De man van wie David Beckham nog veel had kunnen opsteken: Kaiser
Eerst was er alleen maar een vraag: hoe lang kan iemand het uithouden in het topvoetbal zonder ook maar 1 enkele maal een bewijs van zijn kunnen te hebben getoond?
Carlos Henrique ‘Kaiser’ was de koning van de nacht: de soundtrack van zijn door stroboscooplicht beschenen nachtleven was de nieuwste techno die in de hipste clubs van Rio de Janeiro wordt gedraaid. Het leven van Henrique bestond uit champagneflessen ter grootte van een forse kleuter, meisjes in minuscule bikinietjes en sigaren als honkbalknuppels. Zijn idioom was de taal van de nacht, een vreemde mengeling van grootspraak, halve waarheden, ironie en een gebrek aan zelfrelativering.
Daar, tussen de dansende happy few, was hij de ster. Andere bezoekers – ook zij die zelf ster waren in hun eigen vak – keken tegen hem op. Carlos Henrique ‘Kaiser’ was de koning van de nacht.
De grootste klaploper aller tijden
Ooit was hij profvoetballer. Een heus talent, ja echt, dat op zijn zestiende van Flamengo naar Mexico vertrok om er bij Puebla prof te kunnen worden. Doorbreken deed hij nooit, mede door steeds terugkerende blessures die hem het spelen onmogelijk maakten.
Hoe minder hij op het veld te zien was, hoe meer hij uitblonk in de clubs.
Het moet op een van die hitsige discoavondjes vol drank, drugs en grote verhalen zijn geweest dat het plan is ontstaan. Het plan de grootste klaploper aller tijden te worden.
Romario en Edmundo, gezworen nachtclubkameraden, besloten hem te helpen. Het idee was ingewikkeld maar in grote lijnen als volgt: steeds wanneer een van zijn superstervrienden van club veranderde, moest hij Carlos Henrique als opvolger aandragen. Al snel belichaamde Carlos Henrique de mythe van de slapende reus, het koopje van de eeuw, het stuk vergeten speelgoed dat alleen maar even gerepareerd moest worden.
Gebroken Engels
En verdomd: het lukte. Kaiser kreeg contracten bij achtereenvolgens Vasco da Gama, Flamengo, Fluminense en Botafogo. En altijd wanneer hij de eerste dag bij een nieuwe club arriveerde, meldde hij dat hij helaas nog wat last had van een kleine blessure, waarop hij enkele weken rondjes rond het terrein rende, in de eenzaamheid van de meesteroplichter.
Buiten de trainingen liep Henrique ook veel. Urenlang, door de gangen, een telefoon aan zijn oor gekleefd. Ploeggenoten, trainers en bestuursleden luisterden vol bewondering hoe hij in gebroken Engels met allerhande buitenlandse clubs onderhandelde.
Aan de andere kant van de lijn bevond zich slechts het luchtledige, zoals alles in het leven van Carlos Henrique Kaiser leeg en verzonnen was. Om die leegte op te vullen betaalde hij journalisten om enthousiaste artikelen over hem te publiceren.
En dat allemaal zonder ook maar 1 minuut te spelen.
Vechtpartij
Eenmaal ging het bijna mis: Kaiser ‘speelde’ bij Bangu en tijdens een blessuregolf besloot de trainer hem zonder ook maar enig wedstrijdritme op de reservebank te zetten. Toen hij in de tweede helft ook nog dreigde te moeten invallen, lokte Kaiser een vechtpartijtje met de vijandelijke supporters uit.
Later verklaarde hij die ruzie aan de voorzitter van Bangu door te zeggen dat hij hoorde hoe de hooligans diens reputatie aan het besmeuren waren, iets wat hij als loyale werknemer vanzelfsprekend niet op zich kon laten zitten.
De president van Bangu bood hem onmiddellijk een nieuw contract aan.
Kaisers bedrog reikte zelfs tot Europa, waar hij een tijdje bij het Corsicaanse AC Ajaccio onder contract stond. Bij zijn eerste training stonden honderden opgewonden supporters langs het veld. Bij wijze van groet trapte de nieuwste aanwinst alle op het veld liggende ballen de tribune in. Pas toen alle ballen weg waren, hield hij op.
Gevolg: de selectie moest negentig minuten conditie-oefeningen doen.
Zo hield de Kaiser zijn eigen mythe met hangen en wurgen in stand.
Hij zou op Corsica uiteindelijk tot twintig korte invalbeurten komen, twintig potjes waarin hij nul doelpunten maakte.
Het oppoetsen van de mythe
Daarna keerde hij terug naar Rio en beeindigde daar, op 39-jarige leeftijd, zijn wonderbaarlijke loopbaan. Voortaan zou hij zich fulltime bezighouden met wat hij werkelijk goed kon: praten over zichzelf. En als het even kan het verhaal een beetje oppoetsen.
