En zo lopen we na vijf jaar nog altijd aan de hand van de banken
Het debat in de Tweede Kamer over het SNS-debacle leverde niks op behalve één interessant inzicht.
Laat ik beginnen met die ‘vijf jaar’ in de kop te duiden. Want het is maar hoe je er naar kijkt. Eerst was er de crisis in de Verenigde Staten. Dat was – volgens toenmalig minister van Financiën – een geïsoleerd probleem dat Europa, laat staan ons land, nooit zou bereiken. We zijn toen gerust gaan slapen maar dat was wel kort. Want al snel sloeg het over naar Europa maar in ons land was het er al vanaf het begin, via de Alt-A-hypotheekportefeuille van ING. Ik hou dus toch maar op vijf jaar. Vervolgens werd ABN AMRO door ons allemaal overgenomen en kreeg elke bank of verzekeraar die er een beetje toe deed een forse financiële injectie. Ook werden banken in de gelegenheid gesteld om met staatsgarantie geld aan te trekken in de markt. De top van De Nederlandse Bank werd zo ongeveer vervangen, er was jong en fris bloed nodig dat zich nog niet in een gezellige coterie met de banken had gecompromitteerd. Bonussen en salarissen van bankiers die met staatssteun werkten werden beperkt, ze mochten ook gen dividend uitkeren.
En uiteindelijk kwam er vorig jaar de Interventiewet, wat er ook met banken zou gebeuren: de burger zou er niks meer aan meebetalen. Dit alles overziend hadden we ze – die bankiers – flink in het pak genaaid, hun feestje was afgelopen.
Dat er daarna van alles gebeurde dat toch weer niet helemaal volgens plan verliep, dat kan. Het was tenslotte nieuwe materie die nog een beetje op zijn plaats moest vallen.
Maar gisteren, tijdens dat debat, werd het duidelijk dat er een hoop spierballengerol was. Maar er is als het er op aan komt helemaal niks bereikt of geregeld. De banken hadden het voor het zeggen, ze hebben voor het zeggen. De Interventiewet kan niet voorkomen dat we toch weer allemaal meebetalen. Want als SNS failliet zou zijn gegaan dan zouden de andere banken zijn opgedraaid voor tientallen miljarden vanwege hun aandeel in het Depositogarantiestelsel. Dat geld zouden ze niet hebben gehad waardoor ook díe banken weer gered hadden moeten worden. En zo zijn we na vijf jaar nog altijd de klos. Het lijkt voor de banken nog altijd een spel zonder nieten. Het wordt de hoogste tijd voor een desnoods door de Staat geleide nutsspaarbank die spaargeld inneemt, prudent uitzet en het betalingsverkeer regelt. Dat is dan de enige ‘systeembank’. En die valt nooit om.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Short in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
