Interventiewet: nieuw, één keer gebruikt. En hij doet het niet
Het nieuws van vrijdagochtend was groots en meeslepend. SNS Reaal genationaliseerd. Aandeelhouders en houders van achtergestelde obligaties onteigend. Ons begrotingstekort neemt toe met 0,6 procentpunt waardoor Brussel opnieuw in onze nek hijgt. Claims werden aangekondigd, de overige grote Nederlandse banken schokken één miljard.
Vorig jaar werd de Interventiewet gemaakt. Bedoeling: de Staat zou groots en meeslepend bij elke bank moeten kunnen ingrijpen zonder dat het de burger geld kost. Dat eerste is dus gelukt, het tweede niet. De burgers zijn weer het haasje. In de analyses vochten bewondering en ontzetting met elkaar. Inmiddels neigt het toch wat meer naar ontzetting.
Was SNS een systeembank? Gerekend naar balansomvang niet, gerekend naar aantal spaarders wel. Omdat de oorsprong van de bank bij de spaarders ligt, moeten we aannemen dat die ruim 2 miljoen klanten overwegend kleinere tegoeden aanhielden. Zouden die bij een faillissement verloren zijn gegaan, dan was er voor hen de depositogarantieregeling geweest. De andere grootbanken zouden er voor opgedraaid zijn, dat zou ze een veelvoud van die ene miljard hebben gekost die ze nu betalen.
Waarom is daar niet voor gekozen? Voor de spaarders is en was er een goede regeling, waarom is daar vanaf gezien? Kennelijk om – alweer – de overige banken te beschermen.
Dit weekend werd er op gewezen dat deze Interventiewet niet was toegesneden op de situatie bij SNS. Mag ik even lachen. Dan maken we een wet om bekende problemen uit het verleden te voorkomen. Op dat moment hebben we nog vier banken over die er toe doen, drie daarvan genieten al staatssteun. En dan kan het gebeuren dat er kennelijk een volstrekt theoretisch vehikel tot stand komt waar niemand de gevallen naast heeft gelegd waarop de wet van toepassing zou kunnen zijn. Daar hebben dan de Tweede Kamer, Eerste Kamer, Raad van State, ministers, topambtenaren – en ga maar verder – naar gekeken. Er schijnt ook nog een consultatierondje te zijn geweest waarbij in elk geval een paar derden op het gevaar hebben gewezen.
Als de schijn niet bedriegt dan zullen de twee claims die er nu zijn – er zullen er nog velen volgen – niet zo kansloos zijn als al direct werd geroepen. Want dit soort geklungel moet worden afgestraft.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Short in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook of schrijf u in voor onze nieuwsbrief!
