-voorzitter Sergio Cragnotti al talloze miljoenen in zijn favoriete hobby. Toen het hem niet snel genoeg ging, gooide hij er nog wat meer miljoenen tegenaan en kocht simpelweg alle sterspelers van alle concurrerende clubs op. Zo speelden bij Lazio plotseling Pavel Nedvěd, Marcelo Salas, Hernan Crespo en ‘La Brujita’, Juan Sebastián Verón. De kleine heks.
Het begin was veelbelovend: de babyblauwe ploeg – net als Manchester City – speelde al snel de pannen van het dak – net als Manchester City – maar ging ook even rap weer ten onder aan interne intriges – net als Manchester City.
Spelers vertrokken, om hun geluk en hun pegels elders te zoeken – het zou jaren duren voor Lazio de bovenmatige uitgaven weer een beetje te boven was gekomen.
Jammer.

De comeback van de Kleine Heks
Verón is niet zomaar het sediment van een vrolijke voetbaljeugd, geen fossiel uit de tijden waarin er nog schande gesproken werd van een poenerige voetbalclub. Hij nam pas in 2012 afscheid van het profvoetbal, met een zoveelste titel met zijn Argentijnse jeugdliefde Estudiantes. Slechts één droom had hij tijdens zijn carrière niet weten te vervullen: samenspelen met zijn neef Pedro.
Ik dacht niet dat we ooit nog wat van De Kleine Heks zouden horen. Hij zou langzaam oplossen in de nevelen van de tijd, zoals beroemde, zwijgende voetballers hem dat voordeden.
Maar Juan Veron voetbalt nog altijd iedere week.

Als speler van de Asociacion Coronel Brandsen blinkt hij week in, week uit op de veldjes in en rond La Plata, zijn geboorteplaats in Argentinië. Coronel Brandsen is een miniclubje zoals er tienduizenden zijn op de wereld. Overeind gehouden door vrijwilligers en gemeentelijke subsidies, een club met een veld, twee doelen, een kleedlokaal en een uitstekend lopende kantine.

Een winnende streep in de kruising
Toen dit najaar bekend werd dat Juan Verón bij Coronel Brandsen zou gaan spelen, stonden er de volgende ochtend honderden mensen voor het clubgebouw. Van heinde en verre kwamen ze, om lid te worden van de club waar hun held zojuist zijn eerste contributiegeld naar had overgemaakt.
Bij Veróns debuut stonden 1.500 mensen langs de lijntjes.
Het eerste seizoen – tot eind december – zit er inmiddels op. Coronel Brandsen werd kampioen, dankzij een doelpunt in de laatste wedstrijd van de Kleine Heks.

Youtube bewijst dat Juan Verón nog niets verandert is: het ziet er weer onweerstaanbaar eenvoudig uit.

———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook of schrijf u in voor onze nieuwsbrief!

Onderwerpen